ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Translated and reproduced with permission from Mayo Clinic Proceedings.
Piśmiennictwo
1. National Heart, Lung, and Blood Institute. National Asthma Education and Prevention Program Expert Panel Report 3 Web site. Guidelines for the diagnosis and management of asthma (EPR-3). www.nhlbi.nih.gov/guidelines/asthma/index.htm. Accessed September 28, 2008.
2. Peters SP, Jones CA, Haselkorn T, Mink DR, Valacer DJ, Weiss ST. Real-world Evaluation of Asthma Control and Treatment (REACT): findings from a national Web-based survey. J Allergy Clin Immunol. 2007 Jun;119 (6):1454-1461. Epub 2007 May 3. doi:10.1016/j.jaci.2007.03.022.
3. Beauchesne, MF, Levert V, El Tawil M, Labrecque M, Blais L. Action plans in asthma. Can Respir J. 2006;13(6):306-310.
4. Douglass J, Aroni R, Goeman D, et al. A qualitative study of action plans for asthma. BMJ. 2002;324(7344):1003-1005. doi:10.1136/bmj.324.7344.1003.
5. Butz AM, Huss K, Mudd K, Donithan M, Rand C, Bollinger ME. Asthma management practices at home in young inner-city children. J Asthma. 2004;41(4):433-444. doi:10.1081/JAS-120033985.
6. Fernandes AK, Mallmann F, Steinhorst AM, et al. Characteristics of acute asthma patients attended frequently compared with those attended only occasionally in an emergency department. J Asthma. 2003;40(6):683-690. doi:10.1081/JAS-120023487.
7. Masoli M, Fabian D, Holt S, Beasley R; Global Initiative for Asthma (GINA) Program. The global burden of asthma: executive summary of the GINA Dissemination Committee report. Allergy. 2004;59(5):469-478. doi:10.1111/j.1398-9995.2004.00526.x.
8. Markson LE, Vollmer WM, Fitterman L, et al. Insight into patient dissatisfaction with asthma treatment. Arch Intern Med. 2001;161(3):379-384. doi:10.1001/archinte.161.3.379.
9. Hemp P. Presenteeism: at work—but out of it. Harv Bus Rev. 2004; 82(10):49-58, 155.
10. Williams SG, Schmidt DK, Redd SC, Storms W. Key clinical activities for quality asthma care: recommendations of the National Asthma Education and Prevention Program. MMWR Recomm Rep. 2003;52(RR-6):1-8.
11. Gibson PG, Powell H, Coughlan J, et al. Self-management education and regular practitioner review for adults with asthma. Cochrane Database Syst Rev. 2003;1:CD001117.
12. Guevara JP, Wolf FM, Grum CM, Clark NM. Effects of educational interventions for self management of asthma in children and adolescents: systematic review and meta-analysis. BMJ. 2003;326(7402):1308-1309.doi:10.1136/bmj.326.7402.1308.
13. Coffman JM, Cabana MD, Halpin HA, Yelin EH. Effects of astma education on children’s use of acute care services: a meta-analysis. Pediatrics. 2008;121(3):575-586. doi:10.1542/peds.2007-0113.
14. Toelle BG, Ram FS. Written individualised management plans for asthma in children and adults. Cochrane Database Syst Rev. 2004;2: CD002171.
15. Scherer YK, Bruce S. Knowledge, attitudes, and self-efficacy and compliance with medical regimen, number of emergency department visits, and hospitalizations in adults with asthma. Heart Lung. 2001;30(4):250-257. doi:10.1067/mhl.2001.116013.
16. Newman S, Steed L, Mulligan K. Self-management interventions for chronic illness. Lancet. 2004;364(9444):1523-1537. doi:10.1016/S0140- 6736(04)17277-2.
17. Lahdensuo A, Haahtela T, Herrala J, et al. Randomised comparison of guided self management and traditional treatment of asthma over one year. BMJ. 1996;312(7033):748-752.
