Nadciśnienie tętnicze oraz przewlekła niewydolność serca występują powszechnie i prowadzą do rozwoju różnych powikłań, które w konsekwencji powodują skrócenie spodziewanej długości życia. W związku z tym kluczową kwestią jest optymalna farmakoterapia pacjentów z tymi chorobami. W niniejszej pracy przedstawiliśmy dwa leki – kandesartan oraz amlodypinę, które poprzez zmniejszenie oporu obwodowego celują w ważny punkt w patomechanizmie obu tych patologii. Leki te zarówno w monoterapii, jak i w połączeniu skutecznie optymalizują wartości ciśnienia krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, a także poprawiają rokowanie u chorych z przewlekłą niewydolnością serca. Istnieją dowody potwierdzające bezpieczeństwo i skuteczność kandesartanu i amlodypiny u pacjentów z chorobami współwystępującymi z nadciśnieniem tętniczym i przewlekłą niewydolnością serca. Dlatego też leki te mogą stać się elementem kompleksowej terapii farmakologicznej u naszych pacjentów.

Wprowadzenie

Nadciśnienie tętnicze oraz przewlekła niewydolność serca to choroby rozpowszechnione w populacji ogólnej. Na nadciśnienie tętnicze choruje około 10 milionów Polaków (dane z badania NATPOL 2011), podczas gdy na przewlekłą niewydolność serca – około miliona.^1-3 Nieleczone lub nieskutecznie leczone nadciśnienie tętnicze skutkuje rozwojem groźnych dla życia powikłań (np. udaru mózgu), co staje się przyczyną przedwczesnej śmierci, z kolei nieleczona lub nieskutecznie leczona przewlekła niewydolność serca prowadzi do zaostrzeń i dekompensacji, które znacznie pogarszają rokowanie chorego.^4,5 W związku z tym niezwykle istotne jest skuteczne leczenie tych chorób już na wczesnym etapie. Kwestia ta jest kluczowa nie tylko w ujęciu personalistycznym, mającym na względzie dobro indywidualnego pacjenta, lecz także w kontekście systemu ochrony zdrowia. Dla przykładu: roczne wydatki Narodowego Funduszu Zdrowia na leczenie chorych z przewlekłą niewydolnością serca wynoszą 1,7 mld zł (większość tej kwoty pokrywają koszty leczenia szpitalnego).⁶ Algorytmy leczenia nadciśnienia tętniczego oraz przewlekłej niewydolności serca zaprezentowano szczegółowo w wytycznych European Society of Cardiology, European Society of Hypertension oraz Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego.^7-9 W farmakoterapii stosowane są przede wszystkim inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI – angiotensin-converting-enzyme inhibitors), antagoniści receptora dla angiotensyny (ARB – angiotensin receptor blockers), diuretyki, antagoniści kanałów wapniowych (CCB – calcium channel blockers) oraz β-adrenolityki (BB – β-blockers). W niniejszej pracy skoncentrowaliśmy się na dwóch preparatach – kandesartanie, leku z grupy ARB, oraz amlodypinie z grupy CCB. Ich profil farmakokinetyczny i farmakodynamiczny oraz potencjalnie korzystny wpływ u pacjentów obciążonych chorobami współistniejącymi sprawiają, że są interesującymi narzędziami w armamentarium leków kardiologicznych.