Dane dotyczące wpływu pochodnych sulfonylomocznika są niejednoznaczne. Dane z 2 retrospektywnych badań kohortowych sugerują niekorzystny profil bezpieczeństwa, wyższą śmiertelność i większe ryzyko niewydolności serca w porównaniu z metforminą. Natomiast w UKPDS, NAVIGATOR oraz ADOPT nie stwierdzono wzrostu przypadków niewydolności serca. Porównanie linagliptyny z glimepirydem nie wykazało zwiększonego ryzyka hospitalizacji z powodu niewydolności serca dla glimepirydu. Natomiast glitazony zwiększały ryzyko takich hospitalizacji i nie są zalecane u pacjentów z cukrzycą i objawami niewydolności serca.

Migotanie przedsionków

Każdy rok trwania cukrzycy zwiększa ryzyko wystąpienia migotania przedsionków o 3%. Z kolei współistnienie cukrzycy i migotania przedsionków znacząco zwiększa ryzyko zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych, udaru, choroby nerek i niewydolności serca. Dlatego też migotanie przedsionków u pacjentów z cukrzycą powinno być postrzegane jako niekorzystny marker, który powinien skłonić do agresywnego leczenia wszystkich współistniejących czynników ryzyka.

Wpływ leków przeciwhiperglikemicznych na ryzyko migotania przedsionków jest nadal przedmiotem dyskusji. Sugeruje się, że metformina i pioglitazon mogą zmniejszać ryzyko migotania przedsionków. Inhibitory SGLT2 w porównaniu z placebo wiązały się ze wzrostem liczby nowych przypadków migotania przedsionków w badaniu EMPA-REG OUTCOME (empagliflozyna vs placebo), ale z mniejszą liczbą incydentów migotania przedsionków w badaniach CANVAS (kanagliflozyna vs placebo) i DECLARE-TIMI 58 (dapagliflozyna vs placebo).

Ponieważ migotanie przedsionków nierzadko ma charakter niemy, pacjenci z cukrzycą powinni być regularnie poddawani badaniom przesiewowym w tym kierunku. U pacjentów ≥65 lat zalecany jest pomiar tętna lub EKG (klasa zaleceń I, poziom B). Jednocześnie mając na uwadze, iż u pacjentów z cukrzycą obserwuje się większą częstość migotania przedsionków w młodszym wieku, pomiar tętna lub EKG zaleca się także w grupie <65 lat (klasa zaleceń I, poziom C). Z kolei u osób w wieku ≥75 lat lub obciążonych wysokim ryzykiem udaru należy rozważyć regularne badania przesiewowe z użyciem elektrokardiogramu (klasa zaleceń IIa, poziom B).

Podsumowanie

Więcej informacji, poszerzających poruszone powyżej wątki, znajduje się na stronie ESC: www.escardio.org/ guidelines. Aktualnie wytyczne oczekują na przekład na język polski i wówczas dostępne będą na stronie Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego: www.ptkardio.pl/wytyczne.