3. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące wirusowego zapalenia wątroby typu E:

A. Czynnikiem etiologicznym choroby jest wirus DNA należący do rodziny Hepadnaviridae

B. Zakażenie następuje najczęściej na drodze pokarmowej

C. Rozpoznanie ustala się na podstawie obecności materiału genetycznego wirusa w stolcu

D. Choroba przechodzi w postać przewlekłą u około połowy chorych

E. Śmiertelność z powodu piorunującego zapalenia wątroby u kobiet w III trymestrze ciąży sięga 25%

Wybierz zestaw prawidłowych odpowiedzi:

1. BE, 2. BCE, 3. ABC, 4. ABCD, 5. ABCDE

Wirus zapalenia wątroby typu E (HEV) jest RNA wirusem z rodziny Caliciviridae. Występuje endemicznie w centralnej i południowej Azji, Afryce oraz w Meksyku. Zachorowaniu sprzyjają niskie standardy higieniczne, a zakażenie następuje najczęściej na drodze pokarmowej, zwłaszcza w wyniku spożycia skażonej wody. Zakażenie przez kontakt z chorym jest bardzo rzadkie. Prawdopodobnym miejscem replikacji wirusa jest przewód pokarmowy, a okres utajenia choroby wynosi 15-60 dni. Rozpoznanie ustala się na podstawie stwierdzenia zwiększonej aktywności AlAT, wykrycia obecności przeciwciał anty-HEV w klasie IgM oraz wykluczenia innych przyczyn zapalenia wątroby. Badanie obecności RNA wirusa w stolcu chorego nie jest postępowaniem rutynowym. Objawy kliniczne i rokowanie są takie same jak w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu A. Wyjątek stanowią kobiety w ciąży, wśród których śmiertelność w III trymestrze z powodu nadostrego lub piorunującego zapalenia i ostrej niewydolności wątroby sięga 25%. Nieznane są przypadki przejścia choroby w postać przewlekłą. Nie istnieją również metody swoistej profilaktyki.

Konsultacja: prof. dr hab. med. Piotr Zaborowski

4. Które z poniższych schematów wykonywania badania przesiewowego w kierunku albuminurii u chorych na cukrzycę są właściwe?

A. Raz w roku, u chorych na cukrzycę typu 2 od piątego roku trwania choroby

B. Raz w roku, u chorych na cukrzycę typu 1 od momentu rozpoznania choroby

C. Raz w roku, u chorych na cukrzycę typu 2 od momentu rozpoznania choroby

D. Raz w roku, u chorych na cukrzycę typu 1 od trzeciego roku trwania choroby

E. Raz w roku, u chorych na cukrzycę typu 1 od piątego roku trwania choroby

Wybierz zestaw prawidłowych odpowiedzi:

1. AD, 2. CD, 3. AB, 4. CE, 5. AE

Badaniem przesiewowym w kierunku albuminurii u chorych na cukrzycę jest półilościowe oznaczenie stężenia albuminy w jednorazowo pobranej próbce moczu za pomocą immunochemicznych testów paskowych. Wynik dodatni to stężenie albumin w moczu >20 mg/l. W przypadku uzyskania dodatniego wyniku testu przesiewowego wskazane jest oznaczenie wydalania albumin na podstawie ilościowego oznaczenia stężenia albumin w próbce moczu ze zbiórki 24-godzinnej lub nocnej. Zgodnie z wytycznymi Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce i Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego z 2009 r., badanie przesiewowe w kierunku albuminurii należy wykonywać raz w roku; u chorych na cukrzycę typu 2 od momentu rozpoznania choroby, a u chorych na cukrzycę typu 1 od piątego roku trwania choroby. Badanie przesiewowe powinno być poprzedzone badaniem ogólnym moczu, które ma na celu wykrycie lub wykluczenie zakażenia dróg moczowych lub jawnego białkomoczu.

Konsultacja: prof. dr hab. med. Janusz Gumprecht, dr hab. med. Dariusz Moczulski