Szczególnie polecane są połączenia fenytoiny z okskarbazepiną i gabapentyną. Jednak ze względu na liczne działania niepożądane oraz dostępne nowsze leki przeciwpadaczkowe, należy rozważyć ograniczenie jej stosowania do leczenia stanów padaczkowych.

Okskarbazepina

Okskarbazepina (OXC) działa przez swój metabolit, 10-monohydroksykarbamazepinę (MHD). Okskarbazepina stosowana jest w leczeniu padaczki z napadami częściowymi prostymi i złożonymi oraz wtórnie uogólnionymi u dorosłych i dzieci powyżej 6 r.ż. Okskarbamazepina i MHD indukują izoenzymy CYP3A4 i CYP3A5 cytochromu P450, przez co przyjmowanie leku może zmniejszać stężenie doustnych leków antykoncepcyjnych i karbamazepiny, a hamują CYP2C19, co może prowadzić do zwiększenia stężenia fenytoiny i fenobarbitalu. Okskarbazepina może zmniejszać stężenie lamotryginy. Leki indukujące izoenzymy cytochromu P450 (karbamazepina, fenytoina, prymidon, fenobarbital) zmniejszają stężenie MHD w surowicy. U kobiet w ciąży okskarbazepinę należy stosować w monoterapii w najmniejszych skutecznych dawkach ze względu na możliwość rozwoju ciężkich wad u płodu. Leczenia w ciąży nie należy jednak przerywać, ponieważ nasilenie napadów padaczkowych jest niekorzystne dla matki i płodu.

Okskarbazepina może być stosowana w politerapii z wieloma lekami przeciwpadaczkowymi. Szczególnie polecane są połączenia z gabapentyną, topiramatem, lewetyracetamem i fenytoiną. Nie powinno się jej stosować łącznie z felbamatem i lamotryginą ze względu na nasilanie działań niepożądanych, a w przypadku połączenia z lamotryginą – zmniejszanie działania przeciwpadaczkowego obu leków.

Lamotrygina

Lamotrygina (LTG) stosowana jest w leczeniu padaczki z napadami częściowymi prostymi, złożonymi, pierwotnie lub wtórnie uogólnionymi, w tym toniczno-klonicznymi u dorosłych i dzieci powyżej 12 r.ż. w monoterapii, a także w leczeniu uzupełniającym (jako lek dodany) u dorosłych i dzieci od 2 r.ż. oraz w napadach związanych z zespołem Lennoxa i Gastauta. Walproinian sodu hamuje metabolizm lamotryginy i zwiększa jej okres półtrwania. Leki indukujące enzymy wątrobowe (fenytoina, fenobarbital, karbamazepina, prymidon) skracają okres półtrwania lamotryginy. Lamotrygina i okskarbazepina nie wpływają na swój metabolizm. Leki antykoncepcyjne mogą zmniejszać stężenie lamotryginy w surowicy. Dotychczasowe dane nie potwierdzają zwiększonego występowania wad u dzieci matek leczonych lamotryginą. W czasie ciąży stężenie lamotryginy w osoczu może być zmniejszone.

Obserwuje się wysoką skuteczność przeciwpadaczkową leku w połączeniu z kwasem walproinowym, przy jednoczesnym antagonizmie w zakresie działań niepożądanych, a także z gabapentyną (efekt terapeutyczny potencjalnie mniej skuteczny niż połączenia gabapentyny z kwasem walproinowym) i tiagabiną. Jednoczesne stosowanie lamotryginy z topiramatem jest korzystne w leczeniu padaczki z napadami uogólnionymi toniczno-klonicznymi. Lamotryginy nie powinno się stosować łącznie z okskarbazepiną, ze względu na sumowanie działań niepożądanych i zmniejszenie skuteczności terapeutycznej.

Lewetyracetam

Lewetyracetam (LEV) stosowany jest w leczeniu padaczki z napadami częściowymi lub częściowymi wtórnie uogólnionymi w monoterapii u osób powyżej 16 r.ż., w terapii dodanej u niemowląt od 1 m.ż., a także jako leczenie wspomagające napadów mioklonicznych u dorosłych i młodzieży od 12 r.ż. z młodzieńczą padaczką miokloniczną i napadów toniczno-klonicznych pierwotnie uogólnionych u dorosłych i młodzieży od 12 r.ż. z uogólnioną padaczką idiopatyczną. Lek nie wpływa na częstość występowania napadów nieświadomości u chorych z napadami pierwotnie uogólnionymi toniczno-klonicznymi w przebiegu idiopatycznej padaczki uogólnionej. Lewetyracetam nie wpływa na metabolizm innych leków przeciwpadaczkowych (fenytoiny, karbamazepiny, kwasu walproinowego, fenobarbitalu, gabapentyny, lamotryginy, prymidonu), ani na farmakokinetykę hormonalnych leków antykoncepcyjnych. Leki przeciwpadaczkowe i hormonalne środki antykoncepcyjne nie wpływają na farmakokinetykę lewetyracetamu. U kobiet w ciąży można stosować go w razie bezwzględnej konieczności, nie zaleca się natomiast stosowania lewetyracetamu podczas karmienia piersią.

