Small 26631

Tabela 3. Korzyści i niedostatki leczenia zakażenia dolnego odcinka układu moczowego antybiotykiem (np. cefiksymem)

Small 26715

Tabela 4. Wskazówki kliniczne do wyboru leczenia empirycznego w zakażeniach układu moczowego u dzieci

Cefiksym jako cefalosporyna III generacji raczej nie jest wskazany jako lek pierwszego rzutu w zakażeniach dolnego odcinka układu moczowego. Polskie zalecenia pozostawiają możliwość zastosowania cefalosporyn w takiej sytuacji włącznie z penicylinami półsyntetycznymi. Natomiast według EAU antybiotyki β-laktamowe ani doustne cefalosporyny nie są lekami, które powinny być stosowane w tym wskazaniu na początku leczenia.47 Cefalosporyny III generacji, w tym cefiksym, wykazują dobrą aktywność wobec Gram(-) czynników etiologicznych zakażeń układu moczowego. Tylko 5% spośród wyizolowanych bakterii było opornych na tę grupę antybiotyków.48 W innym badaniu oceniano skuteczność między innymi cefiksymu wobec patogenów opornych na wiele leków, w tym na fluorochinolony. Wykazano, że cefiksym jest aktywny wobec większości czynników etiologicznych opornych na fluorochinolony. Niestety, tylko około 20% szczepów ESBL(+) pozostaje wrażliwych na cefiksym.49 Decyzję o podaniu antybiotyku należy podjąć indywidualnie, biorąc pod uwagę stan kliniczny, pewność lokalizacji oraz wywiad chorobowy sugerujący powikłane ZUM (flora nietypowa, wada wrodzona).

W tabeli 3 podano korzyści i niedostatki leczenia zakażenia dolnego odcinka układu moczowego antybiotykiem (np. cefiksymem), a w tabeli 4 zaprezentowano wskazówki kliniczne, którymi można kierować się przy wyborze terapii tych zakażeń u dzieci.

Podsumowanie

Podsumowując artykuł dotyczący zasad leczenia u dzieci zakażeń układu moczowego ograniczonych do jego dolnego odcinka, należy stwierdzić, że przy planowaniu tego leczenia mamy do wyboru dość szeroką gamę chemioterapeutyków i antybiotyków. Nie ma zbyt wielu nowych substancji i jesteśmy zmuszeni opierać się na sprawdzonym zestawie leków. Nowościami są nowe formy recepturowe dostosowane do dzieci <5 roku życia. Wybór leku rozpoczynającego leczenie opiera się na objawach klinicznych, wywiadzie chorobowym oraz dostępności preparatów. Wynika z tego, że terapia może być szyta na miarę każdego dziecka. Postępowanie lekarza POZ powinno uwzględnić indywidualne dobro chorego, ale także świadomość rosnącej antybiotykooporności flory bakteryjnej nawrotowych i powikłanych zakażeń układu moczowego.

Urinary tract infections in children in the primary care setting – use of antibiotics and chemotherapeutics

Abstract

When planning treatment of a urinary tract infection limited to the lower urinary passages in a child, we can choose from a fairly large number of chemotherapeutics and antibiotics. Not too many novel compounds are available, and so we need to rely on tried-and-tested products. There are, however, new formulations designed for children under 5 years of age. The choice of a first-line drug is based on the clinical manifestations, history and drug availability. This means that treatment can be tailored to individual patients. The decisions made by the primary care doctor should be guided by the well-being of the patient as well as by the awareness of growing antibiotic resistance of the bacterial flora responsible for recurrent and complicated urinary tract infections.

Piśmiennictwo

1. Hoberman A, Chao HP, Keller DM, et al. Prevalence of urinary tract infection in febrile infants. J Pediatr 1993;123:17-23.

2. Mårild S, Jodal U. Incidence rate of first-time symptomaticurinary tract infection in children under 6 years of age. Acta Paediatr 1998;87:549-52.

3. O’Brien K, Stanton N, Edwards A, et al. Prevalence of urinary tract infection (UTI) in sequential acutely unwell children presenting in primary care: exploratory study. Scand J Prim Health Care 2011;29:19-22.

4. Stull TL, LiPuma JJ. Epidemiology and natural history ofurinary tract infections in children. Med Clin North Am 1991;75:287-97.

5. Arshad M, Seed PC. Urinary tract infections in the infant. Clin Perinatol 2015;42:17-28.

6. Shaikh N, Morone NE, Bost JE, Farrell MH. Prevalence of urinarytract infection in childhood: a meta-analysis. Pediatr Infect Dis 2008;27:302-8.

