Nowe terapie
Serlopitant i aprepitant
Serlopitant i aprepitant są antagonistami receptora neurokininowego 1 (NKR-1), zapobiegają połączeniu się substancji P z jej receptorem. Trwają badania kliniczne nad serlopitantem w leczeniu świądu w przebiegu świerzbiączki guzkowej, łuszczycy oraz przewlekłego świądu o nieustalonej przyczynie. W badaniu randomizowanym, z podwójnie ślepą próbą, w kontroli z placebo stosowano przez 8 tygodni doustnie serlopitant w dawce 5 mg na dobę u 128 pacjentów ze świerzbiączką guzkową oporną na leczenie miejscowe glikokortykosteroidami i leczenie przeciwhistaminowe. Stwierdzono istotną statystycznie redukcję świądu już po 2 tygodniach terapii. W 8 tygodniu obserwowano poprawę kliniczną w zakresie zmian skórnych, ale nie była to różnica istotna klinicznie. Odnotowano nieliczne objawy niepożądane, takie jak zapalenie błony śluzowej nosa i gardła, biegunka, zmęczenie38. Aprepitant podawany w dawce 80 mg na dobę przez tydzień znacząco zmniejszał świąd i powodował redukcję wykwitów u pacjentów ze świerzbiączką guzkową39.
Nalbufina
W badaniach II fazy u pacjentów z świerzbiączką guzkową stosowanie nalbufiny – agonisty receptora opioidowego κ oraz antagonisty receptora opioidowego μ – przyniosło znaczne ograniczenie świądu. Obserwowano objawy niepożądane, takie jak nudności, wymioty, biegunka, zawroty, bóle głowy, zmęczenie. Lek jest przeciwwskazany u osób z chorobami wątroby8.
Dupilumab
Dupilumab jest ludzkim monoklonalnym przeciwciałem IgG, które wiąże się z podjednostką α receptora dla interleukiny 4 i blokuje działanie IL-4 i IL-13 uznawanych za kluczowe mediatory w przewlekłym świądzie. Dotychczas dupilumab stosowano poza wskazaniami rejestracyjnymi (atopowe zapalenie skóry) u 14 chorych na świerzbiączkę guzkową40. Pacjenci otrzymali podskórnie dawkę początkową 600 mg, a następnie 300 mg co 2 tygodnie. U wszystkich osób w ciągu 12 tygodni zaobserwowano zmniejszenie świądu oraz wielkości i liczby wykwitów. Chorzy zgłaszali również poprawę jakości życia. Z objawów niepożądanych odnotowano opryszczkę wargową (1 pacjent) oraz suchość spojówek (1 pacjent)40.
Nemolizumab
Nemolizumab, antagonista receptora IL-31, spowodował również znaczne ograniczenie świądu i redukcję wykwitów u pacjentów ze świerzbiączką guzkową w 12-tygodniowym randomizowanym badaniu, z podwójnie ślepą próbą, w kontroli z placebo. Lek był stosowany w dawce 0,5 mg/kg mc. podskórnie w odstępach 4-tygodniowych. Z objawów niepożądanych zaobserwowano zaburzenia układu pokarmowego, dolegliwości bólowe mięśni, stawów, zapalenie oskrzeli, osutkę, złamanie obojczyka41.
Podsumowanie
Przewlekła świerzbiączka – podtyp guzkowy jest intensywnie świądową chorobą mającą niekorzystny wpływ na jakość życia pacjentów i ich społeczne funkcjonowanie. Dokładna i wczesna diagnoza jest ważna dla optymalnego leczenia choroby. Istotne znaczenie ma współpraca interdyscyplinarna, ponieważ u większości chorych podłoże świerzbiączki guzkowej jest wieloczynnikowe. Postępowanie terapeutyczne stanowi wyzwanie ze względu na mało satysfakcjonującą odpowiedź pacjentów na standardowe leczenie. Większość opisywanych metod leczenia jest stosowana poza wskazaniami rejestracyjnymi, często wiążą się one także z działaniami niepożądanymi. Dzięki lepszemu poznaniu patogenezy choroby istnieje nadzieja na wprowadzenie nowych terapii, ukierunkowanych na mechanizmy odpowiedzialne za wywoływanie świądu w świerzbiączce guzkowej.
Prurigo nodularis: challenge for modern dermatology