Krwawienia z przewodu pokarmowego to obszerny problem obejmujący wiele jednostek chorobowych, które stanowią przedmiot zainteresowania różnych dziedzin medycyny. W większości przypadków postępowanie wg przyjętych schematów prowadzi do postawienia właściwej diagnozy i wdrożenia odpowiedniego leczenia. Co jednak zrobić, gdy pacjentka z objawami krwawienia z przewodu pokarmowego trafia na oddział o profilu internistycznym, a standardowo wykonywane badania nie dają odpowiedzi na pytanie o przyczynę jej stanu klinicznego?

Opis przypadku

Pacjentka, lat 85, została przyjęta w trybie pilnym z powodu osłabienia, pogorszenia tolerancji wysiłku i duszności (do spoczynkowej włącznie). Z uwagi na barierę językową nie było możliwości pogłębienia wywiadu – pacjentka pochodziła z innego kraju i mówiła tylko w ojczystym języku. Według rodziny chora od tygodnia oddawała stolec z domieszką świeżej krwi. Z dostarczonej przez krewnych dokumentacji medycznej wynikało, że miesiąc wcześniej była hospitalizowana na oddziale internistycznym, gdzie trafiła z podobnymi objawami i ciężką niedokrwistością mikrocytarną ze stężeniem hemoglobiny (HGB) 3,8 g/dl (norma: 12-16 g/dl). W wykonanej wówczas gastroskopii uwidoczniono nadżerki błony śluzowej żołądka. Ponadto na podstawie karty informacyjnej z poprzedniej hospitalizacji u pacjentki w wywiadzie stwierdzono m.in. przewlekłą niewydolność serca, utrwalone migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze, nieprawidłową tolerancję glukozy, chorobę von Willebranda (bez dokumentacji), stłuszczenie wątroby, kamicę pęcherzyka żółciowego, guzki krwawnicze odbytu. Z leków na stałe chora przyjmowała: bisoprolol 1,25 mg 1 × dziennie, torasemid 5 mg 1 × dziennie, spironolakton 25 mg 1 × dziennie, pantoprazol 40 mg 1 × dziennie.

W badaniu przedmiotowym w chwili przyjęcia pacjentka pozostawała w stanie ogólnym średnim. Bez gorączki. Skóra blada. Czynność serca niemiarowa o częstości ok. 70/min. Ciśnienie tętnicze 97/60 mmHg. Nad polami płucnymi szmer oddechowy pęcherzykowy prawidłowy, bez zmian osłuchowych. Brzuch miękki, palpacyjnie niebolesny, perystaltyka zachowana, bez objawów otrzewnowych. Objaw Goldflama obustronnie ujemny. Obrzęki obwodowe nieobecne. W badaniu per rectum smolisty stolec i ślad świeżej krwi.