• otwartość

• silniejszy popęd płciowy

• pewność siebie

• pobudzenie.

Działa intensywnie, ale stosunkowo krótko (przez mniej więcej godzinę) – co sprawia, że osoba, która go przyjęła, odczuwa potrzebę przyjęcia kolejnej dawki. Osoby uprawiające chemsex lub slamsex szybko uzależniają się od doświadczanych doznań. Nie pamiętają, co się działo, dopiero po zaprzestaniu przyjmowania substancji psychoaktywnych uświadamiają sobie, że stracili kontrolę nad przebiegiem wydarzeń. Część z tych osób trafia na terapię uzależnień. Chemsex, jako praktyka z zasady poszukująca nowych podniet i przyjemności, jest również dla wielu użytkowników sposobem na redukcję bólu, zagłuszanie poczucia winy, tłumienie lęków i traumatycznych przeżyć z przeszłości. To, co się może zdarzyć podczas takich praktyk (np. STI – sexually transmitted infection), schodzi na drugi plan.

Obraz kliniczny

Spektrum jednostek chorobowych i objawów klinicznych będących skutkiem infekcji przenoszonych drogą płciową obejmuje nie tylko stany zapalne pochwy, cewki moczowej, gardła i odbytu. Nieleczona kiła może doprowadzić do powikłań w obrębie układu krążenia i ośrodkowego układu nerwowego (OUN), natomiast przewlekłe infekcje gonokokowe i chlamydialne mogą skutkować zapaleniem narządów miednicy mniejszej i związanymi z nim powikłaniami, w tym niepowodzeniami położniczymi^2,3.

Zakażenie HIV

Epidemiologia i drogi zakażenia HIV

Zakażenie HIV może dotyczyć każdej osoby czynnej seksualnie, niezależnie od wieku, statusu społecznego, rasy czy orientacji seksualnej. Statystyki epidemiologiczne odzwierciedlają nieskuteczność edukacji dotyczącej prewencji STI, dlatego głównym działaniem mającym na celu ograniczenie transmisji HIV jest wczesne wykrywanie zakażenia i jak najszybsze włączenie terapii antyretrowirusowej.

Według danych WHO z końca 2018 r. ocenia się, że 37,9 mln ludzi na świecie jest zakażonych HIV. Szacuje się, że nowe zakażenia w 2018 r. objęły 1,7 mln, z czego 1,6 mln stanowią osoby powyżej 15 r.ż. Zakłada się, że około 79% światowej populacji zakażonych w 2018 r. znało swój status serologiczny, podczas gdy pozostałe 21% (czyli około 8,1 mln ludzi) nie wiedziało o swoim zakażeniu HIV.

W Polsce według danych publikowanych przez Krajowe Centrum ds. AIDS od początku epidemii (1985 r.) do 31 marca 2019 r. zgłoszono ogółem 24 236 zakażeń HIV, z czego u 3682 osób rozpoznano AIDS. W związku z zakażeniem HIV zmarło dotychczas 1414 chorych.

Głównym źródłem nieświadomego przenoszenia wirusa są osoby niezdiagnozowane, czasami aż do momentu pojawienia się objawów AIDS (średnio ok. 7-10 lat od zakażenia). O ile wcześnie wykryte zakażenie HIV nie stanowi większego problemu terapeutycznego, o tyle późne rozpoznanie, na etapie AIDS, może skutkować zgonem pacjenta. Późno rozpoznanych pacjentów nazywa się late presenters. Terapie cART (combined antiretroviral therapy) zapewniają podstawowy cel leczenia, jakim jest supresja wiremii HIV, czyli sytuacja, w której materiał genetyczny wirusa jest niewykrywalny w surowicy leczonego pacjenta.

W styczniu 2008 r. opublikowano przełomowe oświadczenie poparte badaniami, znane jako „Swiss Statement”. Zapewniono w nim, że osoby leczone cART, które osiągnęły stałą supresję wiremii we krwi (czyli w ciągu 6 ostatnich miesięcy miały dwukrotnie niewykrywalny poziom wirusa), nie są zakaźne, nawet drogą kontaktów seksualnych. Stąd nazwa światowych akcji promujących tę wiedzę: Undetectable = Untransmittable. W Polsce kampania ta widoczna była pod hasłem „Niewykrywalny = Niezakażalny”. Ustalenia zawarte w „Swiss Statement” umożliwiły uprawianie seksu bez prezerwatywy ze stałym seronegatywnym partnerem, bez ryzyka zakażenia HIV. Dzięki tej wiedzy skutecznie leczeni partnerzy HIV dodatni mogą starać się ze swoimi niezakażonymi partnerami o dzieci w sposób naturalny^4,5.

Jedną z dróg przenoszenia HIV stanowią kontakty seksualne, zarówno waginalne, jak i analne – wirus znajduje się we krwi, wydzielinie pochwowej i spermie. Najbardziej zakaźnym materiałem jest krew.

Spośród kontaktów seksualnych najwyższym ryzykiem zakażenia obarczone są stosunki analne, receptywne bez względu na płeć. Stosunki oralne niosą za sobą niskie ryzyko zakażenia HIV, ale nie jest ono równe zeru ze względu na możliwość wniknięcia wirusa przez uszkodzoną śluzówkę jamy ustnej, zarówno przez kontakt z nasieniem, jak i z krwią osoby zakażonej.

Fazy zakażenia HIV

Zakażenie HIV dzieli się na trzy fazy:

I Ostra faza z chorobą retrowirusową

II Okres bezobjawowego zakażenia HIV – trwa od 8 do 10 lat