• Foliowe fartuchy, rękawiczki dla personelu

• Chusty, ewentualnie pasy do unieruchomienia chorego

• Sprzęt do odsysania treści z jamy ustnej i dróg oddechowych (ssak, cewniki); ryc. 2

• Naczynie umożliwiające dokładny pomiar objętości płynu podawanego do żołądka, naczynie na odessaną podczas płukania treść, naczynie nerkowate, wiadro, miska (na wypadek wymiotów)

• Pojemnik na badanie toksykologiczne treści żołądkowej

• Węgiel aktywowany, środek przeczyszczający

Technika płukania żołądka

Zasady i metody płukania żołądka u dzieci:

• Dziecko i jego rodziców należy poinformować o celu i technice wykonywanego zabiegu i jego ewentualnych powikłaniach.

• Zabieg płukania u osoby przytomnej wykonuje się w pozycji siedzącej lub leżącej (na lewym boku). U dziecka nieprzytomnego, z ograniczoną świadomością, pobudzonego lub niewspółpracującego istnieją wskazania do intubacji dotchawiczej rurką z mankietem uszczelniającym.

• Należy określić odległość, na jaką powinna być wprowadzona sonda dożołądkowa (odległość zaznaczamy na sondzie pisakiem lub plastrem):

– przy zakładaniu przez nos: odległość ucho-nos-wyrostek mieczykowaty

– przy zakładaniu przez usta: odległość usta-wyrostek mieczykowaty + 8-10 cm

• Zgłębnik wprowadza się przez usta lub nos po uprzednim posmarowaniu jego końcówki lidokainą. Należy sprawdzić prawidłowość położenia cewnika w żołądku za pomocą następujących metod:

– osłuchiwanie okolicy nadbrzusza podczas wprowadzania powietrza do sondy za pomocą strzykawki o pojemności 20 ml (charakterystyczny odgłos bulgotania)

– próba odciągnięcia treści z cewnika i sprawdzenie za pomocą papierka lakmusowego, czy jest ona sokiem żołądkowym (pH 1,2-3)

– umieszczenie końcówki zgłębnika w naczyniu z wodą – pojawienie się bąbelków powietrza świadczy o umiejscowieniu sondy w drogach oddechowych

Rycina 3. Zgłębnik nosowo-żołądkowy.

– zdjęcie radiologiczne (jedyna obiektywna metoda w przypadku wątpliwości/trudności z umiejscowieniem zgłębnika).

• Należy zabezpieczyć sondę przed jej wysunięciem – w zależności od sposobu wprowadzenia przez przyklejenie jej za pomocą plastra do nosa lub górnej wargi (ryc. 3).