![Medium 08 opt](/publish/system/pub_assets/files/43290/medium_08_opt.jpeg)
Rycina 8. W trakcie wytwarzania odmy śródbrzusznej na aparacie do insuflacji obserwuje się wzrost ciśnienia w jamie brzusznej, wielkość przepływu gazu i całkowitą objętość podanego gazu. Docelowe ciśnienie śródbrzuszne ustawia się na 11-14 mmHg.
![Medium 09 opt](/publish/system/pub_assets/files/43291/medium_09_opt.jpeg)
Rycina 9. O osiągnięciu ustalonego ciśnienia śródbrzusznego świadczy zatrzymanie przepływu gazu. Przez wcześniej wykonane nacięcie powyżej pępka wprowadza się pod niewielkim kątem w kierunku do głowy pierwszy trokar optyczno-roboczy o średnicy 11 mm. Następnie wprowadza się kamerę laparoskopową i ocenia się wzrokowo jamę brzuszną. Do trokara przepinamy przewód do podawania gazu.
![Medium 10 opt](/publish/system/pub_assets/files/43256/medium_10_opt.jpeg)
Rycina 10. Pod kontrolą wzroku przez nacięcie skóry w linii pośrodkowej ciała tuż poniżej wyrostka mieczykowatego, przebijając się przez więzadło sierpowate wątroby w kierunku jej wnęki, wprowadza się 11 mm roboczy trokar.
![Medium 11 opt](/publish/system/pub_assets/files/43257/medium_11_opt.jpeg)
Rycina 11. Dwa kolejne trokary pomocnicze o średnicy 5 mm wprowadza się na wysokości pępka lub tuż powyżej niego w linii środkowoobojczykowej i przedniej pachowej. Jeśli warunki anatomiczne są dobre, a operator ma wystarczające doświadczenie, można wprowadzić tylko jeden trokar o średnicy 5 mm w śródbrzuszu.
![Medium 13 opt](/publish/system/pub_assets/files/43259/medium_13_opt.jpeg)
Rycina 13. Asystent jest odpowiedzialny za kamerę. Jednocześnie grasperem przez trokar pomocniczy chwyta dno pęcherzyka żółciowego i unosi do góry, w miarę możliwości wyciągając go spod wątroby. Na tym etapie operacji pomocne jest ułożenie chorego w pozycji anty-Trendelenburga i lekkie pochylenie na lewy bok. Ułatwia to ekspozycję operowanej okolicy.
![Medium 14 opt](/publish/system/pub_assets/files/43260/medium_14_opt.jpeg)
Rycina 14. Jeśli pęcherzyk żółciowy jest zmieniony zapalnie lub wodniakowato, a jego ściana jest gruba i trudna do chwycenia narzędziami laparoskopowymi, można przez trokar nakłuć pęcherzyk igłą laparoskopową i odessać jego zawartość.
![Medium 15 opt](/publish/system/pub_assets/files/43261/medium_15_opt.jpeg)
Rycina 15. Operator, posługując się grasperem oraz preparatorem lub haczykiem laparoskopowym, stopniowo uwalnia zrosty pęcherzyka żółciowego z siecią, dwunastnicą i poprzecznicą. W celu zachowania hemostazy może wykonać elektrokoagulację, uważając, aby nie uszkodzić (nie oparzyć) sąsiednich narządów. W tym czasie asystent, trzymając pęcherzyk za dno, wyciąga go do góry i stara się wywinąć na prawy płat wątroby.