Komentarz

Program Edukacyjny Dermatologia 18/2 – rozwiązanie i komentarz

Obumieranie tłuszczowate (necrosis lipoidica) jest to rzadka, przewlekła choroba ziarniniakowa. Najczęściej występuje u chorych na cukrzycę, rzadziej poprzedza tę chorobę. Występują też przypadki bez współistnienia cukrzycy. 75% chorych stanowią kobiety, najczęściej w II i IV dekadzie życia.

U ponad połowy pacjentów zmiany umiejscowione są na przedniej powierzchni podudzi i grzbietowej powierzchni stóp, często symetrycznie, rzadziej na udach, tylnej powierzchni podudzi, kończynach górnych, tułowiu i twarzy.

Uważa się, że przyczyną powstawania zmian jest mikroangiopatia, odkładanie się glikoprotein w ścianach drobnych tętniczek z wtórnym gromadzeniem lipidów w obrębie zmienionego kolagenu.

We wczesnej fazie choroby pojawiają się powiększające się powoli brunatnoczerwone grudki z fioletowym naciekiem na obwodzie. Później powstają żółtobrunatne lub żółtoczerwone nacieki z teleangiektazjami na obwodzie. W najstarszych wykwitach w części centralnej obserwuje się zanik skóry. Może dojść również do powstania trudno gojących się owrzodzeń.

W badaniu histopatologicznym stwierdza się nekrobiozę, skupienia makrofagów i komórek olbrzymich oraz okołonaczyniowe nacieki limfocytarne. W ogniskach nekrobiozy widoczne są złogi lipidów, a w obrębie drobnych naczyń zwężenie ich światła i przerost błony wewnętrznej.

Leczenie obumierania tłuszczowego obejmuje odpowiednie postępowanie diabetologiczne, terapię lekami poprawiającymi ukrwienie skóry (pentoksyfilina, wyciągi z kasztanowca, kwas acetylosalicylowy z dipirydamolem) oraz preparatami stosowanymi miejscowo, najczęściej niefluorowanymi steroidami. W celu osiągnięcia lepszych efektów terapeutycznych wykorzystuje się kortykosteroidy w opatrunkach okluzyjnych lub mezoterapię z użyciem triamcinolonu.

Odpowiedzi: 1. a, 2. b, 3. c, 4. a, 5. ad, 6. c, 7. ac, 8. b, 9. abcd, 10. abd