Opis przypadku
Wolny przeszczep dziąsłowy w leczeniu płytkiego przedsionka jamy ustnej w żuchwie
Lek. dent. Adrian Jurek
Lek. dent. Adrian Jurek
Mimo licznych, często wyszukanych technik z zakresu chirurgii śluzówkowo-dziąsłowej, wolny przeszczep dziąsłowy (FGG – free gingival graft) nadal jest uważany i stosowany jako złoty standard leczenia wad związanych z płytkim przedsionkiem jamy ustnej w żuchwie. Wiele lat obserwacji i doświadczeń autorów z całego świata potwierdzają jego skuteczność.
Do gabinetu zgłosiła się 32-letnia, ogólnie zdrowa kobieta skarżąca się na trudności z utrzymaniem higieny w okolicy dolnych siekaczy, często i szybko odkładający się na tych zębach kamień nazębny oraz dokuczliwą silną nadwrażliwość po jego usunięciu. W badaniu klinicznym stwierdzono:
- recesje dziąsłowe III klasy wg Millera,
- miejscowe zapalenie dziąseł,
- kamień nazębny na siekaczach przyśrodkowych żuchwy wynikający z płytkiego przedsionka jamy ustnej, braku dziąsła rogowaciejącego oraz z pociągania dziąsła brzeżnego przez wysoko przyczepione wędzidełko wargi górnej (ryc. 1).
Metodą leczenia z wyboru w takich przypadkach jest wolny przeszczep dziąsłowy (FGG – free gingival graft). Polega ona na pobraniu skeratynizowanej tkanki łącznej wraz z nabłonkiem z jej pierwotnej lokalizacji (najczęściej z bocznej części podniebienia twardego) i umieszczeniu jej w innym miejscu objętym defektem kompleksu dziąsłowo-śluzówkowego.
Po zakończeniu fazy wstępnej, polegającej na profesjonalnym oczyszczeniu złogów nazębnych oraz indywidualnym instruktażu higienicznym (ryc. 2), zrobiono skan górnego łuku wraz z podniebieniem w celu wykonania ochronnej płytki (ryc. 3 – płytkę wykonała pracowania Artizmo Dental Lab). Mimo bardzo dobrej higieny, tydzień później, w dniu zabiegu, zaobserwowano niewielki stan zapalny dziąsła brzeżnego obu siekaczy przyśrodkowych (ryc. 4), potwierdzający szkodliwy wpływ pociągania wędzidełka wargi dolnej (ryc. 5).
Rozpoczęto procedurę FGG. Przygotowanie łoża objęło umiejscowione 1 mm dokoronowo względem połączenia szkliwno-cementowego (CEJ – cemento-enamel junction) trapezowate ciecięcie (ryc. 6), rozszczepienie częściowego płata odsłaniającego dehiscencję kostną (ryc. 7) oraz wyrównanie brzegów rany poprzez usunięcie wystających części błony śluzowej wyrostka mikronożyczkami (ryc. 8). Po wykonaniu pomiarów miejsca biorczego (ryc. 9) przygotowano i dopasowano szablon (ryc. 10, 11), za pomocą którego pobrano ze stoku podniebienia twardego przeszczep składający się z nabłonka i tkanki łącznej (ryc. 12). Przeszczep oczyszczono z tkanki tłuszczowej i wyrównano jego kontury. Miejsce pobrania zaopatrzono gąbką kolagenową oraz uprzednio przygotowaną płytką podniebienną.