B. Za­sto­so­wa­nie diu­re­ty­ku pę­tlo­we­go do­żyl­nie na 30 mi­nut przed po­da­niem środ­ka cie­niu­ją­ce­go

C. Uni­ka­nie nie­ste­ro­ido­wych le­ków prze­ciw­za­pal­nych, po­nie­waż mo­gą spo­wo­do­wać skurcz na­czyń ner­ko­wych

D. Po­da­nie N­-ace­ty­lo­cy­ste­iny do­ust­nie w daw­ce 2  600 mg/24h; dzień przed ba­da­niem i w dniu je­go wy­ko­na­nia

E. Za­sto­so­wa­nie 100 mg hy­dro­kor­ty­zo­nu do­żyl­nie na 2 h przed po­da­niem pre­pa­ra­tu kon­tra­sto­we­go

Wy­bierz ze­staw pra­wi­dło­wych od­po­wie­dzi:

☐1. ABC­DE, ☐2. ABCD, ☐3. AC­DE, ☐4. ACD, ☐5. ABD

Ne­fro­pa­tia kon­tra­sto­wa to wy­stą­pie­nie ostrej nie­wy­dol­no­ści ne­rek (we­dług no­wej no­men­kla­tu­ry – ostre­go uszko­dze­nia ne­rek) lub po­gor­sze­nie ich czyn­no­ści w cią­gu 1-3 dni po po­da­niu środ­ka kon­tra­sto­we­go. Ce­chu­je się wzro­stem stę­że­nia kre­aty­ni­ny o 25% lub o 0,5 mg/dl w sto­sun­ku do war­to­ści wyj­ścio­wej. Czyn­ni­ka­mi ry­zy­ka ne­fro­pa­tii kon­tra­sto­wej są: ist­nie­ją­ce przed ba­da­niem upo­śle­dze­nie czyn­no­ści ne­rek, cu­krzy­ca, star­szy wiek, nie­wy­dol­ność ser­ca, nad­ci­śnie­nie tęt­ni­cze, od­wod­nie­nie, uszko­dze­nie wą­tro­by i szpi­czak pla­zmo­cy­to­wy. Sku­tecz­ne za­po­bie­ga­nie cho­ro­bie po­le­ga na: wła­ści­wym na­wod­nie­niu pa­cjen­ta, aby uzy­skać diu­re­zę >2 l/24h, po­da­niu do­ust­nie N­-ace­ty­lo­cy­ste­iny dwa ra­zy dzien­nie w daw­ce 600 mg (dzień wcze­śniej i w dniu wy­ko­ny­wa­nia ba­da­nia) oraz sto­so­wa­niu moż­li­wie naj­mniej­szej ob­ję­to­ści środ­ka kon­tra­sto­we­go, naj­le­piej nie­jo­no­we­go i izo­osmo­lar­ne­go. Na 1-2 dni przed ba­da­niem na­le­ży od­sta­wić diu­re­ty­ki, met­for­mi­nę, nie­ste­ro­ido­we le­ki prze­ciw­za­pal­ne i in­ne le­ki ne­fro­tok­sycz­ne. Nie udo­wod­nio­no, aby po­da­wa­nie gli­ko­kor­ty­ko­ste­ro­idów zmniej­sza­ło ry­zy­ko wy­stą­pie­nia ne­fro­pa­tii kon­tra­sto­wej.

Kon­sul­ta­cja: prof. dr hab. med. Mi­chał My­śli­wiec

6. W ba­da­niach la­bo­ra­to­ryj­nych w przy­pad­ku wtór­nej nad­czyn­no­ści przy­tar­czyc za­zwy­czaj stwier­dza się:

☐1. Hi­per­kal­ce­mię

☐2. Hi­po­fos­fa­te­mię

☐3. Zwięk­szo­ne stę­że­nie pa­ra­thor­mo­nu (PTH) w su­ro­wi­cy

☐4. Zwięk­szo­ne stę­że­nie 25-hy­drok­sy­wi­ta­mi­ny D (25(OH)D) w su­ro­wi­cy

☐5. Wszyst­kie po­wyż­sze

Wtór­na nad­czyn­ność przy­tar­czyc jest od­wra­cal­nym sta­nem zwięk­szo­ne­go wy­dzie­la­nia pa­ra­thor­mo­nu przez wtór­nie prze­ro­śnię­te przy­tar­czy­ce z po­wo­du ogra­ni­czo­ne­go na­pły­wu jo­nów wap­nia do ko­mó­rek gru­czo­łów. Cho­ro­ba wy­stę­pu­je u pa­cjen­tów z nie­wy­dol­no­ścią ne­rek, oste­oma­la­cją i rze­ko­mą nie­do­czyn­no­ścią przy­tar­czyc. Naj­czę­ściej spo­wo­do­wa­na jest przez hi­po­kal­ce­mię wsku­tek hi­per­fos­fa­te­mii w nie­wy­dol­no­ści ne­rek, rzad­ko przez mu­ta­cję in­ak­ty­wu­ją­cą re­cep­tor wap­nio­wy lub blo­ka­dę te­go re­cep­to­ra przez swo­iste prze­ciw­cia­ła. Wtór­ną nad­czyn­ność przy­tar­czyc roz­po­zna­je się na pod­sta­wie stwier­dze­nia hi­po­kal­ce­mii i zwięk­szo­ne­go stę­że­nia pa­ra­thor­mo­nu w su­ro­wi­cy. W po­zo­sta­łych ba­da­niach la­bo­ra­to­ryj­nych zwy­kle stwier­dza się ma­łe stę­że­nie 25(OH)D. Stę­że­nie fos­fo­ra­nów za­le­ży od cho­ro­by pod­sta­wo­wej (wy­so­kie w nie­wy­dol­no­ści ne­rek, ni­skie w oste­oma­la­cji).

Kon­sul­ta­cja: prof. dr hab. med. Woj­ciech Zgli­czyń­ski

7. Wskaż praw­dzi­we stwier­dze­nia do­ty­czą­ce za­wa­łu pra­wej ko­mo­ry:

A. Naj­czę­ściej to­wa­rzy­szy za­wa­ło­wi ścia­ny przed­niej le­wej ko­mo­ry

B. W ba­da­niu echo­kar­dio­gra­ficz­nym zwy­kle stwier­dza się po­sze­rzo­ną i hi­po­ki­ne­tycz­ną pra­wą ko­mo­rę

C. Rzad­kim po­wi­kła­niem jest mi­go­ta­nie przed­sion­ków