Terminem erytrodermia określa się rozległy stan zapalny w obrębie skóry, w którym zmienione jest >90% jej powierzchni. Podstawowym objawem erytrodermii jest rumień o różnej intensywności, czasem z towarzyszącym złuszczaniem (ryc. 1 i 2). Zmianie zabarwienia skóry może towarzyszyć uczucie gorąca, pieczenia czy świądu skóry. W zależności od etiologii możliwe jest występowanie innych wykwitów, m.in. blaszek łuszczycowych, nadżerek, lichenifikacji czy zmian przydatków skóry charakterystycznych dla danej dermatozy.

Uogólniony stan zapalny skóry może spowodować wystąpienie objawów ogólnych, takich jak zaburzenia termoregulacji (zarówno hipo-, jak i hipertermia), zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej, występowanie obrzęków obwodowych i cech niewydolności serca. Limfadenopatia w przebiegu erytrodermii może być limfadenopatią reaktywną – reakcją na stan zapalny skóry.

Przyczyny erytrodermii

Do najczęstszych przyczyn erytrodermii w populacji dorosłych należą: łuszczyca, zapalenia skóry (atopowe zapalenie skóry [AZS], kontaktowe zapalenie skóry, łojotokowe zapalenie skóry), reakcje polekowe, chłoniaki T-komórkowe skórne, łupież czerwon...