2. Jeśli jednak zajdą w ciążę, to w takiej sytuacji powinny pozostawać pod opieką ośrodka specjalistycznego mającego zaplecze kardiologiczne.

3. Do największego obciążenia układu krążenia dochodzi około 28-32 tygodnia ciąży, wskutek zwiększenia o około 30 proc. objętości krwi krążącej (głównie osocza).

4. Drugim krytycznym momentem jest poród. W czasie porodu fizjologicznego w czasie każdego skurczu macicy dochodzi do wyrzutu krwi „zalegającej” w macicy, co stanowi istotne obciążenia dla serca.

5. W porodzie fizjologicznym w miarę nasilania się czynności skurczowej macicy obciążenie układu krążenia systematycznie wzrasta.

6. W przypadku cięcia cesarskiego również wzrasta ryzyko. Do znacznego wyrzutu krwi dochodzi gwałtownie w chwili wydobycia dziecka. Z tego powodu cięcie cesarskie u kobiety z kardiomiopatią cukrzycową powinno być wykonane głównie ze wskazań położniczych.

7. Najczęstszym, ale na szczęście rzadkim, powikłaniem kardiologicznym w ciąży u kobiet z cukrzycą jest zawał mięśnia sercowego. Nie jest on wskazaniem do natychmiastowego ukończenia ciąży. Kobiety, które rodzą w ciągu pierwszych dwóch tygodni od zawału, mają znacznie większe ryzyko zgonu, co wskazuje, że postępowanie wyczekujące może być bardziej bezpieczne dla pacjentki. Uważa się, że jeśli nie ma przeciwwskazań, angioplastyka lub założenie stentów mogą być bezpiecznie wykonane w ciąży. W przypadku choroby niedokrwiennej serca w cukrzycy w ciąży leczenie trombolityczne powinno być prowadzone zarówno w ciąży, porodzie, jak i połogu.[1,17]

8. Niezależnie od obecności cukrzycy w ciąży mogą pojawić się inne stany nagłe niezwiązane bezpośrednio z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej, ale mogące skutkować utratą przytomności, takie jak: zespół żyły głównej dolnej, padaczka, rzucawka, zmiany w OUN (wylew, guz, niedokrwienie), pęknięcie tętniaka.

9. Obecność cukrzycy w ciąży nie chroni przed innymi chorobami, a czasem im sprzyja, jak ma to miejsce w przypadku nadciśnienia indukowanego ciążą.

Do góry