Egzamin z interny

Egzamin z interny
Repetytorium nie tylko dla zdających

Py­ta­nia i ko­men­ta­rze opra­co­wał: lek. Prze­my­sław Ży­ciń­ski

Klinika Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych, Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny ŚUM, Katowice

Do­bre przy­go­to­wa­nie się do eg­za­mi­nu spe­cja­li­za­cyj­ne­go z tak ob­szer­ne­go dzia­łu me­dy­cy­ny, ja­kim są cho­ro­by we­wnętrz­ne, jest za­da­niem trud­nym. Na eg­za­mi­nach zda­rza­ją się py­ta­nia do­ty­czą­ce za­gad­nień, w przy­pad­ku któ­rych ko­niecz­na jest zna­jo­mość naj­now­szych pu­bli­ka­cji, gdyż wie­dza pod­ręcz­ni­ko­wa nie da­je pew­no­ści wy­bo­ru pra­wi­dło­wej od­po­wie­dzi. Waż­ne jest jed­nak nie tyl­ko przy­swa­ja­nie sta­le ak­tu­ali­zo­wa­nej wie­dzy, lecz tak­że umie­jęt­ność roz­wią­zy­wa­nia te­stów. Chcąc po­móc czy­tel­ni­kom w do­brym przy­go­to­wa­niu się do spraw­dzia­nu, co mie­siąc pu­bli­ku­je­my py­ta­nia te­sto­we, któ­rych for­ma jest bar­dzo zbli­żo­na do py­tań eg­za­mi­na­cyj­nych. Przy każ­dym z py­tań za­miesz­cza­my kon­sul­to­wa­ny przez wy­bit­ne­go spe­cja­li­stę opis, któ­ry po­wi­nien po­zwo­lić na zna­le­zie­nie pra­wi­dło­wej od­po­wie­dzi. Za­gad­nie­nia, do któ­rych uło­żo­ne są py­ta­nia, zo­sta­ły na­de­sła­ne przez czy­tel­ni­ków. Pro­po­zy­cje ko­lej­nych te­ma­tów, któ­re zda­niem Pań­stwa war­to za­mie­ścić w re­pe­ty­to­rium, pro­si­my nad­sy­łać na ad­res: re­pe­ty­to­rium@me­di­cal­-tri­bu­ne.pl

1. Któ­re stwier­dze­nia do­ty­czą­ce cią­ży u pa­cjen­tek z reu­ma­to­idal­nym za­pa­le­niem sta­wów (RZS) są praw­dzi­we?

A. Po­nad po­ło­wa cho­rych po­da­je po­pra­wę sa­mo­po­czu­cia, zwłasz­cza w I try­me­strze cią­ży

B. RZS jest czyn­ni­kiem ry­zy­ka po­ro­du przed­wcze­sne­go i sta­nu prze­drzu­caw­ko­we­go

C. Ko­bie­ty cho­re na RZS wy­ma­ga­ją w cią­ży bar­dzo in­ten­syw­ne­go nad­zo­ru, po­dob­nie jak cię­żar­ne z tocz­niem ru­mie­nio­wa­tym ukła­do­wym (SLE)

D. Po­da­wa­nie me­to­trek­sa­tu jest prze­ciw­wska­za­ne w okre­sie cią­ży i lak­ta­cji

E. Pod­czas cią­ży moż­na bez­piecz­nie sto­so­wać ma­łe daw­ki gli­ko­kor­ty­ko­ste­ro­idów


Wy­bierz ze­staw pra­wi­dło­wych od­po­wie­dzi:

