BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Słowo wstępne
Słowo wstępne
prof. dr hab. n. med. Jarosław Peregud-Pogorzelski Redaktor Naczelny
Szanowni Państwo, Koleżanki i Koledzy!
Zachęcam serdecznie do zapoznania się z artykułami zamieszczonymi w sierpniowym numerze „Pediatrii po Dyplomie”. Zakażenia układu moczowego u dzieci do 24 miesiąca życia przebiegające z gorączką były i są wyzwaniem nawet dla doświadczonego pediatry ze względu na niespecyficzność objawów oraz trudności dotyczące diagnostyki i sposobu podania leku. Opublikowane przez towarzystwa naukowe zalecenia wydają się pomocnym narzędziem na poziomie POZ i szpitali powiatowych, dlatego polecam artykuł „Diagnostyka i leczenie ZUM u dzieci do 2 roku życia w świetle ostatnio opublikowanych badań i zaleceń”.
Polecam również tekst „Uczulenie na jad owadów u dzieci”, w którym przedstawiono zagadnienia dotyczące epidemiologii, kliniki, diagnostyki i leczenia.
Szczególnie ważny wydaje się artykuł „Dzieci w wieku przedszkolnym a internet i inne technologie informacyjno-komunikacyjne”, w którym przedstawiono krytyczną analizę głównych zagrożeń rozwoju dzieci związanych z korzystaniem z nowych technologii komunikacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem internetu.
Aktywność fizyczna jest niezbędna dla prawidłowego wzrostu i rozwoju dzieci i młodzieży. Odgrywa również ważną rolę w profilaktyce chorób cywilizacyjnych, takich jak otyłość, cukrzyca i choroba wieńcowa, które rozpoczynają się już w wieku rozwojowym. Niestety zarówno w przeszłości, jak i obecnie bardzo często uczniowie są zwalniani z zajęć wychowania fizycznego w szkołach mimo braku rzeczywistych medycznych przeciwwskazań. Problemy te przedstawiono w artykule „Zasady kwalifikacji i zwalniania dzieci i młodzieży z zajęć wychowania fizycznego”.
Błędne rozpoznanie kliniczne choroby niepotwierdzonej obiektywnym badaniem może skutkować z jednej strony niewłaściwie prowadzoną terapią, a z drugiej – brakiem możliwości opracowania właściwej porady genetycznej dla członków rodziny pacjenta z zaburzeniem genetycznym. Dlatego niezwykle istotnym problemem jest potrzeba kierowania do poradni genetycznej każdego dziecka, u którego występują cechy dysmorficzne i/lub wada wrodzona, opóźnienie rozwoju psychoruchowego i/lub intelektualnego. Mam głęboką nadzieję, że po zapoznaniu się z artykułem „Nie tylko dysmorfia – wskazania do skierowania dziecka do genetyka klinicznego” będziecie Państwo podejmować tylko trafne decyzje.
Serdecznie zachęcam Państwa do lektury