Jedzenie warzyw strączkowych poprawia kontrolę cukrzycy typu 2 i może zmniejszać ryzyko powikłań krążeniowych

• badanie z randomizacją i grupą kontrolną • n=121

Jenkins DJA, Kendall CWC, Augustin LSA, et al. Effect of Legumes as Part of a Low Glycemic Index Diet on Glycemic Control and Cardiovascular Risk Factors in Type 2 Diabetes Mellitus. A Randomized Controlled Trial. Arch Intern Med 2012;172(21):1653-60.

Warzywa strączkowe, takie jak fasola, groch, soczewica, mają jeden z najniższych indeksów glikemicznych, a ich częste spożywanie jest zalecane chorym na cukrzycę. Dotychczas nie było jednak wiadomo, jaki jest wpływ diety bogatej w te warzywa na wyrównanie cukrzycy. Przeprowadzono więc badanie, w którym chorzy na cukrzycę typu 2 stosowali dietę ze zwiększoną ilością warzyw strączkowych (minimum 1 kubek dziennie; dieta o niskim indeksie glikemicznym) albo dietę ze zwiększoną ilością pełnoziarnistej pszenicy (dieta bogata w błonnik). Po 3 miesiącach stosowania diety średni odsetek HbA_1C zmniejszył się o 0,5% w grupie spożywającej zwiększoną ilość warzyw strączkowych, a w grupie stosującej dietę wysokobłonnikową o 0,3%. Różnica wartości HbA_1C między grupami była istotna statystycznie (p <0,01). Stosowanie diety bogatej w warzywa strączkowe spowodowało też istotne zmniejszenie szacowanego ryzyka choroby wieńcowej (o 0,8% w porównaniu z dietą bogatą w błonnik), głównie z powodu obniżenia skurczowego ciśnienia tętniczego (o średnio 4,5 mmHg).

Włączanie leków hipotensyjnych u osób starszych zwiększa ryzyko złamań kości udowej

• populacyjne badanie kohortowe • n=301 591

Butt DA, Mamdani M, Austin PC, et al. The Risk of Hip Fracture After Initiating Antihypertensive Drugs in the Elderly. Arch Intern Med 2012;172(22):1739-44.

W ciągu pierwszych 45 dni od wdrożenia leku hipotensyjnego ryzyko złamania bliższego końca kości udowej u osób starszych jest zwiększone o 43% w porównaniu z okresem poprzedzającym terapię hipotensyjną. Rozpoczynając takie leczenie u osób starszych, należy zachować szczególną ostrożność.

Bezrobocie to też czynnik ryzyka zawału mięśnia sercowego

• prospektywne badanie kohortowe • n=13 451 osób obserwowanych w latach 1997-2010 (165 169 pacjentolat)

Dupre ME, George LK, Liu G, et al. The Cumulative Effect of Unemployment on Risks for Acute Myocardial Infarction. Arch Intern Med 2012;172(22):1731-7.

Wiadomo, że stres jest czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia, w tym zawału mięśnia sercowego, a bezrobocie jednym z silniejszych czynników stresogennych. Związek pomiędzy bezrobociem a zawałem mięśnia sercowego był jednak nieudokumentowany. Przeprowadzono badanie, w którym oceniano częstość zawałów mięśnia sercowego w grupach o różnym przebiegu zatrudnienia. W chwili rozpoczęcia badania bezrobotni stanowili 14,0% jego uczestników, w czasie jego trwania 69,7% osób przynajmniej raz straciło pracę, a 35,1% pozostawało bez niej przez pewien czas. Surowe dane wskazywały, że swoista dla wieku częstość zawałów mięśnia sercowego w grupach różniących się statusem zatrudnienia jest różna. Analiza wielu zmiennych potwierdziła, że bezrobocie istotnie zwiększa ryzyko zawału (HR 1,35; 95% CI: 1,10-1,66), a zagrożenie jest tym większe, im więcej razy traci się pracę (HR 1,22 dla jednej utraty pracy i 1,63 dla zwolnienia czterokrotnego w porównaniu z brakiem utraty pracy). Szczególnie zwiększone ryzyko (HR 1,27) występowało w pierwszym roku bezrobocia, później już nie. Wyniki pozostawały statystycznie istotne nawet po skorygowaniu względem wielu klinicznych, socjoekonomicznych i behawioralnych czynników ryzyka.

U chorych na cukrzycę typu 2 operacje bariatryczne zmniejszają ryzyko zawału mięśnia sercowego

• badanie prospektywne z grupą kontrolną • analiza post hoc • n=607

Romeo S, Maglio C, Burza MA, et al. Cardiovascular Events After Bariatric Surgery in Obese Subjects With Type 2 Diabetes. Diabetes Care 2012;35(12):2613-7.