Podczas tej operacji płaszczyzna przecięcia trzustki zostaje przesunięta w lewo o około 1-2 cm, do miejsca, w którym tętnica śledzionowa dochodzi do górnego brzegu trzustki. Linie przecięcia ścian żyły wrotnej i żyły krezkowej górnej przebiegają wtedy w odległości około 1 cm od guza.

Jeżeli jest to technicznie możliwe, przecięte naczynia zespala się koniec do końca. W przeciwnym wypadku należy wszczepić odpowiednio długi odcinek żyły własnej chorego lub protezę naczyniową z tworzywa sztucznego (ryc. 2).

Rycina 2. Wycięty odcinek żyły wrotnej zastąpiono protezą PTFE o średnicy 10 mm (materiał CSK MSW)

Wstępne wyniki potwierdzają skuteczność i bezpieczeństwo tej metody stosowanej w ośrodkach, w których wykonuje się wiele operacji trzustki. Pozwala ona uzyskać większy odsetek resekcji R0, nie zwiększając przy tym odsetka powikłań okołooperacyjnych. Dotychczasowe krótkotrwałe obserwacje chorych poddanych temu zabiegowi nie wykazały rozwoju lewostronnego nadciśnienia wrotnego po podwiązaniu dalszego odcinka żyły śledzionowej.

W piśmiennictwie pojawia się coraz więcej doniesień potwierdzających możliwość rekonstrukcji naczyń po rozległych resekcjach guzów pola trzustkowo-dwunastniczego. W 2012 r. Kaneoka i wsp. opisali możliwość wykorzystania do przeszczepu naczyniowego żyły własnej chorego do rekonstrukcji żyły krezkowej górnej, żyły wrotnej, żyły wątrobowej lub żyły głównej dolnej po rozszerzonych zabiegach resekcji guzów trzustki oraz okolicy brodawki Vatera. Stwierdzili, że wykorzystanie materiału autologicznego zmniejszyło ryzyko rozwoju zakażeń i zapewniło lepszą drożność odtworzonego naczynia w porównaniu z obserwowanymi po wszczepieniu wstawki z materiałów syntetycznych.

Do rekonstrukcji można wykorzystać nie tylko powszechnie stosowaną w chirurgii naczyniowej żyłę odpiszczelową, lecz również żyłę nerkową lewą (ryc. 3) lub żyłę biodrową zewnętrzną.

Rycina 3. Rekonstrukcja żyły wrotnej z wykorzystaniem wstawki z żyły nerkowej lewej (materiał CSK MSW)

Jeśli zastosowano żyłę nerkową lewą, odpływ krwi następuje drogą krążenia obocznego przez żyłę jajnikową lub jądrową (ryc. 4 i 5).

Rycina 4. Obraz MR żyły krezkowej górnej zrekonstruowanej z wykorzystaniem żyły nerkowej lewej (materiał CSK MSW)

Rycina 5. Stan po wycięciu żyły nerkowej lewej wykorzystanej do rekonstrukcji naczyniowej. Na obrazie TK widoczne jest krążenie oboczne przez żyłę jajnikową lewą (materiał CSK MSW)

Takie zabiegi przeprowadzane są obecnie również w Klinice Chirurgii Gastroenterologicznej i Transplantologii CSK MSW w Warszawie. Wstępne wyniki potwierdzają skuteczność tej metody.

Bezpieczeństwo rozległych resekcji głowy trzustki połączonych z wycięciem żyły wrotnej lub żyły krezkowej górnej stwierdzono również w badaniach europejskich. Müller i wsp. przeprowadzili takie operacje u niemal 500 chorych na zaawansowanego raka trzustki. Nie stwierdzili wpływu metody rekonstrukcji na częstość występowania powikłań okołooperacyjnych ani zgonów. Jednak naciekanie głębszych warstw ścian naczynia żylnego, czyli błony środkowej i wewnętrznej, pogarsza znamiennie statystycznie rokowanie chorych, nawet jeśli nowotwór wycięto doszczętnie (resekcja R0). Natomiast naciekanie jedynie przydanki nie pogarszało odsetków rocznych ani 3-letnich przeżyć w porównaniu z obserwowanymi wśród chorych na raka trzustki bez zajęcia naczyń żylnych.