ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Sympozjum: astma oskrzelowa
Opracowywanie skutecznego i użytecznego pisemnego planu postępowania w astmie
Matthew A. Rank
MD Gerald W. Volcheck
MD James T. C. Li
MD, PhD Ashokakumar M. Patel
MD Kaiser G. Lim, MD
W SKRÓCIE
Krajowe i międzynarodowe wytyczne zalecają stosowanie pisemnych planów postępowania w astmie, w celu ułatwienia pacjentom rozpoznawania zaostrzeń choroby i podjęcia na czas odpowiednich działań. Pomimo tych zaleceń wielu pacjentów z astmą nie otrzymuje takiego planu, ponadto plany różnią się pod względem czytelności i użyteczności. Aby można było zalecać pacjentom korzystanie z planów, powinny one zawierać przejrzysty schemat postępowania oraz określać charakter i oczekiwany czas wystąpienia reakcji na podjęte działania. Taki plan powinien w łatwy sposób stać się elementem praktyki lekarskiej. W poniższym artykule opisano kluczowe cechy skutecznego planu postępowania w astmie, w tym: zwięzłość, dokładne wskazówki dotyczące rozpoznawania zaostrzeń astmy (samokontrola pacjenta) i podejmowania odpowiednich działań.
Według zaleceń National Astma Education and Prevention Program (NAEPP) pisemny plan postępowania w astmie powinni otrzymywać wszyscy chorzy na astmę (niezależnie od stopnia ciężkości choroby).1 Szczególnie wskazane jest to u pacjentów z częstymi, ciężkimi, zagrażającymi życiu zaostrzeniami astmy w wywiadach,1 spośród których pisemny plan postępowania otrzymuje tylko 25-56%.2-6
Przeszukaliśmy bazę piśmiennictwa medycznego MEDLINE, korzystając z następujących słów kluczowych: asthma, action plan, self care, patient care planning, anti-asthmatic agents, patient education. Na podstawie wyników tego przeglądu, z myślą o lekarzach podstawowej opieki przygotowaliśmy praktyczne wskazówki dotyczące opracowywania użytecznego i skutecznego pisemnego planu postępowania w astmie.
Astma jest chorobą przewlekłą przebiegającą z okresowymi czy epizodycznymi zaostrzeniami. Zaostrzenia astmy mogą być przyczyną absencji w pracy, nieefektywnej obecności w pracy, wizyt na oddziałach pomocy doraźnej, hospitalizacji, dyskomfortu, braku satysfakcji z opieki lekarskiej; zaostrzenia mogą również spowodować zgon.7-9 Pisemny plan postępowania w astmie jest planem awaryjnym, który ma pomóc pacjentowi zmniejszyć częstość i czas trwania zaostrzeń astmy. Jest to jeden z elementów udziału pacjenta w leczeniu, obok regularnych wizyt u lekarza, kontrolowanego stosowania leków doraźnych, a także zwiększania wiedzy na temat obserwacji objawów i czynności płuc oraz stosowania leków. Te i inne aspekty wysokiej jakości opieki w astmie podsumowuje przegląd Centers for Disease Control and Prevention.10 Pacjent nie jest w stanie jednoznacznie rozpoznać ataku astmy tylko na podstawie pisemnego planu postępowania w astmie, ponieważ może mylnie ocenić objawy, poza tym obecność wymienionych w planie objawów może być spowodowana chorobami współistniejącymi. Pisemny plan postępowania w astmie jest optymalnym narzędziem tylko w połączeniu z nadzorem lekarza i edukacją pacjenta.11
Badania wykazały, że wprowadzenie pisemnych planów postępowania w astmie jako jednego z elementów samokontroli spowodowało u dzieci i dorosłych zmniejszenie liczby zaostrzeń.11-13 Nie są znane rezultaty ich stosowania z pominięciem opieki lekarskiej.14 Błędem jest przekonanie, że zwiększenie udziału pacjenta w leczeniu jest skomplikowane i wymaga dużego zaangażowania ze strony personelu medycznego. Proces ten może polegać na instruowaniu pacjenta, w jaki sposób korzystać z pisemnego planu postępowania w astmie. W chorobie przewlekłej udział pacjenta w procesie leczniczym jest szczególnie ważny, ponieważ zwiększa u pacjenta poczucie kontroli nad własnym życiem, zmniejsza uzależnienie od lekarza i skraca czas do podjęcia leczenia, a tym samym zmniejsza częstość zaostrzeń i związany z nimi dyskomfort.
