Badania kliniczne wykazały, że materiały kompomerowe spełniają wymagania stawiane materiałom wykorzystywanym podczas odbudowy klasy III oraz V według Blacka w zębach stałych i przy odbudowie zębów mlecznych20.
Giomery
Giomery charakteryzują się działaniem przeciwpróchnicowym, pod wpływem płynów biologicznych zdolne są do uwalniania jonów takich jak fosforany, fluor i wapń, które wpływają na tworzenie apatytów21.
Z badań wynika, że zastosowanie tych materiałów sprawdza się w wypełnieniach przyszyjkowych bez próchnicowych zmian, ponieważ giomery charakteryzują się bardzo dobrym przyleganiem w tych lokalizacjach21.
Są to materiały powstałe z połączenia kompozytu oraz szkłojonomeru, jednak od tego pierwszego odróżnia je zastosowanie technologii PRG (pre-reacted glass ionomer), czyli dwóch typów wypełniaczy, które może zawierać materiał. Są to: albo wypełniacze stworzone w technologii s-PRG, czyli ze wstępnie, ale powierzchniowo spolimeryzowanego szkłojonomeru, albo PRG, gdzie szkłojonomer jest w pełni spolimeryzowany22,23.
Na rynku dostępne są produkty wykonane w technologii s-PRG10.
Zastosowane rozwiązanie umożliwia uwalnianie większych ilości fluoru niż w przypadku kompomerów oraz pobieranie go z otaczającego środowiska, a także uzyskanie lepszych wartości estetycznych, zbliżonych do kompozytów10,21.
Giomery charakteryzują się działaniem przeciwpróchnicowym, pod wpływem płynów biologicznych zdolne są do uwalniania jonów takich jak fosforany, fluor i wapń, które wpływają na tworzenie apatytów21.
Jednym z najważniejszych elementów pozwalających na osiągnięcie sukcesu w podjętej terapii jest uzyskanie odpowiedniej szczelności wypełnienia, czyli szczelnego połączenia materiału odtwórczego ze strukturą zęba, dzięki czemu miazga jest chroniona przed szkodliwymi czynnikami chemicznymi, termicznymi oraz infekcyjnymi.
W celu uzyskania połączenia giomerów z powierzchnią zęba stosuje się preparaty samotrawiące. Połączenie materiału z powierzchnią zęba zostaje zaburzone przez preparaty hemostatyczne, a także środki dezynfekujące ubytek. Zmniejsza to szczelność pożądanego połączenia21.
Według badań giomery, mimo zalet, wykazują większy mikroprzeciek w porównaniu ze szkłojonomerami modyfikowanymi żywicą czy kompozytami modyfikowanymi cząsteczkami cyrkonu (zircomerami)21.
Podsumowanie
W nowoczesnej stomatologii zachowawczej dostępnych jest wiele materiałów umożliwiających wykonanie funkcjonalnej i estetycznej odbudowy. W przypadku świadczeń refundowanych przez NFZ większość z nich nie może być wykorzystana, ponieważ nie znajdują się w wykazie materiałów gwarantowanych przez płatnika. Niniejsza publikacja ma na celu rozpoczęcie dyskusji, która być może będzie początkiem zmian w omawianym temacie. Jak wspomniano, przepisy unijne wymagają stopniowego zaprzestania stosowania amalgamatu, jednak należy się zastanowić, co w zamian możemy zaoferować pacjentom w leczeniu stomatologicznym – biorąc pod uwagę nie tylko wytrzymałość, ale również estetykę, która odgrywa istotną rolę. Z jednej strony włączenie kompozytowych wypełnień światłoutwardzalnych, jako materiału rekomendowanego do większości przypadków klinicznych, byłoby pożądanym rozwiązaniem, jednak ich użycie jest zupełnie nierealne przy obecnej wycenie świadczeń. Z drugiej strony zastosowanie takiego rozwiązania przyniosłoby znaczne zmniejszenie zakresu działalności sektora usług prywatnych, co mogłoby spowodować konsekwencje w postaci spadku zainteresowania firm stomatologicznych finansowaniem badań nad nowymi materiałami rekonstrukcyjnymi oraz przyczynić się do spowolnienia rozwoju stomatologii.
Czy istnieje zatem możliwość uzyskania kompromisu?