Do 3 marca chorą utrzymywano w głębokiej sedacji, przez cały czas prowadząc terapię protekcyjną mózgu.

W dniu 4 marca spłycono sedację. Chora zaczęła wykonywać proste polecenia (w skali GCS 9 pkt [E-3, M-5, V-1]). Obecny był niedowład lewostronny. Po ocenie wydolności oddechowej pacjentka została ekstubowana i rozpoczęto donosową tlenoterapię wysokoprzepływową (HFNOT – high flow nasal oxygen therapy). Zmieniono leki używane dla osiągnięcia sedacji, pozostając jedynie przy deksmedetomidynie i sufentanylu.

W tym samym dniu wykonano badanie EEG, które zostało zinterpretowane jako obraz ze zmianami zlokalizowanymi w okolicach czołowo-ciemieniowo-skroniowych po stronie prawej; bez zmian napadowych.

Z powodu osłabienia odruchów obronnych 5 marca zaszła konieczność reintubacji. Chora jednak oddychała spontanicznie, początkowo przez rurkę intubacyjną, a od 9 marca – trachotomijną (tracheotomia techniką Griggsa), najpierw za pomocą HFNOT, a dzień później przez koncentrator ciepła i wilgoci (sztuczny nos).

W dniu 10 marca ponownie oznaczono stężenie NSE II. Jego wartość obniżyła się do 29 ng/ml.

W dniu 18 marca wykonano badanie MR ośrodkowego układu nerwowego (ryc. 5A i B).

Tymczasem doszło do pogorszenia stanu ogólnego pacjentki. Było to spowodowane najprawdopodobniej infekcją odcewnikową (kaniula centralna). Kaniulę usunięto i zmodyfikowano antybiotykoterapię, co spowodowało, że objawy ustąpiły w ciągu 3 dni. Tchawicę dekaniulowano 23 marca.

Przez cały czas pobytu w szpitalu chora była rehabilitowana przez fizjoterapeutę przy ogromnym wsparciu rodziców. Pionizacja do pozycji siedzącej odbyła się 20 marca, a 30 marca kobieta po raz pierwszy stanęła na nogi.

W dniu 6 kwietnia pacjentka opuściła szpital (ryc. 6).

Rycina 6. Moment opuszczenia szpitala przez opisywaną pacjentkę

Rycina 7. Pacjentka w Wigilię 2020 r. – 10 miesięcy od początku choroby

Od tego czasu Patrycja (bo tak ma na imię opisywana chora) pozostaje pod opieką rehabilitanta i okulisty (utrzymuje się bowiem nieznaczne upośledzenie widzenia), ma już odtworzoną pokrywę czaszki (po kraniektomii), pływa, chodzi, uczy się i cieszy życiem (ryc. 7).

Pacjentka jest studentką jednej z warszawskich uczelni wyższych. W dniu 23 lipca (5 miesięcy od początku choroby) obroniła pracę dyplomową.

Analiza dynamiki wyników badań laboratoryjnych

Na podstawie jedynie wyników badań laboratoryjnych chorej, wykonanych przy przyjęciu do Kliniki Anestezjologii i Intensywnej Terapii, jednoznacznie można było stwierdzić cechy ostrego zapalenia, wzmożonej fibrynolizy, niedoboru (albumin) i utraty białek, nadmiernego obciążenia lewej komory serca i uszkodzenia komórek mięśniowych. W kolejnych dobach, uwzględniając jedynie standardowe markery zapalne, stan chorej nieznacznie się poprawił. Uwagę zwracały jedynie niepokojące tendencje:

• wzrostowa leukocytów (mimo zawierania się w przedziale referencyjnym) i odsetka młodych leukocytów (IG%) oraz
• spadkowa w odniesieniu do liczby płytek krwi w morfologii krwi, a w osoczu utrzymujące się wysokie stężenie produktów fibrynolizy (dimer D 40,22 mg/dl FEU!!!).

Na przełomie 4 i 5 doby odnotowano wyraźny wzrost liczby leukocytów (22,1 × 10³/µl), stężenia CRP (126,5 mg/l), mleczanów (3,1 mmol/l), a klinicznie u chorej stwierdzono złośliwy obrzęk mózgu. Podwyższone stężenie NSE II w tym czasie mogło być wypadkową uszkodzenia nie tylko neuronów, ale także komórek płuc (nabłonków oskrzelowych i pęcherzyków płucnych) oraz płytek krwi.