7. Stein R, Dogan HS, Hoebeke P, et al. Urinary tract infections in children: EAU/ESPU guidelines. Eur Urol 2015;67:546-58.

8. Sastre JB, Aparicio AR, Cotallo GD, et al; Grupo de Hospitales Castrillo. Urinary tract infection in the newborn: clinical and radio imaging studies. Pediatr Nephrol 2007;22:1735-41.

9. Douglas J, Biedenbach , Robert E, et al. In Vitro Activity of Oral Antimicrobial Agents against Pathogens Associated with Community-Acquired Upper Respiratory Tract and Urinary Tract Infections: A Five Country Surveillance Study. Infect Dis Ther 2016;5:139-53.

10. European Centre for Disease Prevention and Control. Antimicrobial resistance surveillance in Europe 2013. Annual report of the European antimicrobial resistance surveillance network (EARS-Net) 2014. http://dx.doi.org/10.2900/39777.

11. Arpin C, Quentin C, Grobost F, et al. Nationwide survey of extended-spectrum beta-lactamase- producing Enterobacteriaceae in the French community. J Antimicrob Chemother 2009 Jun;63(6):1205-14.

12. Martin D, Fougnot S, Grobost F, et al. Prevalence of extended-spectrum beta-lactamase producing Escherichia coli in community-onset urinary tract infections in France in 2013. J Infect 2015;72(2):201-6.

13. Tenover FC. Mechanisms of antimicrobial resistance in bacteria. Am J Infect Control 2006;34:S3-10.

14. Stull TL, LiPuma JJ. Epidemiology and natural history of urinary tract infections in children. Med Clin North Am 1991;75:287-97.

15. Özçakar ZB, Yalçınkaya F, Kavaz A, et al. Urinary tract infections owing to ESBL-producingbacteria: microorganisms change–clinical pattern does not. Acta Paediatr 2011;100:e61-4.

16. Jackson MA, Schutze EG, Byington CL, et al. Committee on Infectious Diseases. The use of systemic and topical fluoroquinolones. Pediatrics 2016;138(5): e20162706.

17. Cohen R, Raymond J, Faye A, et al. Management of urinary tract infections in children. Recommendations of the Pediatric Infectious Diseases Group of the French Pediatrics Society and the French-Language Infectious Diseases Society. Archives de Pediatrie 2015;22:665-71.

18. Żurowska A, Wasilewska A, Jung A i wsp. Zalecenia Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej (PTNFD) dotyczące postępowania z dzieckiem z zakażeniem układu moczowego 2015.

19. Whiting P, Westwood M, Watt I. Rapid tests and urine sampling techniques for the diagnosis of urinary tract infection (UTI) in children under five years: a systematic review. BMC Pediatr 2005;5:4.

20. Wingerter S, Bachur R. Risk factors for contamination of catheterized urine specimens in febrile children. Pediatr Emerg Care 2011;27:1-4.

21. Michael M, Hodson EM, Craig JC, et al. Short versus standard duration oral antibiotic therapy for acute urinary tract infection in children. Cochrane Database Syst Rev 2003:CD003966.

22. Fitzgerald A, Mori R, Lakhanpaul M, Tullus K. Antibiotics for treating lower urinary tract infection in children. Cochrane Database Syst Rev 2012:CD006857.

23. Keren R, Chan E. A meta-analysis of randomized, controlled trials comparing short- and long-course antibiotic therapy for urinary tract infections in children. Pediatrics 2002;109:e70-80.

24. Stein R, Dogan HS, Hoebeke P, et al. Urinary Tract Infections in Children: EAU/ESPU Guidelines. European Urology 2015;67:546-58.

25. Robinson JL, Finlay JC, Lang ME, Bortolussi R. Urinary tract infections in infants and children: Diagnosis and management. Canadian Paediatric Society, Infectious Diseases and Immunization Committee, Community Paediatrics Committee. Paediatr Child Health. 2014;19(6):315-25.

26. Beetz R, Bachmann H, Gatermann S. Urinary tract infections in infants and children–a consensus on diagnostic, therapy and prophylaxis [in German]. Urologie A 2007;46:112, 114-8, 120-3.

27. Hodson EM, Willis NS, Craig JC. Antibiotics for acute pyelonephritis in children. Cochrane Database Syst Rev 2007:CD003772.

