Zapalenie jelit w przebiegu neutropenii (enteropathia neutropenica)

Obniżone stężenie granulocytów obojętnochłonnych poniżej 1500/µl.

Częstość występowania:

  • około 5,3% chorych.

Śmiertelność:

  • stan nieleczony: 50-100%.

Leczone nowotwory:

  • białaczki i inne nowotwory hematologiczne
  • nowotwory lite:
    • szpiczak plazmocytowy (myeloma multiplex)
    • rak płuca
    • rak piersi
    • rak jelita grubego
    • rak trzustki.

Leki onkologiczne (większość leków stosowanych w chemioterapii nowotworów może być przyczyną neutropenii):

  • arabinozyd cytozyny
  • etopozyd
  • daunorubicyna.

Przyczyna:

  • infekcja drobnoustrojami patogennymi: Candida albicans, Aspergillus spp., Fusarium sp., Zygomycetes, Pseudomonas aeruginosa, Clostridioides difficile, Escherichia coli, Kleb­siella pneumoniae.

Obraz kliniczny:

  • zapalenie jelit z biegunką
  • owrzodzenie/martwica jelita krętego, kątnicy, okrężnicy wstępującej z krwawieniem z dolnego odcinka przewodu pokarmowego
  • perforacja przewodu pokarmowego (objaw późny)
  • sepsa brzuszna.

Kryteria diagnostyczne:

  • gorączka powyżej 38°C (90% chorych)
  • ból brzucha (60-80% chorych)
  • pogrubienie ściany jelita grubego w badaniu tomografii komputerowej jamy brzusznej z kontrastem powyżej 4 mm (skan poprzeczny) albo długości powyżej 30 mm (skan podłużny).

Możliwości leczenia (redukcja śmiertelności do 20-30%):

  • antybiotykoterapia dożylna o szerokim spektrum działania (np. karbapenemy/cefalosporyny III lub IV generacji) + leki przeciwgrzybicze (np. amfoterycyna B, worykonazol, kaspofungina)
  • wspomagające leczenie żywieniowe
  • czynniki stymulujące tworzenie kolonii granulocytów w przypadku neutropenii poniżej 100/µl:
    • filgrastym
    • pegfilgrastym
    • lenograstym
  • chirurgia w następujących przypadkach:
    • perforacja jelit
    • masywne krwawienie z przewodu pokarmowego
    • ropnie śródbrzuszne/zapalenie otrzewnej (sepsa brzuszna).

Potencjalne skutki uboczne ze strony układu pokarmowego dotętniczej chemioterapii dowątrobowej

Postaci kliniczne:

Do góry