BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Leczenie podtrzymujące
Zmniejszenie dawki glikokortykosteroidów jest możliwe przy braku objawów klinicznych i normalizacji parametrów laboratoryjnych. Według wytycznych Brytyjskiego Towarzystwa Reumatologicznego zmniejszenie dawki jest możliwe po miesiącu leczenia najpierw o 10 mg co 2 tygodnie do 20 mg na dobę, a następnie o 2,5 mg co 2-4 tygodnie do 10 mg/dobę, później 1 mg co 1-2 miesiące. W czasie redukcji dawki zaostrzenia występują u około 50 proc. pacjentów i wymagają zwiększenia dawki do ostatnio stosowanej skutecznej. Zwiększenie dawki o 5-10 mg prednizolonu/prednizonu zwykle jest wystarczające do leczenia zaostrzenia bez objawów neurologicznych lub ocznych. W razie ich wystąpienia konieczne jest zwiększenie dawki do 0,75-1 mg/kg/dobę. Leczenie glikokortykosteroidami powinno trwać 2-3 lata,[6-8] czasem nawet 5 lat.[4,9,10]
Według wytycznych w leczeniu przewlekłym można rozważyć stosowanie metotreksatu jako leku umożliwiającego zmniejszenie dawki glikokortykosteroidów.
Można również stosować kwas acetylosalicylowy w małych dawkach jako leczenie uzupełniające. Leczenie olbrzymiokomórkowego zapalenia tętnic przedstawiono na ryc. 1.
Obserwacja pacjenta w okresie glikokortykosteroidoterapii
W czasie leczenia pacjent powinien być monitorowany przez lekarza. Wskazana jest kontrola po 1, 3 i 6 tygodniach, a następnie 3, 6, 9 i 12 miesiącach od rozpoczęcia leczenia. Efekt leczenia ocenia się na podstawie objawów klinicznych oraz parametrów zapalnych (OB i CRP). Należy również monitorować stężenie glukozy i ciśnienie tętnicze. Niezbędna jest także ocena ryzyka osteoporozy i w razie potrzeby wdrożenie suplementacji witaminą D oraz preparatem wapnia, ewentualnie w przypadku wysokiego ryzyka złamań włączenie leczenia bisfosfonianem.
Należy podkreślić, że nie ma strategii terapeutycznej alternatywnej dla glikokortykosteroidów, a korzyść z ich zastosowania przeważa nad ryzykiem związanym z objawami niepożądanymi.