28. Contopoulos-Ioannidis DG, Giotis ND, et al. Extended-interval aminoglycoside administration for children: a meta-analysis. Pediatrics 2004;114:e111-8.

29. Brady PW, Conway PH, Goudie A. Length of intravenous antibiotic therapy and treatment failure in infants with urinary tract infections. Pediatrics 2010;126:196-203.

30. Magin EC, Garcia-Garcia JJ, Sert SZ, et al. Efficacy of short-term intravenous antibiotic in neonates with urinary tract infection. Pediatr Emerg Care 2007;23:83-6.

31. Subcommittee on Urinary Tract Infection, Steering Committee on Quality Improvement and Management, Roberts KB. Urinary tract infection: clinical practice guideline for the diagnosis and management of the initial UTI in febrile infants and children 2 to 24 months. Pediatrics 201;128:595-610.

32. Cunha BA. Nitrofurantoin: An update. Obstet. Gynecol Surv 1989;44:399-406.

33. Gleckman R, Alvarez S, Joubert DW. Drug therapy reviews: Nitrofurantoin. Am J Hosp Pharm. 1979;36:342-51.

34. Concia E, Bragantini D, Mazzaferri F. Clinical evaluation of guidelines and therapeutic approaches in multi drug-resistant urinary tract infections. J Chemother 2017;29(suppl. 1):19-28.

35. Zhanel GG, Hisanaga TL, Laing NM, et al. Antibiotic resistance in Escherichia coli outpatient urinary isolates: Final results from the North American Urinary Tract Infection Collaborative Alliance (NAUTICA). Int J Antimicrob Agents 2006;27:468-75.

36. Honderlick P, Cahen P, Gravisse J, Vignon D. Quelle sensibilité aux antibiotiques pour les bactéries responsables d´infections urinaires? Que penser de fosfomycine et nitrofuranes? Pathol Biol. 2006;54:462-66.

37. Puerto AS, Fernandez JG, del Castillo J, et al. In vitro activity of beta-lactam and non-betalactam antibiotics in extended spectrum beta-lactamase producing clinical isolates of Escherichia coli. Diagn Microbiol Infect Dis 2006;54:135-9.

38. Renda R. Diagnosis and Antibiotic Resistance Distribution in Children with Urinary Tract İnfection: A Single Center Experience. Int J Pediatr 2018;6(1): 6815-22.

39. Lutter SA. Currie ML, Mitz LB, Greenbaum LA. Antibiotic Resistance Patterns in Children Hospitalized for Urinary Tract Infections Arch Pediatr Adolesc Med 2005;159:924-92

40. Holecki M, Duława J, Hryniewicz W i wsp. Rekomendacje diagnostyki, terapii i profilaktyki zakażeń układu moczowego u dorosłych. Warszawa 2015.

41. Charakterystyka produktu leczniczego DaFurag.

42. Garcia-Rodrigez JA, Munioz Bellido JL. Oral cephalosporins in uncomplicated urinary tract infections. Clin Microbiol Infect 2000;6(suppl. 3):73-5.

43. Hoberman A, Wald ER, Hickey RW, et al. Oral Versus Intravenous Therapy for Urinary Tract Infections in Young Febrile Children. Pediatrics 1999;104(1 Pt 1):79-86.

44. Adam D, Hostalek U. [Effectiveness and tolerance of cefixime in comparison with penicillin V in bacterial pharyngitis and tonsillitis in children. Cefixime Study Group. Klin Padiatr 1994;206(1):26-9.

45. Amir J, Harel L, Eidlitz-Markus T, Varsano I. Comperative Evaluation of Cefixime versus Amoxicillin-Clavulonate Following Ceftriaxone Therapy of Pneumonia. Clin Pediatr (Phila) 1996;35(12):629-33.

46. Charakterystyka produktu leczniczego Suprax.

47. European Association of Urology (EAU). Guidelines on urological infections; 2017. http://uroweb.org/guideline/urologicalinfections/.

48. Paintsil E. Update on recent guidelines for the management of urinary tract infections in children: the shifting paradigm. Curr Opin Pediatr 2013;25(1): 88-94.

49. Pistiki A, Tsaganos T, Galani I, Giamarellos-Bourboulis EJ. In Vitro Activity of Oral Cephalosporins (Cefprozil and Cefixime) Against Ciprofloxacin-Resistant Enterobacteriaceae from Community-Acquired Urinary-Tract Infections. Infect Dis Ther 2015;4(4):425-32.

Do góry