Lewetyracetam może być stosowany w połączeniu z innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Szczególnie zalecane są połączenia z karbamazepiną, okskarbazepiną i topiramatem.

Gabapentyna

Gabapentyna (GBP) stosowana jest w monoterapii i terapii wspomagającej u pacjentów z napadami częściowymi prostymi, złożonymi, a także wtórnie uogólnionymi u dorosłych i dzieci od 6 r.ż. Nie wpływa na metabolizm fenobarbitalu, fenytoiny, karbamazepiny, kwasu walproinowego. W okresie ciąży i karmienia piersią można ją stosować, gdy jest to konieczne.

Wykazano skuteczność leczenia gabapentyną w politerapii z okskarbazepiną, tiagabiną, karbamazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną lub kwasem walproinowym, a o nieco mniejszym potencjale z felbamatem lub lamotryginą. Nie wykazano korzyści z jednoczesnego stosowania gabapentyny i topiramatu w leczeniu padaczki z napadami mioklonicznymi.

Topiramat

Topiramat (TPM) stosowany jest w leczeniu padaczki z napadami częściowymi lub wtórnie uogólnionymi toniczno-klonicznymi w monoterapii lub jako terapia dodana lub uzupełniająca drgawek w zespole Lennoxa i Gastauta lub pierwotnie uogólnionych napadach toniczno-klonicznych. Topiramat nie wpływa na stężenie karbamazepiny, kwasu walproinowego, fenobarbitalu, prymidonu. Może zwiększać osoczowe stężenie fenytoiny. W dawkach 100-400 mg/24 h nie wpływa na stężenie lamotryginy. Odstawienie leczenia lamotryginą nie wpływa na stężenie topiramatu. Fenytoina i karbamazepina zmniejszają stężenie topiramatu w osoczu. Kwas walproinowy nie wpływa na stężenie topiramatu. Topiramat może zmniejszać skuteczność doustnych środków antykoncepcyjnych (dlatego kobiety w wieku rozrodczym leczone topiramatem powinny stosować dodatkowe metody antykoncepcji) i wykazuje działanie teratogenne. W ciąży topiramat można stosować tylko w razie konieczności, gdy ryzyko dla płodu nie przewyższa korzyści dla matki.

Topiramat wykazuje korzystny efekt terapeutyczny w połączeniu z większością leków przeciwpadaczkowych, zwłaszcza lamotryginą (w leczeniu napadów toniczno-klonicznych, leczenie napadów mioklonicznych nie jest zalecane, ze względu na możliwość nasilania ich występowania), karbamazepiną i fenobarbitalem. Połączenia topiramatu z gabapentyną lub wigabatryną nie są zalecane w leczeniu napadów mioklonicznych, ponieważ może dojść do ich nasilenia.

Tiagabina

Tiagabina (TGB) stosowana jest w leczeniu skojarzonym padaczki z napadami częściowymi lub częściowymi wtórnie uogólnionymi, które nie poddają się leczeniu innymi lekami przeciwpadaczkowymi. Nie zaleca się stosowania tiagabiny w napadach uogólnionych, zwłaszcza w padaczce idiopatycznej z napadami nieświadomości oraz w swoistych zespołach padaczkowych (m.in. w zespole Lennoxa i Gastauta). Należy zachować ostrożność przy stosowaniu tiagabiny u osób w wieku podeszłym. Leki indukujące metabolizm wątrobowy (fenytoina, karbamazepina, prymidon, fenobarbital), przyspieszają metabolizm tiagabiny. Tiagabina natomiast nie wpływa na stężenie fenytoiny, fenobarbitalu, karbamazepiny, kwasu walproinowego, a także hormonów uwalnianych ze środków antykoncepcyjnych.

Tiagabina stosowana może być z wieloma innymi lekami przeciwpadaczkowymi, zwłaszcza w połączeniu z kwasem walproinowym i topiramatem.