Opis przypadku

Pacjent 73-letni z przewlekłą chorobą nerek (PChN) o niejasnej etiologii (prawdopodobnie mieszanej miażdżycowo-nadciśnieniowej z komponentą cukrzycową) oraz marskością nerki lewej został przeniesiony z kliniki chorób zakaźnych i hepatologii na oddział nefrologii. Powodem było pogorszenie czynności wydalniczej nerek.

W wywiadzie: marskość wątroby w przebiegu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C, po leczeniu glekaprewirem i pibrentaswirem, z ujemną wiremią, antyHBc(+). Ponadto w badaniu podmiotowym:

• nadużywanie alkoholu
• PChN (stężenie kreatyniny przewlekle od kilku lat ok. 2,5 mg/dl; filtracja kłębuszkowa [eGFR] 20 ml/min/1,73 m²)
• nadciśnienie tętnicze
• przewlekła niewydolność serca II/III wg NYHA
• utrwalone migotanie przedsionków
• cukrzyca typu 2 w trakcie insulinoterapii
• stan po dwukrotnym udarze niedokrwiennym mózgu w 2002 i 2014 r. bez ewidentnych ubytków neurologicznych
• miażdżyca zarostowa tętnic kończyn dolnych
• stan po obustronnej sympatektomii lędźwiowej
• miażdżyca tętnic szyjnych
• choroba wrzodowa żołądka
• stan po częściowej resekcji dwunastnicy z powodu gruczolaka cewkowego
• kamica pęcherzyka żółciowego
• choroba Parkinsona.

W klinice chorób zakaźnych i hepatologii chory był hospitalizowany z powodu osłabienia, dolegliwości bólowych w śródbrzuszu oraz biegunki. W badaniu kału stwierdzono obecność toksyny Clostridium difficile. W badaniach laboratoryjnych przy przyjęciu:

• podwyższone parametry nerkowe (kreatynina 5,15 mg/dl, eGFR 11 ml/min/1,73 m², mocznik 81 mg/dl)
• niedokrwistość (hemoglobina 10,5 g/dl), nieznacznie obniżona liczba płytek krwi 144 tys./µl
• dyselektrolitemia (hipokaliemia 3,4 mmol/l, hiponatremia 133 mmol/l).

W trakcie hospitalizacji zastosowano leczenie wankomycyną doustnie, co spowodowało ustąpienie biegunki i bólu brzucha. Chorego nawadniano, wyrównywano zaburzenia elektrolitowe. Odstawiono wszystkie leki mogące wpłynąć na czynność nerek: inhibitory konwertazy angiotensyny, niesteroidowe leki przeciwzapalne. Po uzyskaniu optymalnego stanu nawodnienia, wobec braku poprawy czynności nerek, zastosowano wlewy albumin (brak dokładnych danych dotyczących ilości), a także przez 4 doby wlew terlipresyny. Zastosowane leczenie nie spowodowało poprawy funkcji wydalniczej nerek. Pacjenta skierowano na oddział nefrologii w celu dalszej diagnostyki i leczenia.