Teoria i praktyka

Przeciwprzeniesienie w praktyce psychoterapeutycznej

Maria Flakus

Zakład Psychologii Ogólnej, Instytut Psychologii, Uniwersytet Śląski w Katowicach

Adres do korespondencji: Maria Flakus, Zakład Psychologii Ogólnej, Instytut Psychologii, Uniwersytet Śląski w Katowicach, ul. Grażyńskiego 53, 40-126 Katowice

Przeciwprzeniesienie jest jednym z podstawowych mechanizmów obserwowanych w trakcie psychoterapii. O powszechności tego zjawiska świadczy mnogość konceptualizacji przeciwprzeniesienia, które może się demonstrować w wielu różnych zachowaniach i uczuciach psychoterapeuty względem konkretnego pacjenta. W artykule przedstawiono dotychczasową refleksję teoretyczną dotyczącą przeciwprzeniesienia oraz jego przykłady w praktyce psychoterapeutycznej.

Konieczność należytego zrozumienia dynamiki interpersonalnej, mającej miejsce w relacji między pacjentem i psychoterapeutą, stanowi jeden z centralnych punktów refleksji teoretycznej i praktycznej większości szkół psychoterapii.[1] Jakkolwiek poszczególne modalności psychoterapeutyczne często wydają się różnić pod wieloma względami – w szczególności język opisu trudności doświadczanych przez pacjenta – to niezależnie od tego każdy rodzaj psychoterapii charakteryzuje się dwoma aspektami:

  • technicznym – obejmującym stosowane przez psychoterapeutę strategie i interwencje, mające umożliwić mu zrozumienie trudności pacjenta oraz skuteczne ich leczenie;
  • relacyjnym – odnoszącym się do postaw i emocji oraz sposobów ich wyrażania, występujących po stronie zarówno pacjenta, jak i terapeuty.[2,3]


O ile w literaturze dość wiele uwagi poświęca się elementowi technicznemu psychoterapii, w szczególności skuteczności poszczególnych nurtów i technik, który to temat budzi wiele emocji w środowisku specjalistów zajmujących się ochroną zdrowia psychicznego, o tyle element relacyjny nastręcza dużo więcej trudności definicyjnych. Również jego wpływ na sam proces psychoterapii i diagnozy wydaje się dużo mniej jasny.[2]

Sam termin „relacja terapeutyczna” spotkał się w literaturze z wieloma definicjami. I tak rozumiana może być ona jako:

  • warunek wstępny i konieczny do rozpoczęcia psychoterapii;
  • fundamentalny proces psychoterapeutyczny, przyczyniający się do powstawania zmian i poprawy stanu zdrowia pacjenta;
  • źródło treści manifestujących się w trakcie sesji.[2,4]


W niniejszym artykule przyjęto trzeci z możliwych kontekstów analizowania zagadnień związanych z relacją terapeutyczną, skupiając się na różnych konsekwencjach interakcji między pacjentem i terapeutą. Jedną z nich jest przeciwprzeniesienie.

Pojęcie przeciwprzeniesienia i jego ewolucja

Pojęcie przeciwprzeniesienia stworzone zostało na gruncie psychoanalizy i pierwszy raz wprowadzone do użycia przez ojca założyciela nurtu Zygmunta Freuda. Już sam tak długi rodowód sugeruje, że przez lata stanowiło ono przedmiot bogatej teoretyczn...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Pojęcie przeciwprzeniesienia i jego ewolucja

Pojęcie przeciwprzeniesienia stworzone zostało na gruncie psychoanalizy i pierwszy raz wprowadzone do użycia przez ojca założyciela nurtu Zygmunta Freuda. Już sam [...]

Możliwe manifestacje przeciwprzeniesienia

Glen O. Gabbard łączy powstawanie reakcji przeciwprzeniesieniowych z innym analizowanym w ramach psychoanalizy, wywodzącym się z teorii Melanie Klein zjawiskiem – [...]

Przeciwprzeniesienie w leczeniu pacjentów zaburzonych osobowościowo

Najczęstszym sposobem wykorzystywania przeciwprzeniesienia w praktyce klinicznej jest analizowanie go w kontekście problematyki pacjenta. O ile pacjenci o problematyce neurotycznej dość [...]

Podsumowanie

Mając na uwadze przytoczone przykłady, można stwierdzić, że przeciwprzeniesienie stanowi jeden z podstawowych procesów aktywujących się w psychoterapeucie podczas kontaktu z [...]

Do góry