Co nowego w położnictwie i ginekologii z psychospołecznego punktu widzenia

Z racji swojego charakteru położnictwo i ginekologia są blisko związane z problemami psychospołecznymi. Ze względu na złożoność wzajemnych oddziaływań między hormonami i zachowaniem, a także wiele przypadków z naszej dziedziny, w których zachowania społeczne wpływają na wyniki leczenia, problemy psychospołeczne dotykają prawie wszystkich aspektów zdrowia kobiet.

W celu zapewnienia optymalnej opieki kobietom położnicy i ginekolodzy muszą dobrze radzić sobie z tymi problemami i dysponować wiedzą dotyczącą nowych osiągnięć w dziedzinie psychologii i tematyki społecznej związanej z położnictwem i ginekologią. Poniżej zwrócono uwagę na badania opublikowane w ciągu ostatniego roku, które odzwierciedlają zakres problemów dotyczących tej dziedziny.

Nota od wydawcy: fragmenty tego artykułu po raz pierwszy ukazały się w NASPOG.org w wydaniu zimowym w 2013 roku. Zostały opublikowane za zgodą North American Society for Psychosocial Obstetrics and Gynecology.

Klevens J, Kee R, Trick W i wsp.

Wpływ badań przesiewowych w kierunku przemocy ze strony partnera na jakość życia kobiet: randomizowane badanie kontrolowane

Journal of the American Medical Association. 2012; 308(7):681-689

Streszczenie

Chociaż przemoc domowa jest powszechnie postrzegana jako problem zdrowia publicznego mający różne niekorzystne konsekwencje zdrowotne, do tej pory nie udowodniono, aby stosowanie powszechnych badań przesiewowych w tym kierunku poprawiało sytuację zdrowotną.

Autorzy badania próbowali wykazać, czy skomputeryzowane narzędzie przesiewowe i rutynowe dostarczanie informacji na temat przemocy ze strony partnera wpływało na poprawę jakości życia (quality of life, QOL) w populacji osób korzystających z podstawowej opieki zdrowotnej. W badaniu uczestniczyło 2708 kobiet, które zgłaszały się do jednej z 10 poradni podstawowej opieki zdrowotnej w Cook County, w Illinois. Kobiety zostały losowo przydzielone do jednej z trzech grup: w jednej zastosowano przesiewowe badanie w kierunku przemocy ze strony partnera i udostępniono informacje na temat możliwości uzyskania pomocy, jeżeli wyniki skriningu były dodatnie; w drugiej grupie udostępniono tylko informację na temat możliwości uzyskania pomocy, natomiast w grupie kontrolnej nie podejmowano żadnej z tych interwencji. Rok później proszono uczestniczki o wypełnienie serii kwestionariuszy badających QOL i zdrowie psychiczne.

Nie stwierdzono różnic między tymi trzema grupami w zakresie jakichkolwiek parametrów oceny QOL ani dotyczących zdrowia psychicznego. Nie stwierdzono także różnic pod względem liczby dni absencji w pracy, wizyt w szpitalu lub na oddziale pomocy doraźnej, kontaktowania się z organizacjami zajmującymi się przemocą czy powtarzania się przemocowych zachowań.

Komentarz

Na pierwszy rzut oka wyniki tego badania działają zniechęcająco, ponieważ nie wykazały poprawy stanu zdrowia kobiet poddanych przesiewowej ocenie w kierunku przemocy ze strony partnera seksualnego. Możliwe, że pojedyncza interwencja jest niewystarczająca, aby skłonić kobiety do szukania pomocy z tego powodu. Być może lepszym wyjściem byłoby zapewnienie tej interwencji przez osobę, u której kobieta była wielokrotnie i z którą nawiązała relację opartą na zaufaniu i współpracy.

Badanie sugeruje również, że udostępnienie listy organizacji oferujących pomoc może nie być skutecznym sposobem komunikowania się w zakresie możliwych interwencji.

Powszechne badania przesiewowe mogą jednak nieść również pewne korzyści. Zachęcanie lekarzy do zadawania przesiewowych pytań dotyczących przemocy domowej wszystkim pacjentkom przypomina o tym problemie i uświadamia, że do tego zjawiska może dochodzić we wszystkich warstwach społecznych. Sygnalizuje również pacjentkom, że środowisko medyczne uważa problem za istotny i zasługujący na interwencję.

Tak czy inaczej, wypadałoby, aby środowisko medyczne nadal poszukiwało skutecznych sposobów badań przesiewowych i radzenia sobie z przemocą domową, a nie rezygnowało całkowicie z  rutynowego skriningu w tym zakresie.

Straub H, Adams M, Kim JJ, Silver RK

Objawy depresyjne w ciąży zwiększają prawdopodobieństwo porodu przedwczesnego

American Journal of Obstetrics and Gynecology. 2012; 207(4):329.e1-4