18. Fox P, Porter PG, Lob SH, Boer JH, Rocha DA, Adelson JW. Improving asthma-related health outcomes among low-income, multiethnic, school-aged children: results of a demonstration project that combined continuous quality improvement and community health worker strategies. Pediatrics. 2007; 120(4):e902-e911. doi:10.1542/peds.2006-1805.
19. Dinakar C, Van Osdol TJ, Wible K. How frequent are asthma exacerbations in a pediatric primary care setting and do written asthma action plans help in their management? J Asthma. 2004;41(8):807-812. doi:10.1081/JAS-200038418.
20. Mangold RA, Salzman GA. Electronic asthma action plan database: asthma action plan development using Microsoft Access. J Asthma. 2005;42(3):191-196. doi:10.1081/JAS-200054631.
21. D’Souza W, Crane J, Burgess C, et al. Community-based asthma care: trial of a “credit card” asthma self-management plan. Eur Respir J. 1994;7(7): 1260-1265.
22. McFadden ER Jr. Acute severe asthma. Am J Respir Crit Care Med. 2003;168(7):740-759. doi:10.1164/rccm.200208-902SO.
23. Roberts NJ. Development of a paper and electronic pictorial asthma selfmanagement plan [abstract]. Am J Respir Crit Care Med. 2007;A589.
24. Tattersfield AE, Postma DS, Barnes PJ, et al; FACET International Study Group. Exacerbations of asthma: a descriptive study of 425 severe exacerbations. Am J Respir Crit Care Med. 1999;160(2):594-599.
25. Banzett RB, Dempsey JA, O’Donnell DE, Wamboldt MZ. Symptom perception and respiratory sensation in asthma. Am J Respir Crit Care Med. 2000;162(3, pt 1):1178-1182.
26. Wallenstein GV, Carranza-Rosenzweig J, Kosinski M, Blaisdell-Gross B, Gajria K, Jhingran P. A psychometric comparison of three patient-based measures of asthma control. Curr Med Res Opin. 2007;23(2):369-377. doi:10.1185/030079906X167426.
27. Nathan RA, Sorkness CA, Kosinski M, et al. Development of the astma control test: a survey for assessing asthma control. J Allergy Clin Immunol. 2004;113(1):59-65. doi:10.1016/j.jaci.2003.09.008.
28. Clark NM, Evans D, Mellins RB. Patient use of peak flow monitoring. Am Rev Respir Dis. 1992;145(3):722-725.
29. Kendrick AH, Higgs CM, Whitfield MJ, Laszlo G. Accuracy of perceptron of severity of asthma: patients treated in general practice. BMJ. 1993;307(6901):422-424.
30. Chetta A, Gerra G, Foresi A, et al. Personality profiles and breathlessness perception in outpatients with different gradings of asthma. Am J Respir Crit Care Med. 1998;157(1):116-122.
31. Malo JL, L’Archevęque J, Trudeau C, d’Aquino C, Cartier A. Should we monitor peak expiratory flow rates or record symptoms with a simple diary in the management of asthma? J Allergy Clin Immunol. 1993;91(3):702-709. doi:10.1016/0091-6749(93)90189-M.
32. Clough JB, Sly PD. Association between lower respiratory tract symptoms and falls in peak expiratory flow in children. Eur Respir J. 1995;8(5):718-722.
33. Chan-Yeung M, Chang JH, Manfreda J, Ferguson A, Becker A. Changes in peak flow, symptom score, and the use of medications during acute exacerbations of asthma. Am J Respir Crit Care Med. 1996;154(4, pt 1): 889-893.
34. Ignacio-Garcia JM, Gonzalez-Santos P. Asthma self-management education program by home monitoring of peak expiratory flow. Am J Respir Crit Care Med. 1995;151(2, pt 1):353-359.
