Endokrynologia

Akromegalia – diagnostyka i postępowanie

prof. dr hab. n. med. Marek Bolanowski

Katedra i Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu

Adres do korespondencji:

prof. dr hab. n. med. Marek Bolanowski

Katedra i Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Leczenia Izotopami,

Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu,

Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. Jana Mikulicza-Radeckiego

Wybrzeże Ludwika Pasteura 4, 50-367 Wrocław

e-mail: marek.bolanowski@umed.wroc.pl

tel. 71 784 25 45

  • Charakterystyczne objawy akromegalii i badania diagnostyczne służące do potwierdzenia rozpoznania
  • Leczenie operacyjne i farmakologiczne (analogi somatostatyny I i II generacji, antagonista receptora hormonu wzrostu)
  • Badania wykorzystywane w monitorowaniu aktywności choroby

Akromegalia jest rzadką, przewlekłą chorobą, spowodowaną nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu (GH – growth hormone), najczęściej (98% przypadków) przez guz przedniego płata przysadki. Guz ma charakter łagodnego gruczolaka. Jeżeli jego wielkość wynosi poniżej 1 cm, mówimy o mikrogruczolaku, większe guzy to makrogruczolaki. Duże guzy mogą penetrować do sąsiednich struktur mózgowia. Rzadką przyczyną akromegalii może być ektopowe wydzielanie hormonu uwalniającego GH (GHRH – growth hormone-releasing hormone) przez guz płuca, oskrzela, grasicy lub trzustki. Następstwem zwiększonego wydzielania GH jest nadprodukcja insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1 – insulin-like growth hormone 1) będącego obwodowym mediatorem działania GH. Choroba prowadzi do charakterystycznych zmian wyglądu zewnętrznego z powiększeniem twarzoczaszki, rąk i stóp, rozrostem tkanek miękkich, kości i narządów wewnętrznych oraz wielu powikłań metabolicznych i układowych, które powodują pogorszenie jakości życia i jego skrócenie. Śmiertelność w akromegalii jest 2-3-krotnie większa niż w populacji ogólnej, średni czas przeżycia nieleczonych chorych jest około 10 lat krótszy. Wynika to z następstw chorób serca, nadciśnienia tętniczego, zaburzeń oddychania, cukrzycy i niektórych nowotworów towarzyszących akromegalii. Zwiększoną śmiertelność obserwuje się również wśród pacjentów nieskutecznie leczonych. Normalizacja wydzielania GH i IGF-1 przywraca oczekiwaną długość życia u chorych na akromegalię. Poprawa dostępności do nowoczesnej terapii i zwiększenie jej skuteczności spowodowały w ostatnich latach korzystne zmiany w postaci wydłużenia przeżycia chorych i redukcji śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych.

Epidemiologia

Zachorowalność na akromegalię szacuje się na 3-4 nowe przypadki/1 mln/rok, częstość występowania w populacji ogólnej wynosi 50-70/1 mln. W Polsce prawdopodobnie żyje 2500-2700 chorych na akromegalię; część z nich nie ma świadomości choroby i nie u...

Objawy kliniczne i choroby współistniejące

Typowymi objawami są: zmiany wyglądu spowodowane przerostem tkanek miękkich i pogrubieniem kości, obrzęki, pocenie się, pogrubienie palców, powiększenie rąk i stóp. Na głowie widoczne stają się: powiększenie łuków brwiowych, uwydatnienie kości jar...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Rozpoznanie

Objawy kliniczne akromegalii są tak charakterystyczne, że nie powinny stanowić trudności dla doświadczonego endokrynologa. Dla rozpoznania choroby niezbędne jest udokumentowanie nieprawidłowego [...]

Leczenie

Najskuteczniejszą metodą terapii akromegalii jest leczenie operacyjne. Tylko wybiórcze usunięcie gruczolaka z dojścia przez zatokę klinową (przez nos lub przedsionek jamy ustnej) [...]

Monitorowanie

Chory na akromegalię wymaga monitorowania przez całe życie. Kryterium wyleczenia (operacyjnego) akromegalii jest normalizacja wydzielania IGF-1 i obniżenie wydzielania GH poniżej 0,4 [...]

Podsumowanie

Akromegalia jest uogólnioną przewlekłą chorobą spowodowaną nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu przez gruczolaka przysadki. Liczne choroby współistniejące i powikłania akromegalii skracają przeżycie chorych. [...]

Do góry