Dyskusja

Autotransplantacja nie jest zabiegiem często rozważanym jako metoda leczenia. Wynika to z kilku faktów.

Po pierwsze, wskazania do jej zastosowania są dość ograniczone. U niewielu pacjentów występują zęby nadliczbowe, nieprawidłowo położone lub zęby mądrości bez cech próchnicy o prostej anatomii, które mogą być atraumatycznie usunięte i być donorem.

Po drugie wynika to z braku przekonania stomatologów o dobrym rokowaniu tej metody leczenia ze względu na podawane w literaturze medycznej niezadowalające rokowanie długoterminowe. Większość lekarzy po usunięciu zęba proponuje pacjentowi leczenie implantologiczne i odbudowę protetyczną. Jednak z punktu widzenia pacjenta zabieg autotransplantacji pozwala na zachowanie uzębienia z wykorzystaniem naturalnych zębów jako uzupełnienie braku zębowego lub filar do odbudowy protetycznej. Prawidłowa kwalifikacja pacjenta do zabiegu i poprawność jego przeprowadzenia znacznie zwiększa odsetek długoterminowych powodzeń utrzymania transplantowanych zębów w jamie ustnej.

Porównując ząb replantowany z implantem, należy zwrócić uwagę na kilka aspektów, takich jak: funkcja, estetyka, czas oraz koszt zabiegu. Natychmiastowa replantacja zęba po ekstrakcji jest metodą oszczędzającą czas w porównaniu z procedurą implantacji wszczepu. Natychmiast po zabiegu umieszczenia zęba w zębodole możliwa jest odbudowa korony, tak aby ząb uzyskał właściwą funkcję i by zostały zachowane poprawne warunki okluzyjne.

Warto również zwrócić uwagę na fakt, że ząb replantowany ma zdolności osteoindukcyjne, co sprawia, że szybko dochodzi do regeneracji kości wokół osadzonego w zębodole zęba bez konieczności używania materiału kościozastępczego. Podsumowując można stwierdzić, że leczenie transplantologiczne w przypadku młodego, zdrowego pacjenta jest metodą znacznie tańszą niż procedury implantoprotetyczne, a także pozwala na odroczenie ewentualnego leczenia protetycznego.