Pro­gram Edu­ka­cyj­ny Der­ma­to­lo­gia 17/10 – roz­wią­za­nie i ko­men­tarz

Opi­sy­wa­ny cha­rak­te­ry­stycz­ny ob­raz kli­nicz­ny (zmia­ny obrzę­ko­wo­-ru­mie­nio­we w oko­li­cy ano­geni­tal­nej i w oko­li­cach zgięć du­żych sta­wów) su­ge­ru­je roz­po­zna­nie ze­spo­łu pa­wia­na (Ba­bo­on syn­dro­me).¹ Ze­spół ten jest bar­dzo rzad­ko spo­ty­ka­ną for­mą uczu­le­nia kon­tak­to­we­go, u pod­staw któ­re­go le­ży me­cha­nizm re­ak­cji nad­wraż­li­wo­ści ty­pu opóź­nio­ne­go za­leż­nej od lim­fo­cy­tów T (typ IV wg Gel­la i Co­omb­sa).² U cho­re­go, uczu­lo­ne­go uprzed­nio dro­gą kon­tak­to­wą, do­cho­dzi do uogól­nio­nej re­ak­cji po po­da­niu aler­ge­nu dro­gą do­ust­ną, pa­ren­te­ral­ną czy w in­ha­la­cji. W pi­śmien­nic­twie me­dycz­nym po­dob­ną re­ak­cję opi­sy­wa­no po do­ust­nym przy­ję­ciu związ­ków mie­dzi, za­war­tych w le­kach ho­me­opa­tycz­nych,³ oraz ni­klu,⁴ wy­stę­pu­ją­ce­go w żyw­no­ści i wo­dzie pit­nej, a tak­że po wsz­cze­pie­niu im­plan­tów or­to­pe­dycz­nych. Ze­spół pa­wia­na stwier­dzo­no tak­że po za­sto­so­wa­niu in­nych niż pe­ni­cy­li­ny le­ków: ter­bi­na­fi­ny⁵ i kwa­su 5-ami­no­sa­li­cy­lo­we­go.⁶

Pod­sta­wą le­cze­nia ze­spo­łu pa­wia­na jest sto­so­wa­nie kor­ty­ko­ste­ro­idów ogól­nie. W przed­sta­wio­nym przy­pad­ku w trak­cie ho­spi­ta­li­za­cji po­cząt­ko­wo za­sto­so­wa­no (bez efek­tu) hy­dro­kor­ty­zon w daw­ce 300 mg i 200 mg do­żyl­nie, a na­stęp­nie me­ty­lo­pred­ni­zo­lon (2 daw­ki i.v. po 500 mg), po któ­rym za­ob­ser­wo­wa­no cał­ko­wi­te ustą­pie­nie zmian skór­nych. Pa­cjent po­wi­nien w przy­szło­ści uni­kać eks­po­zy­cji na an­ty­bio­ty­ki, któ­re wy­wo­ła­ły u nie­go re­ak­cję aler­gicz­ną. U cho­rych, u któ­rych zwią­zek przy­czy­no­wo­-skut­ko­wy po­mię­dzy zmia­na­mi skór­ny­mi a po­dej­rza­nym aler­ge­nem jest trud­ny do udo­wod­nie­nia, wska­za­ne jest wy­ko­na­nie te­stów płat­ko­wych, po­twier­dza­ją­cych uczu­le­nie kon­tak­to­we.

Pra­wi­dło­we od­po­wie­dzi:

1. a, 2. a, 3. b, 4. a, 5. b, 6. c, 7. bc, 8. a, 9. abc, 10. bd