Kardiologia
Napadowa tachykardia – od objawów do rozpoznania i terapii
lek. Anna Bednarek
prof. dr hab. n. med. Katarzyna Mizia-Stec
- Cel leczenia choroby sercowo-naczyniowej to optymalna częstość rytmu serca, która różni się w zależności od choroby podstawowej, indywidualnych potrzeb i cech pacjenta
- Głównymi lekami kontrolującymi częstość rytmu serca są antagoniści receptorów adrenergicznych i antagoniści kanałów wapniowych, a u wybranych chorych digoksyna i iwabradyna
- Dawkę β-adrenolityku należy stopniowo zwiększać do osiągnięcia dawki optymalnej/maksymalnej tolerowanej u chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową (HFrEF)
W świetle badań epidemiologicznych częstość rytmu serca stanowi łatwy do wykrycia czynnik ryzyka chorób serca i naczyń. Spoczynkowa częstość akcji serca >85 uderzeń na minutę wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego. Z klinicznego punktu widzenia bardzo często chorzy zgłaszają dolegliwości określane jako uczucie szybkiego bicia serca. Ważne jest zweryfikowanie, czy subiektywne odczucia pacjenta odpowiadają rozpoznaniu tachykardii.
Tachykardią nazywamy częstość akcji serca >100 uderzeń na minutę. Zarówno typowy rytm zatokowy, jak i rytmy pozazatokowe mogą mieć częstość >100 uderzeń na minutę. Do rytmów występujących z częstością >100 na minutę zaliczamy: rytmy przedsionkowe (częstoskurcz przedsionkowy), rytmy z udziałem łącza przedsionkowo-komorowego (częstoskurcz węzłowy z łącza przedsionkowo-komorowego, nawrotny częstoskurcz przedsionkowo-komorowy węzłowy) oraz rytmy komorowe (częstoskurcz komorowy) (tab. 1).
Przyczyny
Przyczyny tachykardii możemy podzielić na kardiologiczne oraz niekardiologiczne. Tachykardia zatokowa często wiąże się ze schorzeniami kardiologicznymi, ale równie często występuje w chorobach pozakardiologicznych. Z kolei tachyarytmie najczęściej wiążą się z chorobą serca, ale mogą być prowokowane przez przyczyny pozasercowe.
Choroba niedokrwienna serca, zwłaszcza stan po przebytym zawale mięśnia sercowego, należy do najczęstszych przyczyn kardiologicznych tachykardii zatokowej i tachyarytmii. Tachyarytmie występują również w kardiomiopatiach. Do istotnych przyczyn tachyarytmii należą choroby o podłożu genetycznym, takie jak wrodzony zespół wydłużonego QT oraz zespół Brugadów. Napady tachyarytmii są typowym zjawiskiem dla zespołów preekscytacji (AVRT – atrioventricular reentrant tachycardia; nawrotny częstoskurcz przedsionkowo-komorowy) czy rozszczepienia łącza przedsionkowo-komorowego (AVNRT – atrioventricular nodal reentrant tachycardia). Tachyarytmia może występować w przebiegu wad zastawkowych serca; najczęściej w przebiegu stenozy aortalnej oraz zespołu wypadania płatka zastawki mitralnej.