Zgodnie z zaleceniami National Asthma Education and Prevention Program (NAEPP), pisemny plan postępowania w astmie powinien być ustalany dla większości, jeśli nie dla wszystkich pacjentów z astmą.1 Plany te są elementem programu leczenia astmy, a ich głównym założeniem jest ułatwienie pacjentom wczesnego rozpoznawania zaostrzeń astmy i niezwłocznego podjęcia leczenia. W celu łatwiejszego przygotowania pisemnych planów działania w astmie, ich elektroniczne wersje powinny stwarzać możliwość zapisania ich jako rekordu w elektronicznej bazie danych pacjenta oraz edytowania jako formularz (np. w formacie PDF) z możliwością szybkiej modyfikacji w zależności od stanu pacjenta.
Znaczenie udziału pacjenta w leczeniu astmy
U pacjentów z chorobą przewlekłą ważne jest pozytywne nastawienie, poczucie skuteczności podejmowanych działań i wiedza na temat choroby. Poczucie skuteczności i pozytywne nastawienie korelują ze stopniem przestrzegania zaleceń, a także z mniejszą liczbą hospitalizacji.15 Przegląd działań podejmowanych w celu zmiany podejścia pacjentów wykazał, że w 57% badań zastosowano połączenie edukacji z pisemnym planem działania w astmie.16 W jednym badaniu wykazano, że 77% pacjentów, którzy posiadali pisemny plan postępowania w astmie rozpoczęło właściwą doustną terapię glikokortykosteroidami.17 Badanie z udziałem dzieci o niskim statusie socjoekonomicznym wykazało, że strategia obejmująca pisemny plan postępowania w astmie skutkowała lepszym przestrzeganiem zaleceń lekarskich.18
Pacjenci nie stosują pisemnych planów postępowania w astmie najczęściej dlatego, że nie otrzymują ich od lekarzy.4 W jednym badaniu wykazano, że 90% pacjentów korzystających z pisemnego planu postępowania w astmie uznało go za pomocny.4 Na podstawie innego badania stwierdzono, że pacjenci, którzy korzystają z pisemnego planu postępowania w astmie, stosują go zgodnie z własnym odczuciem nasilenia choroby.19 Pacjent powinien aktywnie uczestniczyć w opracowywaniu pisemnego planu postępowania w astmie. Jest to okazja, aby zachęcić go do zaangażowania się w leczenie, poznać jego oczekiwania związane z terapią oraz omówić możliwe reakcje.
Struktura pisemnego planu postępowania w astmie
Tabela 1. Cechy prawidłowego i nieprawidłowego pisemnego planu działania w astmie
Istnieje kilka wersji pisemnego planu postępowania w astmie,1,20,21 mają one jednak kilka cech wspólnych. Po pierwsze, aby wykryć odchylenie od stanu dobrze kontrolowanej astmy pacjenci muszą obserwować objawy lub monitorować wartości PEF. Po drugie, każdy plan zawiera informacje zarówno o objawach ostrzegawczych, jak i o czynnikach, które mogą wywołać zaostrzenie astmy. Po trzecie, każdy plan opisuje działania, które może podjąć pacjent, aby uzyskać kontrolę nad astmą. Po czwarte, w planach znajdują się: informacje na temat spodziewanego czasu reakcji na zastosowane leczenie, objawy alarmujące i dane kontaktowe (ryc. 1). Dobry plan powinien zawierać przejrzysty schemat postępowania, tak aby pacjent nauczył się rozpoznawać zaostrzenie i rozpoczynać leczenie. Schemat powinien być indywidualnie dostosowany pod względem czynników wyzwalających u danego pacjenta (np. sezonowych alergii, zakażeń wirusowych), co pomogłoby w zaangażowaniu chorego i ułatwiłoby mu naukę. Powinien ponadto wykorzystywać różne formy ułatwiające odbiór informacji, np. system kolorów używanych w ruchu drogowym; poszczególne strefy: zielona, żółta i czerwona oznaczają wówczas narastanie objawów zaostrzenia (ryc. 1). Schemat postępowania pomaga pacjentom określić, kiedy zastosować leczenie, jaki lek zastosować i w jakiej dawce, jak długo stosować lek oraz czego można spodziewać się podczas zaostrzenia astmy.9 Pacjent powinien zostać poinformowany, jakie są objawy ciężkiego i zagrażającego życiu zaostrzenia astmy.22 Cechy prawidłowego i nieprawidłowego pisemnego planu postępowania w astmie wymieniono w tabeli 1.11 Tabela 2 zawiera przeznaczone dla lekarzy i pacjentów zestawienie najważniejszych kwestii dotyczących korzystania z takiego planu.
