W wytycznych brytyjskiego National Institute for Health and Clinical Excellence (NICE) dotyczących postępowania w chorobie Leśniowskiego-Crohna po raz pierwszy przedstawiono zalecenia kliniczne oparte na danych naukowych i analizie ekonomicznej dla dorosłych, dzieci i młodzieży. Opracowano je na podstawie systematycznego przeglądu piśmiennictwa i, jeśli było to możliwe, na połączonej metaanalizie oraz zaprezentowano z siłą zaleceń według systemu Grading of Recommendations Assesment (GRADE). Analizę ekonomiczną przeprowadzono na podstawie dostępnych badań, a w przypadku braku dowodów naukowych – opinii ekspertów. Szczególną uwagę zwrócono na kwestie związane z zaburzeniami rozwoju (zahamowanie wzrostu, zaburzenia dojrzewania płciowego) oraz na problemy psychologiczne i emocjonalne, a także związane z edukacją. Zalecenia dotyczące postępowania terapeutycznego w chorobie Leśniowskiego-Crohna obejmują leczenie farmakologiczne, ocenę stanu odżywienia i leczenie żywieniowe, zaprzestanie palenia tytoniu, a w ciężkich przypadkach lub w przewlekle aktywnej postaci choroby leczenie operacyjne. We wszystkich grupach wiekowych u podstaw terapii powinna leżeć indukcja remisji z następowym leczeniem podtrzymującym, optymalizacja stanu odżywienia i wzrostu, wsparcie psychologiczne oraz ograniczenie możliwych działań niepożądanych farmakoterapii.

Opieka medyczna skierowana na pacjenta

Jeśli pacjent może podejmować świadome decyzje, wybór sposobu leczenia powinien uwzględniać jego opinie i preferencje. Podstawowe znaczenie ma dobra komunikacja z pacjentem, a w przypadku pacjentów pediatrycznych – dodatkowo z ich rodzicami lub opiekunami. Informacje dotyczące choroby i sposób ich przekazywania powinny być dostosowane do wieku, możliwości zrozumienia oraz uwzględniać czynniki kulturowe. Zaleca się objęcie pacjentów opieką wielospecjalistyczną. Należy z nimi omówić wybór i monitorowanie terapii z uwzględnieniem problemów dotyczących zaburzeń rozwoju somatycznego i opóźnienia dojrzewania płciowego, diety i leczenia żywieniowego, problemów seksualnych, rokowania, działań niepożądanych terapii, ryzyka chorób nowotworowych, leczenia operacyjnego i uczestnictwa w grupach wsparcia. W przypadku pacjentów pediatrycznych należy uwzględnić dodatkowe informacje, obejmujące wyjaśnienie problemów związanych z wyobrażeniem własnego ciała, życia z przewlekłą chorobą, uczęszczaniem do szkoły i późniejszą edukacją oraz sposobem przekazania do opieki w placówkach ochrony zdrowia dla dorosłych.