1. 55-letnią kobietę przyjęto do szpitala z powodu utrzymującego się od ok. 24 godz. osłabienia lewej kończyny górnej. Pacjentka zgłosiła dodatkowo przemijające zaburzenia widzenia oka prawego pojawiające się w ciągu ostatnich 2 tygodni. W wywiadzie odnotowano nadciśnienie tętnicze i nikotynizm. USG uwidoczniło zwężenie 60% prawej tętnicy szyjnej wewnętrznej i 50% lewej tętnicy szyjnej wewnętrznej. Wyniki potwierdzono za pomocą angiografii TK. Tomografia komputerowa mózgu wykazała niewielkie zmiany naczyniopochodne. Chora jest przewlekle leczona inhibitorem enzymu konwertującego angiotensynę (ACEI – angiotensin converting enzyme inhibitor). Do leczenia włączono statynę i lek antyagregacyjny. W takiej sytuacji należy:

a. Zakwalifikować pacjentkę do leczenia klasycznego (endarterektomii) zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej prawej

b. Zakwalifikować chorą do leczenia wewnątrznaczyniowego (stentowania) tętnicy szyjnej wewnętrznej prawej

c. Chora powinna być leczona zachowawczo – nie ma wskazań do leczenia zabiegowego

d. Zakwalifikować pacjentkę do leczenia klasycznego zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej lewej

e. Zakwalifikować chorą do leczenia wewnątrznaczyniowego zwężenia zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej lewej

Komentarz

Pacjentka ma objawy niedokrwienia OUN związane ze zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej prawej. Leczenie powinno obejmować stosowanie leku antyagregacyjnego i statyny, redukcję czynników ryzyka miażdżycy. Stopień zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej oraz objawy są wskazaniem do leczenia zabiegowego tętnicy szyjnej wewnętrznej prawej. Leczenie powinno być wdrożone jak najszybciej, w ciągu 2 tygodni, ze względu na duże ryzyko pojawienia się nowych objawów niedokrwiennych. Pacjentka nie ma istotnych przeciwwskazań internistycznych do leczenia operacyjnego. Preferowanym sposobem leczenia zabiegowego objawowego zwężenia tętnic szyjnych jest leczenie klasyczne – charakteryzuje się ono mniejszym ryzykiem niedokrwienia OUN u chorych z objawami neurologicznymi, zwłaszcza u kobiet.