Przy formułowaniu dobrego planu postępowania w astmie należy wziąć pod uwagę zasób słów oraz poziom wykształcenia pacjenta. W przypadku dzieci celem planu jest edukacja rodziców i przekazanie im informacji na temat objawów, które rodzic może zaobserwować (takich jak wciąganie międzyżebrzy).1 Gdy słowo drukowane nie jest typowym źródłem informacji dla pacjenta, należy rozważyć alternatywną wersję planu postępowania w astmie, np. z użyciem ilustracji.23 Innym rozwiązaniem jest rozmowa telefoniczna z pielęgniarką lub innym pracownikiem służby zdrowia, który w razie potrzeby udziela pacjentowi porad, korzystając z pisemnego planu postępowania w astmie. Jest to tylko jeden z przykładów, w jaki sposób pisemny plan postępowania w astmie może ułatwić kontakt między pracownikami służby zdrowia a pacjentami.
Monitorowanie stanu pacjenta
Schemat postępowania opiera się na monitorowaniu objawów lub wyników PEF. Badanie Formoterol and Corticosteroids Establishing Therapy (FACET) wykazało jednak, że o rozpoczęciu leczenia prednizonem pacjenci decydują przede wszystkim na podstawie zaobserwowanych objawów.24 Zasadniczym elementem monitorowania w oparciu o objawy jest rozpoznanie wszelkich odchyleń od stanu dobrej kontroli astmy. W sytuacji gdy astma jest słabo kontrolowana, wprowadzenie pisemnego planu postępowania jest trudne, ponieważ zwiększa to dezorientację pacjenta i wymaga większego zaangażowania od lekarzy i personelu medycznego. Przed opracowaniem optymalnego pisemnego planu postępowania w astmie konieczne jest uzyskanie stanu dobrej kontroli astmy, co zazwyczaj wymaga częstych wizyt u lekarza. Pisemny plan postępowania w astmie nie zastąpi opieki lekarskiej pacjentom ze słabo kontrolowaną astmą.
Praktycznym rozwiązaniem jest kwestionariusz kontroli astmy, który pomaga pacjentom przezwyciężyć problem zmiennej percepcji objawów. Kwestionariusz ułatwia monitorowanie objawów zarówno pacjentom, jak i osobom, które sprawują nad nimi opiekę. Umożliwia sprawdzenie, czy pacjent stosuje się do instrukcji oraz zwraca uwagę na objawy wymagające szczególnej obserwacji.25 Istnieje kilka zatwierdzonych kwestionariuszy, które pozwalają pacjentom i lekarzom szybko ocenić stopień kontroli astmy.26 Z trzech wymienionych w National Asthma Education and Prevention Program (NAEPP) kwestionariuszy polecamy Asthma Control Test (ACT), który ma przewagę nad Asthma Control Questionnaire, ponieważ nie wymaga od pacjenta wykonywania żadnych przeliczeń.27 Trzeci kwestionariusz, Asthma Therapy and Assessment Questionnaire, nie był tak wnikliwie badany pod względem wiarygodności, czułości i powtarzalności u dorosłych pacjentów. W Asthma Control Test pacjenci oceniają objawy z ostatnich 4 tygodni; liczba punktów wskazuje, czy astma jest kontrolowana.27 Asthma Control Test może być stosowany łącznie z regularnymi wizytami lub podczas długoterminowego monitorowania domowego. Przykładowy Asthma Control Test można znaleźć na stronie www.asthmacontrol.com.