Działania niepożądane niwolumabu to: zmęczenie, nudności, zmniejszony apetyt i astenia.

Durwalumab

Durwalumab to ludzkie przeciwciało monoklonalne skierowane przeciw PD-L1, które blokuje oddziaływanie PD-L1 z PD-1 i CD80 (białkiem występującym na powierzchni komórek prezentujących antygen 80 [CD80 – cluster of differentiation 80]) na limfocytach T i indukuje odpowiedź immunologiczną, przełamując unikanie ekspozycji na układ odpornościowy przez nowotwór.

Skuteczność durwalumabu oceniono w badaniu PACIFIC z udziałem 713 pacjentów z miejscowo zaawansowanym, nieoperacyjnym NDRP²⁴. Pacjenci uprzednio byli poddawani co najmniej dwóm cyklom chemioterapii z pochodnymi platyny. Byli włączani do badania niezależnie od stwierdzanego poziomu ekspresji PD-L1, zarówno z rakiem płaskonabłonkowym (46%), jak i niepłaskonabłonkowym (54%). Wykazano, że durwalumab wydłuża PFS w porównaniu z placebo (mediana 16,8 vs 5,6 miesiąca). U ok. 35% pacjentów z NDRP otrzymujących durwalumab nie doszło do progresji choroby w ciągu 4 lat obserwacji.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi durwalumabu są: kaszel, zmęczenie, duszność.

W Polsce obecnie jest refundowany jedynie w leczeniu konsolidującym po radykalnej radiochemioterapii jednoczesnej.

Schemat paliatywnego leczenia NDRP

Rak gruczołowy

W przypadku obecności mutacji aktywującej w genie EGFR:

• pierwsza linia leczenia: inhibitory kinazy tyrozynowej pierwszej generacji (erlotynib, gefitynib), drugiej (afatynib, dakomitynib) i trzeciej (ozymertynib)
• druga linia leczenia: TKI (erlotynib, gefitynib, afatynib), jeżeli w pierwszej linii była stosowana chemioterapia, oraz ozymertynib u chorych, którzy otrzymali inne inhibitory kinazy tyrozynowej w pierwszej linii przy obecności mutacji T790M w genie EGFR.

W przypadku obecności rearanżacji genów ALK i ROS1:

• pierwsza linia leczenia: kryzotynib, alektynib i cerytynib
• druga linia leczenia po niepowodzeniu chemioterapii: kryzotynib, po niepowodzeniu leczenia inhibitorami kinaz pierwszej generacji: inhibitory drugiej generacji (alektynib, cerytynib, brygatynib); w przypadku progresji po zastosowaniu inhibitorów ALK drugiej generacji: inhibitor trzeciej generacji (lorlatynib).

Rak gruczołowy z ekspresją PD-L1:

• pierwsza linia leczenia: pembrolizumab w monoterapii, jeżeli ekspresja PD-L1 wynosi >50%, lub w połączeniu z chemioterapią (pemetreksed i pochodna platyny), jeżeli ekspresja PD-L1 <50%
• druga linia leczenia: atezolizumab lub niwolumab.

Przy braku mutacji w genach EGFR, ALK, ROS1 i ekspresji PD-L1 lub braku możliwości jej oznaczenia, lub niespełnieniu innych kryteriów włączenia do programu lekowego:

• pierwsza linia leczenia: chemioterapia (pemetreksed z pochodną platyny)
• druga i kolejne linie leczenia: pemetreksed, docetaksel, gemcytabina, winorelbina w monoterapii.

Rak płaskonabłonkowy

W przypadku obecności ekspresji PD-L1:

• pierwsza linia leczenia: pembrolizumab w monoterapii, jeżeli ekspresja PD-L1 wynosi >50%, lub w połączeniu z chemioterapią (pemetreksed i pochodna platyny – karboplatyna), jeżeli ekspresja PD-L1 <50%
• druga linia leczenia: atezolizumab lub niwolumab.

Przy braku ekspresji PD-L1 lub braku możliwości oznaczenia: