Opis przypadku

Chłopiec w wieku 8 lat i 5 miesięcy, urodzony z pierwszej, niepowikłanej ciąży, siłami natury w 38 tygodniu ciąży, masa ciała urodzeniowa 3760 g, długość ciała 55 cm, 10 punktów w skali Apgar, został przyjęty do kliniki w celu diagnostyki niskiego wzrostu. Wywiad rodzinny w kierunku chorób przewlekłych był nieobciążony. W okresie niemowlęcym do 6 miesiąca życia krzywa długości ciała dziecka przebiegała wzdłuż 25 centyla, od 6 miesiąca życia obserwowano stopniowe spowalnianie tempa wzrastania. W pierwszym roku życia wysokość chłopca odpowiadała 10 centylowi, od 2 roku krzywa jego wzrastania przebiegała wzdłuż 3 centyla, od 4 roku życia poniżej 3 centyla (rycina).

W chwili przyjęcia do kliniki niedobór wysokości wynosił -2,0 odchylenia standardowe (SD). Po 6 miesiącach obserwacji stwierdzono dalsze pogłębianie niedoboru wysokości (do -2,4 SD). Pozycja centylowa wysokości matki odpowiadała 50 centylowi, ojca – 10 centylowi. Przebieg dojrzewania rodziców był prawidłowy. Wysokość chłopca odbiegała od średniej rodzicielskiej o ponad 2 odchylenia standardowe. Siostra chłopca rozwijała się prawidłowo i w wieku 7,5 roku jej wysokość odpowiadała 25-50 centylowi.

Diagnostyka

W celu ustalenia przyczyny zwolnienia tempa wzrastania wykonano w pierwszej kolejności następujące badania:

• morfologię: wyniki prawidłowe
• ocenę funkcji wątroby (AspAT, AlAT), nerek (kreatynina, mocznik, badanie ogólne moczu), tarczycy (TSH, fT4): wyniki prawidłowe
• ocenę gospodarki wapniowo-fosforanowej oraz jonogram: wynik prawidłowe
• badanie kału na obecność jaj pasożytów, antygen lamblii: wykluczono celiakię oraz inwazję pasożytniczą przewodu pokarmowego
• USG jamy brzusznej: obraz narządów wewnętrznych prawidłowy