W postaci zaparciowej zespołu jelita drażliwego występującej jako zespół nakładania z GERD itopryd poprzez swoisty mechanizm działania na perystaltykę przewodu pokarmowego również może znaleźć zastosowanie. W badaniach doświadczalnych udokumentowano, że itopryd wykazuje aktywność prokinetyczną na całej długości przewodu pokarmowego, również w jelicie grubym. Lek ten ma przewagę nad cyzaprydem, ponieważ nie tylko poprawia aktywność skurczową, lecz także działa propulsywnie20.

Pacjentom z rozpoznaną chorobą refluksową przełyku i współistniejącą dyspepsją czynnościową towarzyszą uczucia wzdęcia w nadbrzuszu, nadmiernego odbijania i nudności. Zaburzenia akomodacji dna żołądka charakterystyczne dla FD wiążą się też ze zwiększoną częstością występowania przejściowych relaksacji dolnego zwieracza przełyku, co odgrywa rolę w patogenezie GERD i może tłumaczyć częste współistnienie dyspepsji z refluksem.

Poszukuje się wspólnego etiopatogenetycznego czynnika (zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, czynniki genetyczne, podobny profil psychologiczny chorych) wywołującego te współistniejące ze sobą schorzenia5,21.

Podsumowanie

Dodanie do terapii wymienionych chorób górnego odcinka przewodu pokarmowego leków prokinetycznych poprawia skuteczność leczenia. Wydaje się, że dzięki działaniu przyczynowemu leki te znalazły swoje miejsce w terapii schorzeń, z powodu których pacjenci często szukają pomocy w ambulatoryjnej opiece gastroenterologicznej.

Zarówno w dyspepsji czynnościowej, jak i w chorobie refluksowej przełyku występujących osobno czy też w zespołach nakładania można w celu ograniczenia liczby stosowanych leków przepisać pacjentowi jeden preparat pomagający we wszystkich wymienionych schorzeniach, czyli prokinetyk.

Do góry