Podsumowanie

Wskaźnikiem procesu deterioracji zdrowia w związku z wykonywaną pracą jest zespół wypalenia zawodowego. Zgodnie z teorią Wymagania – Zasoby Pracy wypalenie zawodowe rozwija się w związku z pracą jako efekt nadmiernych wymagań stawianych w tym środowisku, które nie są równoważone adekwatnymi zasobami organizacyjnymi. Wypalenie może dotknąć pracowników w różnych sektorach, a jego występowanie zależy od specyfiki zawodu i równowagi między wymaganiami pracy a dostępnymi zasobami.

WHO definiuje wypalenie zawodowe jako syndrom wynikający z przewlekłego stresu w miejscu pracy, obejmujący uczucie wyczerpania lub utraty energii, zdystansowanie wobec pracy oraz poczucie nieskuteczności zawodowej. Jednak zgodnie z najnowszą wiedzą główne komponenty wypalenia to wyczerpanie, zdystansowanie wobec pracy i pogorszenie funkcjonowania poznawczego oraz emocjonalnego. Tym kluczowym objawom mogą towarzyszyć objawy wtórne, takie jak obniżony nastrój bądź niespecyficzne objawy dystresu.

Objawy wypalenia zawodowego dzielą wspólną wariancję z innymi deficytami zdrowia psychicznego, zwłaszcza z lękiem i depresją. Jednak nie można twierdzić, że są to zjawiska tożsame. Co więcej, badanie rozpowszechnienia wypalenia zawodowego wśród pracowników powinno włączać osoby poszukujące pomocy psychologicznej.

Wypalenie zawodowe wpływa na jakość życia zawodowego i dobrostan pracowników. W związku z tym oddziaływania prewencyjne ukierunkowane na wypalenie zawodowe stają się domeną doskonalenia organizacji, podczas gdy interwencje, leczenie psychoterapeutyczne i farmakologiczne skoncentrowane na problemach ze zdrowiem psychicznym są domeną specjalistów w dziedzinie medycyny.



Podziękowania:

Praca została wsparta przez Narodowe Centrum Nauki,

grant nr UMO- -2017/26/M/HS6/00451

Do góry