35. Boushey HA, Sorkness CA, King TS, et al; National Heart, Lung, and Blood Institute’s Asthma Clinical Research Network. Daily versus as-needed corticosteroids for mild persistent asthma. N Engl J Med. 2005;352(15):1519- 1528. doi:10.1056/NEJMoa042552.
36. Reddel HK, Barnes DJ; Exacerbation Advisory Panel. Pharmacological strategies for self-management of asthma exacerbations. Eur Respir J. 2006; 28(1):182-199. doi:10.1183/09031936.06.00105305.
37. Harrison TW, Oborne J, Newton S, Tattersfield AE. Doubling the dose of inhaled corticosteroid to prevent asthma exacerbations: randomised controlled trial. Lancet. 2004;363(9405):271-275. doi:10.1016/S0140-6736(03)15384-6.
38. FitzGerald JM, Shragge D, Haddon J, et al. A randomized, controlled trial of high dose, inhaled budesonide versus oral prednisone in patients discharged from the emergency department following an acute asthma exacerbation. Can Respir J. 2000;7(1):61-67.
39. Rice-McDonald G, Bowler S, Staines G, Mitchell C. Doubling daily inhaled corticosteroid dose is ineffective in mild to moderately severe attacks of asthma in adults. Intern Med J. 2005;35(12):693-698. doi:10.1111/j.1445-5994.2005.00972.x.
40. Levy ML, Stevenson C, Maslen T. Comparison of short courses of oral prednisolone and fluticasone propionate in the treatment of adults with acute exacerbations of asthma in primary care. Thorax. 1996;51(11):1087-1092.
41. Foresi A, Morelli MC, Catena E; Italian Study Group. Low-dose budesonide with the addition of an increased dose during exacerbation is effective in long-term asthma control. Chest. 2000;117(2):440-446. doi:10.1378/chest.117.2.440.
42. Rodrigo G, Rodrigo C. Inhaled flunisolide for acute severe asthma. Am J Respir Crit Care Med. 1998;157(3, pt 1):698-703.
43. Schuh S, Reisman J, Alshehri M, et al. A comparison of inhaled fluticasone and oral prednisone for children with severe acute asthma. N Engl J Med. 2000;343(10):689-694. doi:10.1056/NEJM200009073431003.
44. Pauwels RA, Löfdahl C-G, Postma DS, et al; Formoterol and Corticosteroids Establishing Therapy (FACET) International Study Group. Effect of inhaled formoterol and budesonide on exacerbations of asthma [Publisher correction appears in N Engl J Med. 1998;338(2):139]. N Engl J Med. 1997;337(20):1405-1411. doi:10.1056/NEJM199711133372001.
45. O’Byrne PM, Barnes PJ, Rodriguez-Roisin R, et al. Low dose inhaled budesonide and formoterol in mild persistent asthma: the OPTIMA randomized trial. Am J Respir Crit Care Med. 2001.164(8, pt 1):1392-1397.
46. Nelson HS, Weiss ST, Bleecker ER, Yancey SW, Dorinsky PM; SMART Study Group. The Salmeterol Multicenter Asthma Research Trial: a comparison of usual pharmacotherapy for asthma or usual pharmacotherapy plus salmeterol [published correction appears in Chest. 2006;129(5):1393]. Chest. 2006;129(1):15-26. doi:10.1378/chest.129.1.15.
47. Pauwels RA, Sears MR, Campbell M, et al; RELIEF Study Investigators. Formoterol as relief medication in asthma: a worldwide safety and effectiveness trial. Eur Respir J. 2003;22(5):787-794. doi:10.1183/09031936.03.00055803.
48. Papi A, Canonica GW, Maestrelli P, et al; BEST Study Group. Rescue use of beclomethasone and albuterol in a single inhaler for mild asthma. N Engl J Med. 2007;356(20):2040-2052. doi:10.1056/NEJMoa063861.
