Powiększony izolowany węzeł chłonny w pachwinie zdarza się zaledwie w ok. 14% przypadków. Ze względu na okolice spływu chłonki powiększenie węzła często jest skutkiem chorób występujących w okolicy dolnej części tułowia, krocza lub kończyny dolnej. Czujność onkologiczna nakazuje wdrożenie diagnostyki ewentualnych przerzutów lub chorób układowych.

CELE ARTYKUŁU

Po przeczytaniu artykułu Czytelnik powinien umieć:

• rozpoznać izolowany powiększony węzeł chłonny w pachwinie
• wdrożyć diagnostykę różnicową izolowanego powiększonego węzła w pachwinie
• rozpoznać przypadki izolowanego powiększonego węzła chłonnego pachwinowego wymagającego pilnego skierowania chorego do innych specjalistów (hematologa, specjalisty chorób zakaźnych)

Wprowadzenie

Powiększenie węzła czy węzłów chłonnych, zwane popularnie limfadenopatią, to stan, w którym wielkość węzła chłonnego w największym wymiarze przekracza 1-2 cm. Limfadenopatia uogólniona to powiększenie węzłów chłonnych obejmujące co najmniej trzy regiony węzłowe (szyjne, pachowe, pachwinowe). Uogólnione powiększenie węzłów chłonnych występuje w 25%, a zlokalizowane w 75% przypadków. Powiększone węzły chłonne są najczęściej umiejscowione w okolicy głowy i szyi (>50%).

Powiększone węzły chłonne pachwinowe jako jedyna lokalizacja występują u 14% pacjentów.¹ Gdy pacjent zgłasza się z powiększonym węzłem pachwinowym, należy przede wszystkim przeprowadzić starannie badanie wszystkich dostępnych badaniu fizykalnemu obwodowych węzłów chłonnych (podżuchwowych, szyjnych, pachowych) i badanie jamy brzusznej (śledziony), by ustalić, czy powiększenie węzłów ogranicza się do jednej okolicy.

Podczas wywiadu powinno się zwrócić uwagę na objawy ogólne, podwyższoną ciepłotę ciała, poty nocne, świąd skóry, utratę masy ciała.2 Wystąpienie któregokolwiek z tych objawów sugeruje chorobę układową.