Ocenę stopnia nasilenia ZŻGG przedstawiono w tabeli 2.

Tabela 2. Ocena stopnia nasilenia ZŻGG

Leczenie

Wdrożenie leczenia ZŻGG uzależnione jest od stanu ogólnego chorego, rozpoznania histologicznego, stopnia nasilenia objawów, rokowania.

Do podstawowych metod leczenia ZŻGG należą:

1. radioterapia,

2. chemioterapia,

3. leczenie objawowe,

4. interwencje chirurgiczne.

Radioterapia – jest jedną z najczęstszych metod stosowanych w leczeniu ZŻGG. Zastosowanie radioterapii powoduje zniesienie dolegliwości u 78 proc. chorych z rozpoznanym drobnokomórkowym rakiem płuca i u 63 proc. chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w ciągu dwóch tygodni. Bardzo często poprawa stanu ogólnego i zmniejszenie dolegliwości obserwowane jest już po 72 godzinach od napromieniania.[3] Najczęściej stosowane jest napromienianie hypofrakcjonowane polegające na skróceniu całkowitego czasu leczenia z podwyższeniem dawki frakcyjnej. Powszechnie stosowanym schematem jest napromienianie przez pięć kolejnych dni w dawce frakcyjnej 4 Gy do dawki 20 Gy. Schemat frakcjonowania, całkowity czas leczenia oraz objętość pól napromienianych zależy od rozpoznania histopatologicznego oraz rozległości zmian w klatce piersiowej.

Chemioterapia – jest leczeniem z wyboru chorych z rozpoznanymi nowotworami uznanymi za chemiowrażliwe (chłoniaki, ziarnica złośliwa, drobnokomórkowy rak płuca). Zastosowanie schematu leczenia zależne jest od ustalonego rozpoznania. Poza wyjątkowymi wskazaniami, nie ma przesłanek do stosowania chemioterapii jednolekowej.[1] Zastosowanie chemioterapii wielolekowej, opartej na pochodnych platyny, w grupie chorych z ZŻGG i z rozpoznaniem raka drobnokomórkowego może doprowadzić do uzyskania odpowiedzi obiektywnej u ponad 80 proc. chorych.[15-17]

Leczenie objawowe – obejmuje stosowanie steroidów oraz leków diuretycznych. Szybki, aczkolwiek krótkotrwały, efekt polegający na zmniejszeniu dolegliwości można uzyskać poprzez zastosowanie deksametazonu w dawce 4 mg co sześć godzin. Nie ma jednak twardych dowodów na skuteczność tego leczenia.[3] Zastosowanie pętlowych leków moczopędnych przynosi również szybką poprawę stanu chorego. W jednym z nielicznych badań oceniających leczenie zachowawcze wykazano poprawę stanu ogólnego u 84 proc. chorych z ZŻGG leczonych steroidami i diuretykami pętlowymi (różne nowotwory).[3,6]

Interwencje chirurgiczne – w nielicznych przypadkach można rozważyć zabiegi angioplastyki, przeszczepów omijających lub zastosowanie protezowania żyły głównej górnej.[2] Po zastosowaniu stentu żylnego uzyskuje się zniesienie dolegliwości u 75-100 proc. chorych w ciągu 48 do 72 godzin.[3,17]

Podsumowanie

1. Rokowanie w grupie chorych z ZŻGG jest różne.

2. Średni czas przeżycia wynosi pięć-osiem miesięcy i zależy przede wszystkim od rodzaju nowotworu złośliwego.

3. Poprawę stanu ogólnego można uzyskać po zastosowaniu radioterapii, chemioterapii lub chirurgii. W ściśle określonych grupach chorych dobry efekt paliatywny (poprawa jakości życia) można uzyskać po zastosowaniu leczenia objawowego.