49. O’Byrne PM, Bisgaard H, Godard PP, et al. Budesonide/formoterol combination therapy as both maintenance and reliever medication in asthma. Am J Respir Crit Care Med. 2005 Jan 15;171(2):129-136. Epub 2004 Oct 22. doi:10.1164/rccm.200407-884OC.
50. Rowe BH, Spooner CH, Ducharme FM, Bretzlaff JA, Bota GW. Corticosteroids for preventing relapse following acute exacerbations of asthma. Cochrane Database Syst Rev. 2007;3:CD000195.
51. Manser R, Reid D, Abramson M. Corticosteroids for acute severe astma in hospitalised patients. Cochrane Database Syst Rev. 2001;1:CD001740.
52. Hasegawa T, Ishihara K, Takakura S, et al. Duration of systemic corticosteroids in the treatment of asthma exacerbation: a randomized study. Intern Med. 2000;39(10):794-797. doi:10.2169/internalmedicine.39.794
53. O’Driscoll BR, Kalra S, Wilson M, Pickering CA, Carroll KB, Woodcock AA. Double-blind trial of steroid tapering in acute asthma. Lancet. 1993;341(8841):324-327. doi:10.1016/0140-6736(93)90134-3.
54. Webb J, Clark TJ. Recovery of plasma corticotrophin and cortisol levels after a three-week course of prednisolone. Thorax. 1981;36(1):22-24.
55. Hatton MQ, Vathenen AS, Allen MJ, Davies S, Cooke NJ. A comparison of ‘abruptly stopping’ with ‘tailing off’ oral corticosteroids in acute asthma. Respir Med. 1995;89(2):101-104. doi:10.1016/0954-6111(95)90191-4.
56. Cydulka RK, Emerman CL. A pilot study of steroid therapy after emergency department treatment of acute asthma: is a taper needed? J Emerg Med. 1998;16(1):15-19. doi:10.1016/S0736-4679(97)00227-8.
57. Karan RS, Pandhi P, Behera D, Saily R, Bhargava VK. A comparison of non-tapering vs. tapering prednisolone in acute exacerbation of asthma involving use of the low-dose ACTH test. Int J Clin Pharmacol Ther. 2002;40(6):256-262.
Komentarz
dr n. med. Izabela Kupryś-Lipińska, Klinika Chorób Wewnętrznych Astmy i Alergii, Katedra Pulmonologii i Alergologii UM, Łódź
dr n. med. Izabela Kupryś-Lipińska
Astma oskrzelowa jest chorobą przewlekłą, przy obecnym stanie wiedzy nieuleczalną, trwającą wiele lat, a czasami niemal całe życie, przebiegającą z okresami zaostrzeń i remisji. Kontrolowana astma ma minimalny wpływ na życie chorego, astma niedostatecznie kontrolowana może być przyczyną złego samopoczucia, ograniczenia wydolności wysiłkowej, pogorszenia jakości życia, nieplanowanych wizyt u lekarza, hospitalizacji, a nawet zgonu. Ogranicza możliwość nauki czy wykonywania pracy zawodowej. Celem terapii astmy jest zatem osiągnięcie jej pełnej kontroli.
Aby uzyskać kontrolę nad chorobą przewlekłą nie wystarczą dobry specjalista i skuteczne leki. Potrzebni są jeszcze świadomi i wyedukowani pacjent oraz jego rodzina, ponieważ to oni na co dzień zmagają się z chorobą. Aktywny udział pacjenta w terapii ma szczególne znaczenie w przypadku chorób o zmiennym nasileniu, kiedy nie można zalecić sztywnego schematu leczenia, a modyfikacji terapii należy dokonywać na bieżąco. Tak jest właśnie w przypadku astmy, w której do większości ciężkich zaostrzeń dochodzi poza szpitalem, a opóźnienie wdrożenia leczenia zwiększa ryzyko hospitalizacji i zgonu.
