c) Cho­ro­ba rzad­ko do­ty­czy koń­czyn dol­nych

d) Cho­ro­ba mo­że mieć etio­lo­gię gron­kow­co­wą, pa­cior­kow­co­wą lub mie­sza­ną

4. Roz­po­zna­nie pio­der­mii zgo­rze­li­no­wej usta­la się na pod­sta­wie:

a) Na­gle po­wsta­ją­cych, głę­bo­kich i szyb­ko sze­rzą­cych się owrzo­dzeń

b) Stwier­dze­nia za­bu­rzeń tro­ficz­nych skó­ry na tle prze­wle­kłej nie­wy­dol­no­ści żyl­nej

c) Obec­no­ści drob­no­ustro­jów cho­ro­bo­twór­czych (pa­łecz­ki Gram­-ujem­ne) w po­sie­wie ze zmian skór­nych

d) Bar­dzo cha­rak­te­ry­stycz­ne­go ob­ra­zu hi­sto­pa­to­lo­gicz­ne­go wy­cin­ka po­bra­ne­go z dna owrzo­dze­nia

5. Cha­rak­te­ry­stycz­ny dla pio­der­mii zgo­rze­li­no­wej jest:

a) Ob­jaw dia­sko­pii

b) Ob­jaw świe­cy ste­ary­no­wej

c) Ob­jaw pa­ter­gii

d) Ob­jaw pla­stra mio­du

6. Pio­der­mia zgo­rze­li­no­wa czę­sto współ­ist­nie­je z:

a) Wrzo­dzie­ją­cym za­pa­le­niem je­li­ta gru­be­go

b) Za­bu­rze­nia­mi go­spo­dar­ki li­pi­do­wej

c) Cu­krzy­cą

d) Ży­la­ka­mi pod­udzi

7. W le­cze­niu pio­der­mii zgo­rze­li­no­wej sto­su­je się:

a) Le­ki im­mu­no­su­pre­syj­ne

b) Le­ki prze­ciw­bak­te­ryj­ne