☐1. ABC­DE, ☐2. ADE, ☐3. BDE, ☐4. ACD, ☐5. CDE


W cza­sie cią­ży u nie­mal 75% cho­rych na reu­ma­to­idal­ne za­pa­le­nie sta­wów do­cho­dzi do sa­mo­rzut­nej re­mi­sji cho­ro­by. Mi­mo tej okre­so­wej po­pra­wy u 90% ko­biet na­stę­pu­je na­wrót cho­ro­by do 6 mie­się­cy po po­ro­dzie. Ry­zy­ko utra­ty cią­ży w prze­bie­gu RZS jest tyl­ko nie­znacz­nie zwięk­szo­ne. Reu­ma­to­idal­ne za­pa­le­nie sta­wów nie jest uwa­ża­ne za czyn­nik ry­zy­ka sta­nu prze­drzu­caw­ko­we­go, po­ro­du przed­wcze­sne­go czy ogra­ni­czo­ne­go wzra­sta­nia pło­du. Ko­bie­ty cho­re na RZS nie wy­ma­ga­ją w cią­ży tak in­ten­syw­ne­go nad­zo­ru, jak cho­re na to­czeń ru­mie­nio­wa­ty ukła­do­wy. Pod­czas cią­ży za­sto­so­wa­nie każ­de­go le­ku wy­ma­ga za­cho­wa­nia szcze­gól­nej ostroż­no­ści. Me­to­trek­sat ma dzia­ła­nie te­ra­to­gen­ne, jest prze­ciw­wska­za­ny u ko­biet w cią­ży i po­wi­nien zo­stać od­sta­wio­ny na 6 mie­się­cy przed pla­no­wa­nym po­czę­ciem. Nie po­wi­nien być rów­nież sto­so­wa­ny w okre­sie kar­mie­nia pier­sią. Ma­łe daw­ki gli­ko­kor­ty­ko­ste­ro­idów moż­na po­da­wać bez­piecz­nie, bez za­gro­że­nia dla pło­du.


Kon­sul­ta­cja: prof. dr hab. med. Wi­told Tłu­sto­cho­wicz

2. Wskaż fał­szy­we stwier­dze­nia do­ty­czą­ce ze­spo­łu Gil­ber­ta:

A. Jest naj­częst­szym ty­pem hi­per­bi­li­ru­bi­ne­mii wro­dzo­nej

B. Wy­stę­pu­je czę­ściej u ko­biet

C. Stres, gło­dze­nie, wy­si­łek fi­zycz­ny i spo­ży­cie al­ko­ho­lu są czyn­ni­ka­mi wy­zwa­la­ją­cy­mi żół­tacz­kę

D. Za­zwy­czaj prze­bie­ga z po­więk­sze­niem wą­tro­by i śle­dzio­ny

E. W le­cze­niu sto­su­je się fo­to­te­ra­pię i pla­zma­fe­re­zę


Wy­bierz ze­staw fał­szy­wych stwier­dzeń:

☐1. ACD, ☐2. ABE, ☐3. BDE, ☐4. ABC­DE, ☐5. ACE


U pod­ło­ża ze­spo­łu Gil­ber­ta le­ży mu­ta­cja ge­nu UGT1 ko­du­ją­ce­go UDP­-glu­ku­ro­ny­lo­trans­fe­ra­zę, cze­go skut­kiem jest de­fekt sprzę­ga­nia bi­li­ru­bi­ny w he­pa­to­cy­tach. Jest to naj­częst­szy typ hi­per­bi­li­ru­bi­ne­mii wro­dzo­nej, wy­stę­pu­ją­cy 1,5-7 ra­zy czę­ściej u męż­czyzn. Czyn­ni­ka­mi wy­zwa­la­ją­cy­mi żół­tacz­kę są: wy­si­łek fi­zycz­ny, stres, gło­dze­nie, spo­ży­cie al­ko­ho­lu i go­rącz­ka. Cho­ro­ba za­zwy­czaj prze­bie­ga bez­ob­ja­wo­wo. Więk­szość cho­rych nie od­czu­wa żad­nych do­le­gli­wo­ści, a wą­tro­ba i śle­dzio­na nie są po­więk­szo­ne. W ba­da­niach po­moc­ni­czych okre­so­wo stwier­dza się zwięk­szo­ne stę­że­nie bi­li­ru­bi­ny nie­sprzę­żo­nej w su­ro­wi­cy. Ak­tyw­no­ści ami­no­trans­fe­raz oraz GGTP są pra­wi­dło­we. Ze­spół Gil­ber­ta jest scho­rze­niem o ła­god­nym prze­bie­gu i nie wy­ma­ga le­cze­nia. Cho­rzy po­win­ni je­dy­nie uni­kać czyn­ni­ków wy­zwa­la­ją­cych hi­per­bi­li­ru­bi­ne­mię.

Do góry