☐5. Wzrost am­pli­tu­dy za­łam­ków U

U pa­cjen­tów z hi­po­ter­mią w za­pi­sie EKG moż­na stwier­dzić: wy­dłu­że­nie od­stę­pów PQ i QT, po­sze­rze­nie ze­spo­łów QRS, spłasz­cze­nie i po­sze­rze­nie za­łam­ków T oraz zwol­nie­nie ryt­mu za­to­ko­we­go. Jed­nak naj­bar­dziej cha­rak­te­ry­stycz­nym ob­ja­wem jest fa­la Osbor­ne’a (fa­la J), czy­li wy­so­kie odej­ście punk­tu J z wy­pu­kłym unie­sie­niem od­cin­ka ST, któ­ra wy­stę­pu­je przede wszyst­kim u cho­rych ope­ro­wa­nych w hi­po­ter­mii. Spo­ra­dycz­nie tę ce­chę moż­na spo­tkać w przy­pad­ku hi­po­ter­mii zwią­za­nej z dłu­gim prze­by­wa­niem w ni­skiej tem­pe­ra­tu­rze oto­cze­nia. Zmia­ny w za­pi­sie EKG zwią­za­ne z ozię­bie­niem są zwy­kle od­wra­cal­ne, cho­ciaż mo­gą utrzy­my­wać się przez kil­ka ty­go­dni. Obec­ność wy­so­kich i spi­cza­stych za­łam­ków T jest ce­chą cha­rak­te­ry­stycz­ną hi­per­ka­lie­mi, a wzrost am­pli­tu­dy za­łam­ków U jest zwią­za­ny z ob­ni­żo­nym stę­że­niem po­ta­su.

Kon­sul­ta­cja: doc. dr hab. med. To­masz Hry­nie­wiec­ki

10. Cho­rzy na ast­mę aspi­ry­no­wą po­win­ni uni­kać przyj­mo­wa­nia:

☐1. Pa­ra­ce­ta­mo­lu w jed­no­ra­zo­wej daw­ce mniej­szej niż 1000 mg

☐2. Sa­li­cy­la­mi­du

☐3. Ce­le­kok­sy­bu

☐4. Ke­to­pro­fe­nu

☐5. Wszyst­kich wy­mie­nio­nych le­ków

Ast­ma aspi­ry­no­wa cha­rak­te­ry­zu­je się wy­stę­po­wa­niem na­pa­dów ast­my, któ­rym czę­sto to­wa­rzy­szy po­draż­nie­nie spo­jó­wek, wy­ciek wy­dzie­li­ny z no­sa oraz za­czer­wie­nie­nie skó­ry gło­wy i szyi. Po­wyż­sze ob­ja­wy wy­stę­pu­ją za­zwy­czaj w cią­gu kil­ku­na­stu mi­nut do kil­ku go­dzin po przy­ję­ciu kwa­su ace­ty­lo­sa­li­cy­lo­we­go (ASA) lub in­ne­go nie­ste­ro­ido­we­go le­ku prze­ciw­za­pal­ne­go (NLPZ). Cho­rzy na ast­mę aspi­ry­no­wą nie po­win­ni przyj­mo­wać ASA (tak­że pre­pa­ra­tów zło­żo­nych za­wie­ra­ją­cych ASA) ani więk­szo­ści in­nych nie­ste­ro­ido­wych le­ków prze­ciw­za­pal­nych, a czę­sto rów­nież so­li so­do­wej bursz­ty­nia­nu hy­dro­kor­ty­zo­nu. Mo­gą na­to­miast sto­so­wać le­ki, któ­re po­sia­da­ją naj­wy­żej zni­ko­me dzia­ła­nie ha­mu­ją­ce cy­klo­ok­sy­ge­na­zę ty­pu 1 (COX­-1), np. pa­ra­ce­ta­mol w jed­no­ra­zo­wej daw­ce mniej­szej niż 1000 mg, nie­ace­ty­lo­wa­ne sa­li­cy­la­ny (sa­li­cy­la­mid) oraz nie­ste­ro­ido­we le­ki prze­ciw­za­pal­ne z gru­py wy­biór­czych in­hi­bi­to­rów cy­klo­ok­sy­ge­na­zy ty­pu 2 (ce­le­kok­syb).

Kon­sul­ta­cja: dr hab. med. Adam Ant­czak