BLACK CYBER WEEK! Publikacje i multimedia nawet do 80% taniej i darmowa dostawa od 350 zł! Sprawdź >
Wskazania do leczenia szpitalnego w bulimii:
- nasilenie napadów objadania się i wymiotów do kilku razy dziennie,
- znaczące nadużywanie środków przeczyszczających,wskazania psychiatryczne, takie jak nasilenie depresji z myślami i próbami samobójczymi,
- znaczna dysfunkcyjność rodziny, która zdarza się częściej niż w jadłowstręcie psychicznym,
- nieskuteczność leczenia ambulatoryjnego.
Leczenie zespołu napadowego objadania się
Programy kontroli wagi posługujące się nisko- i bardzo niskokalorycznymi dietami mogą być pomocne w obniżeniu masy ciała i zmniejszeniu częstości występowania epizodów objadania się. Równocześnie stosowane są różne kombinacje metod psychospołecznych, takich jak psychoterapia behawioralno-poznawcza, interpersonalna, psychodynamiczna, grupy wsparcia, terapia 12 kroków, z naciskiem na terapię behawioralno-poznawczą, indywidualną lub grupową.
Są dowody na skuteczność leczenia lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI, zwłaszcza jeśli chodzi o zmniejszenie natężenia objadania się, ale nie utraty wagi. Stosuje się dawki leków równie wysokie jak w bulimii. Istnieją także doniesienia o skuteczności topiramatu, zarówno w zmniejszeniu objadania się, jak i redukcji wagi, ale działania niepożądane ograniczają możliwość stosowania tego leku. Podobna sytuacja dotyczy zonisamidu.
Leczenie tego zaburzenia cechuje niewielka skuteczność. Ma ono tendencję do nawracania, a rokowanie w zakresie wyzdrowienia jest wątpliwe. Nie ma dostatecznej liczby dowodów, że osoby cierpiące na to zaburzenie wymagają innego typu pomocy niż osoby jedynie otyłe.
★ ★ ★
Tak więc trzy podstawowe grupy zaburzeń odżywiania się: jadłowstręt psychiczny, bulimia i w mniejszym stopniu zespół napadowego objadania się to poważne choroby młodych kobiet, choć nie tylko, zagrażające ich zdrowiu i przystosowaniu psychospołecznemu, wymagające złożonego, zwykle zespołowego leczenia uwzględniającego zarówno stan somatyczny, jak i psychiczny. Wyjaśnienie ich etiologii i opracowanie skuteczniejszych metod leczenia wydaje się niezwykle ważnym celem w najbliższej przyszłości.