Współczesne pojmowanie roli pacjenta w leczeniu chorób przewlekłych opiera się na zasadzie współudziału kontrolowanego, czyli aktywnego udziału chorego w terapii w zakresie wytyczonym przez lekarza.1 Pacjent powinien uzyskać od lekarza lub innych pracowników służby zdrowia informacje na temat choroby, sposobów jej leczenia, rokowania i swojej roli w procesie terapeutycznym. Powinien identyfikować zagrożenia i wiedzieć, jak na nie reagować. Powinien również znać czynniki prowokujące napady astmy, wiedzieć jakie leki przyjąć i kiedy szukać fachowej pomocy medycznej. Z badania INSPIRE (2006) wynika, że tylko 29% pacjentów jest instruowanych, w jaki sposób intensyfikować terapię w przypadku nasilenia objawów astmy, podczas gdy 88% chciałoby taką wiedzę posiadać.2
Badania wykazały, że zazwyczaj w ciągu 5 min od zakończenia wizyty u lekarza pacjenci zapominają około 50% usłyszanych informacji. Zalecenia należy zatem powtarzać podczas kolejnych wizyt, wskazane jest również wzmocnienie przekazu ustnego informacjami pisemnymi.3 Tymczasem w jednym z badań sondażowych zalecenia pisemne otrzymało tylko 3% chorujących na astmę, w tym tylko 18% pacjentów z umiarkowaną i ciężką astmą.4
Haughney i wsp.5 przeprowadzili badanie ankietowe z użyciem techniki eliminacji w zakresie preferowanych przez pacjentów metod leczenia astmy i wyników tego leczenia. Na podstawie odpowiedzi pacjentów ustalono najważniejsze cele terapii. Aby uzyskać cel stojący najwyżej w hierarchii pacjent jest w stanie zrezygnować z pozostałych potrzeb. Według pacjentów sześć najważniejszych potrzeb związanych z terapią to kolejno:
1) jak najmniejsza liczba inhalatorów
2) mała dawka glikokortykosteroidu wziewnego
3) posiadanie pisemnego planu leczenia
4) leczenie zaostrzenia astmy w domu
5) kontrola astmy
6) całkowite ustąpienie objawów astmy.
Posiadanie pisemnego planu zajmuje – jak widać – wysokie, trzecie miejsce w hierarchii potrzeb pacjenta.
Programy edukacyjne oparte na stosowaniu przez pacjentów pisemnego planu postępowania są skuteczniejsze niż inne formy samodzielnego działania pacjentów. Osobisty plan, opracowany przez lekarza prowadzącego, pozwala pacjentom w razie potrzeby samodzielnie modyfikować leczenie. Dzięki temu można szybko uzyskać poprawę kontroli choroby. Stosowanie planu zmniejsza o 1/3 do 2/3 liczbę hospitalizacji i wizyt na oddziale pomocy doraźnej, dodatkowych nieplanowanych wizyt u lekarza, nieobecności w pracy i nocnych przebudzeń spowodowanych astmą.6 Oszacowano, że stosowanie przez 8 pacjentów planu samodzielnego postępowania zapobiega 1 wizycie na oddziale pomocy doraźnej, a przez 20 pacjentów zapobiega 1 hospitalizacji. GINA zaleca, aby każdy pacjent chorujący na astmę otrzymał pisemny indywidualny plan leczenia z uwzględnieniem postępowania w zaostrzeniach astmy. Stanowi on integralny element opieki nad pacjentem.1
Z artykułu Ranka i wsp. czytelnik może dowiedzieć się, jak stworzyć skuteczny pisemny plan postępowania w astmie. Wskazówki opracowano na podstawie wytycznych National Asthma Education and Prevention Program (NAEPP).7 Autorzy wymieniają czynniki ryzyka zgonu z powodu astmy, wskazując pacjentów, u których czynniki te występują, jako grupę odnoszącą najwięcej korzyści ze stosowania planu.
Autorzy podkreślają również, że ta forma samokontroli jest wciąż niedostatecznie rozpowszechniona wśród pacjentów. Odpowiedzialność za tę sytuację ponoszą ich zdaniem lekarze. W artykule opisano również możliwości samodzielnego monitorowania przez pacjentów przebiegu astmy, przedstawiając wady i zalety planów opartych na monitorowaniu objawów i wartości PEF. Autorzy wskazują na Asthma Control Test (ACT) jako na przydatne narzędzie, służące pacjentom do samodzielnej oceny stopnia kontroli astmy. Przypomnijmy, że ACT składa się tylko z 5 pytań dotyczących objawów astmy, ich wpływu na życie pacjenta, stosowania leku ratunkowego i oceny kontroli astmy przez pacjenta.8 Jest przejrzysty i łatwy do wykonania oraz interpretacji. Na podstawie odpowiedzi pacjent ocenia poziom kontroli astmy. Możliwe są następujące wyniki: bardzo dobra kontrola, niezadowalająca kontrola, całkowity brak kontroli (oznacza potrzebę interwencji farmakologicznej i konieczność konsultacji z lekarzem prowadzącym). Dostępna jest już polska wersja tego testu (http://www.astma.edu.pl/test_kontroli_astmy.html).
Pacjenci samodzielnie obserwują objawy astmy, intuicyjnie sięgają po leki ratunkowe, są w stanie opisać swój stan w ciągu ostatnich dni nawet bez szczegółowego zapisywania zdarzeń. Stąd skuteczność tej formy i przewaga nad pomiarami PEF, o których pacjenci nie zawsze pamiętają. Regularne monitorowanie PEF wskazane jest jednak w przypadku zaburzonej percepcji objawów lub w sytuacji, gdy znacznie upośledzonej czynności płuc nie towarzyszy istotne nasilenie objawów. Skuteczny plan postępowania powinien: opisywać objawy alarmowe zaostrzeń astmy, różnicować lekkie zaostrzenie od ciężkiego, zawierać przejrzysty schemat działania, określać czas, po którym należy spodziewać się poprawy oraz moment, kiedy pilnie należy skorzystać z pomocy medycznej, wraz z numerem telefonu, pod który pacjent lub jego rodzina powinni w takiej sytuacji zadzwonić. Dobrze przygotowany plan pomaga w prowadzeniu pacjenta i zapewnia mu optymalne leczenie oraz bezpieczeństwo. Spośród pacjentów, którzy otrzymują takie plany 90% ocenia je jako pomocne na co dzień. Zachęcam do wdrażania indywidualnych planów terapii do praktyki klinicznej.
Piśmiennictwo:
1. http://ginasthma.org/
2. Partridge MR, van der Molen T, Myrseth SE, et al.: Attitudes and actions of asthma patients on regular maintenance therapy: the INSPIRE study. BMC Pulm Med. 2006 Jun 13;6:13.
3. Pedersen S. Ensuring compliance in children. Eur Respir J. 1992 Jan;5(1):143-5.
4. Price D, Wolfe S. Delivery of asthma care: patients’ use of and views on healthcare services as determined from a nationwide interview survey. Asthma J. 2000;5(3):141–144.
5. Haughney J, Fletcher M, Wolfe S, et al.: Features of asthma management: quantifying the patients perspective. BMC Pulm Med. 2007 Dec 6;7(1):16.
6. Gibson PG, Powell H, Coughlan J, et al.: Limited (information only) patient education programs for adults with asthma. Cochrane Database Syst Rev. 2002;(2):CD001005.
7. http://www.nhlbi.nih.gov/about/naepp/
8. Nathan RA, Sorkness CA, Kosinski M, et al.: Development of the asthma control test: a survey for assessing asthma control. J Allergy Clin Immunol. 2004 Jan;113(1):59-65.