Laryngologia
Nagła głuchota – schemat postępowania
prof. dr hab. n. med. Jurek Olszewski
lek. Katarzyna Szkutnik
- Definicja, epidemiologia, przyczyny, postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne oraz wyniki leczenia w nagłej głuchocie
- Objawy towarzyszące nagłej głuchocie: uczucie pełności w uchu lub zatkanego ucha, szumy uszne o różnej wysokości tonu czy różnym natężeniu i zawroty głowy
- Glikokortykosteroidoterapia i terapia tlenem hiperbarycznym – główne metody leczenia nagłej głuchoty
Nagła głuchota jest uważana za stan ostry i wymaga szybkiej diagnozy oraz wdrożenia leczenia1. Niezależnie od wielu czynników, które mogą mieć zasadniczy wpływ na wystąpienie nagłej głuchoty, opinie wielu autorów są zgodne, że im wcześniej przystąpi się do leczenia, tym lepsze wyniki można osiągnąć. Stąd też duża rola lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, która sprowadza się do: oceny objawów klinicznych, wykonania badania otoskopowego i akumetrii (badanie słuchu za pomocą szeptu, mowy) oraz badania stroikami w celu odróżnienia nagłego niedosłuchu odbiorczego od niedosłuchu typu przewodzeniowego. Ponadto lekarz powinien niezwłocznie przepisać glikokortykosteroidy w dużych dawkach do stosowania w formie doustnej według zaleceń, o ile korzyści z terapii przewyższają ewentualne działania niepożądane2.
Do cech niedosłuchu przewodzeniowego zalicza się:
- dobre rozumienie mowy przez telefon
- lepsze słyszenie i rozumienie mowy w hałasie niż w ciszy
- poprawa rozumienia mowy po wzmocnieniu dźwięku, np. po podgłośnieniu regulatora wzmocnienia w radioodbiorniku lub telewizorze
- zachowana kontrola własnego głosu.
Z kolei cechy odbiorczego upośledzenia słuchu to:
- złe rozumienie mowy przy stosunkowo dobrym słyszeniu tonów prostych („słyszę, a nie rozumiem”)
- znaczne pogorszenie rozumienia mowy w hałasie przy współistnieniu wielu źródeł dźwięku
- lepsze słyszenie dźwięków niskich niż wysokich w życiu codziennym
- nieprzyjemne odczuwanie dźwięków bardzo głośnych w uchu z niedosłuchem
- różne odczuwanie wysokości tego samego dźwięku w obojgu uszach.
Najrozsądniej jednak będzie, jeśli lekarz podstawowej opieki zdrowotnej skieruje pacjenta z nagłą głuchotą do najbliższego szpitala, w którym znajduje się oddział otolaryngologiczny, lub najlepiej do ośrodka klinicznego, w którym są zapewnione odpowiednie warunki diagnostyczne i terapeutyczne.
Dolegliwości związane z upośledzeniem słyszenia mogą powodować u pacjenta uczucie lęku. Chorzy w zaistniałej sytuacji często czują się osamotnieni. W związku z tym istotne jest, by wykazać wsparcie i zrozumienie, a zarazem profesjonalne podejście ...
