BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Jeżeli żywienie drogą doustną jest niemożliwe lub niewystarczające, kolejnym krokiem powinno być zastosowanie żywienia do przewodu pokarmowego przez sondę dożołądkową lub dojelitową, założenie gastrostomii odżywczej lub jejunostomii.9,12 Decyzja o wyborze drogi podaży żywienia zależy od czynności i możliwości przewodu pokarmowego, przewidywanego okresu żywienia do przewodu pokarmowego, a także od decyzji chorego i rodziny.9,12 Jeżeli tylko to możliwe, zaleca się sondę dożołądkową. Droga przez zgłębnik dojelitowy powinna być zarezerwowana wyłącznie dla przypadków, w których niemożliwa jest podaż bezpośrednio do żołądka, takich jak gastropareza, refluks żołądkowo-przełykowy czy aspiracja dotchawicza.9,12,14
W niektórych przypadkach klinicznych, np. chorych na nowotwory czy na oddziałach intensywnej opieki medycznej, samo żywienie dojelitowe może się okazać niewystarczającym źródłem odżywczym i niezbędne jest dołączenie żywienia pozajelitowego, nawet w przypadku prawidłowej czynności jelit.10,12 Powinno się jednak unikać całkowitego żywienia pozajelitowego tam, gdzie to możliwe.
Czas żywienia pozajelitowego jest proporcjonalny do czasu trwania i stopnia niedożywienia. Należy pamiętać, że w postępowaniu realimentacyjnym wydatek energetyczny zwiększa się o 50%, a w zakresie odbudowy tkanek nawet 10-krotnie.9 W przewlekłym niedożywieniu leczenie żywieniowe jest procesem długotrwałym, często wielomiesięcznym. Zalecane jest zaangażowanie specjalnego zespołu żywieniowego: lekarzy różnych specjalizacji, dietetyka, logopedy, pielęgniarki oraz psychologa. Dla poprawy wyników leczenia dzieci rekomendowane jest wdrożenie postępowania żywieniowego w szpitalu i kontynuowanie w warunkach domowych.8-10,12