Podsumowanie
Zawarte w klasyfikacjach DSM-5 i ICD-11 kryteria diagnostyczne ChAD mogą być bardziej pomocne w rozpoznawaniu tego typu zaburzeń u młodzieży niż poprzednio obowiązujące, ale nadal nie są doskonałe. Wydaje się, że brakuje w nich zwrócenia uwagi na objawy występujące częściej w tej grupie wiekowej podczas poszczególnych epizodów oraz symptomy, które są typowe dla młodych osób z ChAD, np. agresja werbalna i czynna w manii, samookaleczenia, wycofanie z relacji rówieśniczych lub drażliwość (nieuwzględniona w ICD-11) w depresji. W związku z tym postawienie diagnozy może być utrudnione, co pociąga za sobą brak właściwego leczenia. Ponadto należy bardziej skoncentrować się na grupie młodych osób, które mają objawy ze spektrum zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, ale nie spełniają jeszcze kryteriów diagnostycznych ChAD typu I lub II18. Z jednej strony takie osoby są bardziej predysponowane do rozwoju pełnoobjawowej ChAD, z drugiej – istnieją duże wątpliwości, kiedy i czy w ogóle wprowadzać u nich leczenie farmakologiczne. Konieczne są zatem dalsze badania nad ChAD i spektrum zaburzeń afektywnych dwubiegunowych w tej grupie wiekowej, które pomogą szybciej diagnozować i leczyć osoby tego potrzebujące, wpływając tym samym na ich rokowanie.
* W 2022 r. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA – American Psychiatric Association) opublikowało zrewidowaną wersję klasyfikacji DSM-5 (DSM-5-TR). W podrozdziale „Inne określone zaburzenia afektywne dwubiegunowe i inne z nimi związane”, oprócz kategorii wymienionych w powyższym artykule, pojawiło się dodatkowe rozpoznanie: „epizod maniakalny nałożony na schizofrenię, zaburzenia pod postacią schizofrenii, zaburzenia urojeniowe lub inne określone i nieokreślone zaburzenia ze spektrum schizofrenii i inne zaburzenia psychotyczne”.