U pacjentów chorujących na AZS nierzadko zakażeniom grzybiczym towarzyszą infekcje bakteryjne. W takich przypadkach zaleca się stosowanie preparatów złożonych zawierających zarówno lek przeciwgrzybiczy, jak i antybiotyk oraz GKS. Spośród szerokiej gamy leków przeciwgrzybiczych, wiele z nich zawiera dodatkowo substancje o działaniu przeciwzapalnym.[44]

U dzieci, ale również i u dorosłych, na okolice wrażliwe, takie jak twarz, fałdy czy okolica anogenitalna, zaleca się połączenie natamycyny, hydrokortyzonu i neomycyny. Połączenie to zapewnia działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe oraz przeciwgrzybicze. Podczas wspomnianej terapii nie można zapomnieć o stosowaniu emolientów, które przywracają prawidłową funkcję bariery naskórkowej, jak również chronią przed rozwojem infekcji.[9,26,45]

Wnioski

Intensywny rozwój medycyny w ostatnich latach, antybiotykoterapia, glikokortykosteroidoterapia, stosowanie leków immunosupresyjnych, leków biologicznych i innych agresywnych terapii doprowadziły do zwiększenia zagrożenia zakażeniami grzybiczymi.

W obrazie klinicznym pacjentów chorych na AZS nierzadko dochodzi do rozwoju infekcji grzybiczych, głównie powierzchownych, oraz zakażeń na błonach śluzowych.

Wielokierunkowe zaburzenia, w tym szczególnie w układzie odpornościowym, oraz strukturalne zmiany w naskórku, u chorych na AZS sprzyjają zakażeniom grzybiczym.

Nagłe zaostrzenie objawów AZS może mieć związek z rozwojem infekcji grzybiczej.

Należy ograniczyć stosowanie miejscowych i ogólnych GKS u pacjentów chorych na AZS, u których doszło do rozwoju zakażenia grzybiczego.

Stosowanie emolientów u pacjentów z AZS przywraca funkcję naskórka i chroni przed rozwojem infekcji grzybiczej.

Do góry