1. Wskaż praw­dzi­we stwier­dze­nia do­ty­czą­ce czyn­ni­ka reu­ma­to­idal­ne­go:

A. Jest au­to­prze­ciw­cia­łem skie­ro­wa­nym prze­ciw­ko do­me­nie CH2 i CH3 re­gio­nu Fc im­mu­no­glo­bu­li­ny kla­sy M (IgM)

B. Wy­stę­pu­je naj­czę­ściej w kla­sie IgG

C. U cho­rych na reu­ma­to­idal­ne za­pa­le­nie sta­wów (RZS) wcze­śniej po­ja­wia się w su­ro­wi­cy krwi niż w pły­nie sta­wo­wym

D. Je­go wy­so­kie mia­no pro­gno­zu­je cięż­ki prze­bieg RZS

E. Mo­że być obec­ny na­wet u 25% zdro­wej po­pu­la­cji po 70 r.ż.

Wy­bierz ze­staw pra­wi­dło­wych od­po­wie­dzi:

☐1. ABC­DE, ☐2. CDE, ☐3. BDE, ☐4. AC, ☐5. DE

Czyn­nik reu­ma­to­idal­ny (RF – rheu­ma­to­id fac­tor) jest au­to­prze­ciw­cia­łem skie­ro­wa­nym prze­ciw­ko do­me­nie CH2 i CH3 re­gio­nu Fc im­mu­no­glo­bu­li­ny kla­sy G. Naj­czę­ściej jest obec­ny w kla­sie IgM, cho­ciaż mo­że tak­że wy­stę­po­wać w kla­sie IgG, IgE i IgA. RF po­ja­wia się wcze­śniej w pły­nie sta­wo­wym niż w su­ro­wi­cy krwi, a je­go stwier­dze­nie nie jest rów­no­znacz­ne z roz­po­zna­niem reu­ma­to­idal­ne­go za­pa­le­nia sta­wów. Wy­stę­pu­je on u oko­ło 80% cho­rych na RZS, jed­nak je­go swo­istość jest ni­ska. Jed­nost­ka­mi cho­ro­bo­wy­mi, w prze­bie­gu któ­rych rów­nież wy­kry­wa się obec­ność RF są: in­ne cho­ro­by tkan­ki łącz­nej, prze­wle­kłe za­pal­ne cho­ro­by wą­tro­by i płuc, no­wo­two­ry oraz za­ka­że­nia. Mia­no RF pro­gno­zu­je cięż­ki prze­bieg RZS, ale nie ko­re­lu­je z ak­tyw­no­ścią cho­ro­by i dla­te­go w pol­skich (i mię­dzy­na­ro­do­wych) stan­dar­dach po­stę­po­wa­nia nie za­le­ca się je­go po­wta­rza­nia. Czyn­nik reu­ma­to­idal­ny w ni­skim mia­nie moż­na wy­ka­zać u 1-2% zdro­wej po­pu­la­cji. Czę­stość je­go wy­stę­po­wa­nia wzra­sta z wie­kiem – u osób po­wy­żej 70 r.ż. RF moż­na stwier­dzić na­wet u 25% po­pu­la­cji.

Kon­sul­ta­cja: prof. dr hab. med. Wi­told Tłu­sto­cho­wicz

2. Któ­ry spo­śród gli­ko­kor­ty­ko­ste­ro­idów wziew­nych jest uwa­ża­ny za naj­bez­piecz­niej­szy w le­cze­niu ast­my u ko­biet w cią­ży?

☐1. Flu­ty­ka­zon

☐2. Di­pro­pio­nian be­klo­me­ta­zo­nu

☐3. Bu­de­zo­nid

☐4. Cy­kle­zo­nid

☐5. Pi­ro­ślu­zan mo­me­ta­zo­nu

Naj­waż­niej­szym ce­lem le­cze­nia ast­my u ko­biet w cią­ży jest za­po­bie­ga­nie za­ostrze­niom cho­ro­by, któ­re mo­gą pro­wa­dzić do nie­do­tle­nie­nia pło­du. Moż­na to osią­gnąć przez dą­że­nie do uzy­ska­nia i utrzy­ma­nia pra­wi­dło­wej czyn­no­ści wen­ty­la­cyj­nej płuc. Gli­ko­kor­ty­ko­ste­ro­idy wziew­ne są bez­względ­nie za­le­ca­ne u cię­żar­nych, je­że­li sto­pień kon­tro­li ast­my wy­ma­ga ich sto­so­wa­nia. Zmniej­sza­ją one ry­zy­ko na­pa­du ast­my i ko­lej­nej ho­spi­ta­li­za­cji zwią­za­nej z za­ostrze­niem cho­ro­by. Naj­bez­piecz­niej­szym i naj­bar­dziej po­le­ca­nym gli­ko­kor­ty­ko­ste­ro­idem wziew­nym sto­so­wa­nym w le­cze­niu ast­my u ko­biet w cią­ży jest bu­de­zo­nid, któ­ry zo­stał za­kla­sy­fi­ko­wa­ny do ka­te­go­rii bez­pie­czeń­stwa B wg FDA. Od­no­śnie bu­de­zo­ni­du ist­nie­je naj­wię­cej ba­dań re­tro­spek­tyw­nych po­twier­dza­ją­cych bez­pie­czeń­stwo je­go sto­so­wa­nia w oma­wia­nej gru­pie cho­rych. Nie ma jed­nak do­wo­dów na to, że in­ne gli­ko­kor­ty­ko­ste­ro­idy wziew­ne są mniej bez­piecz­ne – je­śli za­pew­nia­ły do­brą kon­tro­lę ast­my przed cią­żą, moż­na kon­ty­nu­ować ich sto­so­wa­nie.

Kon­sul­ta­cja: prof. dr hab. med. Je­rzy Ko­ziel­ski