MScLO Katarzyna Łoza-Sołtyk

Pacjentka, lat 30, zgłosiła się do Kliniki Estetycznej Ortodoncji i Implantologii Soldent w Warszawie na konsultację ortodontyczną w styczniu 2015 r. Z powodu braku zębów 35 i 45 odbyła wcześniejszą wizytę u implantologa, jednak ze względu na małą ilość kości oraz cukrzycę lekarz zalecił jej znalezienie innej ścieżki leczenia. U kobiety zdiagnozowano tyłozgryz, zgryz głęboki oraz agenezję zębów drugich przedtrzonowych. W diagnostyce tyłozgryz (1 do APO = -1,3 mm), OJ 8 mm, OB 4 mm, profil brachycefaliczny, agenezja 35, 45 (ryc. 1-7).

Rycina 1. Zdjęcie pacjentki wykonane przed leczeniem – widok z przodu

Rycina 2. Zdjęcie pacjentki wykonane przed leczeniem – widok z profilu

Rycina 3. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane przed leczeniem – strona prawa

Rycina 4. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane przed leczeniem – strona lewa

Rycina 5. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane przed leczeniem – góra

Rycina 6. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane przed leczeniem – dół

Rycina 7. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane przed leczeniem – przód

Plan leczenia zakładał założenie aparatu stałego lingwalnego WIN na zęby górne i dolne. Leczenie ortodontyczne miało na celu skorygowanie tyłozgryzu, zgryzu głębokiego, zmniejszenie nagryzu pionowego i poziomego oraz zamknięcie luk w łuku dolnym za pomocą teleskopów Herbsta (ryc. 8-10). Aparat lingwalny został wybrany ze względu na jego zalety. Jest on projektowany indywidualnie dla każdego pacjenta. Dzięki temu leczenie staje się nie tylko dokładniejsze, ale także może się okazać lepsze dla pacjenta z uwagi na możliwość uniknięcia zabiegu chirurgii ortognatycznej. Ponadto aparat lingwalny jest niewidoczny, co zwiększa komfort leczenia ortodontycznego, zwłaszcza u dorosłych. Niezmiernie istotny jest również fakt, że zastosowanie aparatu lingwalnego pozwala na dokładne kontrolowanie wychylenia lub przechylenia siekaczy dolnych, dzięki czemu unikamy obciążenia przyzębia, co byłoby niemożliwe w przypadku zastosowania aparatu zewnętrznego, gdzie teleskop Herbsta może powodować niekontrolowane wychylenie koronowe siekaczy dolnych.

Rycina 8. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane w trakcie leczenia – strona prawa

Rycina 9. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane w trakcie leczenia – strona lewa

Rycina 10. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane w trakcie leczenia – przód

W kwietniu 2015 r. założono pacjentce indywidualnie zaprojektowany aparat ortodontyczny WIN (ryc. 11, 12). Po niwelizacji, wyrównaniu łuków i zamknięciu luk, co trwało 16 miesięcy, zamocowano aparat Herbsta. Dzięki niemu w ciągu 13 miesięcy zamknięto luki w miejscach zębów 35 oraz 45. Ze względu na małą ilość kości oraz brak zęba w żuchwie zamykanie luk odbywało się metodą double cable – mezjalnie zrotowano pierwszy trzonowiec na czas przesuwania go, a później go odrotowano. Tego typu przesunięcia umożliwiają zachowanie przyzębia i nieobnażanie się mezjalnej części korzenia w trzonowcu. Standardowy czas noszenia teleskopów wynosi od 8 do 10 miesięcy, jednak ze względu na zamykanie luk po brakujących zębach czas ten musiał zostać przedłużony. Po zakończeniu etapu leczenia z wykorzystaniem teleskopów Herbsta, w fazie finishingu trwającej 7 miesięcy, już z wykorzystaniem łuków tytanowo-molibdenowych (TMA – beta-titanium), pacjentka nosiła wyciągi klasy 2 na noc. Pełny czas leczenia ortodontycznego wyniósł 36 miesięcy.

Rycina 11. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane w trakcie leczenia – góra

Rycina 12. Zdjęcie wewnątrzustne wykonane w trakcie leczenia – dół