Standardowe dawkowanie. Pojedyncza sesja: wymiana 30-50 ml osocza/kg m.c.
Przeciwwskazania. Hiperwolemia, niestabilność hemodynamiczna.
Najważniejsze interakcje. Brak.
Najczęstsze działania niepożądane. Hipotonia, duszność, hipokalcemia wywołana przez cytrynian, zasadowica metaboliczna wywołana przez cytrynian, zaburzenia krzepnięcia, zakażenie, przeniesienie zakażenia wirusowego z FFP, odczyny anafilaktyczne na FFP, hipokalemia.
Uwagi szczególne. Omawianą interwencję należy rozważać u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia i ryzykiem przewodnienia związanym z podawaniem FFP, u chorych przygotowywanych do przeszczepienia wątroby i u pacjentów z ostrą niewydolnością wątroby.
Koszt. Stosunkowo wysoki.
Krioprecypitat
Krioprecypitat jest koncentratem czynnika VIII, fibrynogenu, vWF, fibronektyny i czynnika XIII. Podając jedną jednostkę krioprecypitatu, o objętości 20-30 ml, na każde 10 kg m.c., uzyskuje się wzrost stężenia fibrynogenu o 50 mg/dl.
Podawanie krioprecypitatu jest zalecane u pacjentów z krwawieniem i stężeniem fibrynogenu <80-100 mg/dl z powodu rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego lub masywnego przetoczenia krwi.13
Początkowo głównym wskazaniem do podania krioprecypitatu było uzupełnienie niedoborów labilnego czynnika VIII w osoczu. Obecnie krioprecypitat jest traktowany jako metoda suplementacji fibrynogenu i vWF.16 Zawiera ponadto w nadmiarze czynnik XIII, choć korzyści z podawania tego czynnika nie zostały zdefiniowane.
Standardowe dawkowanie. Jedna jednostka (10-20 ml) na każde 10 kg m.c. Każda jednostka krioprecypitatu zawiera około 200 mg fibrynogenu i 100 j. czynnika VIII (80-110 j.m.).
Przeciwwskazania. Znana nadwrażliwość.
Najważniejsze interakcje. Brak.
Najczęstsze działania niepożądane. Przeniesienie zakażenia drogą krwi, działania niepożądane związane z przetoczeniem.
Uwagi szczególne. Powstaje w wyniku odwirowania osadu powstałego po rozmrażaniu FFP w temperaturze 4ºC. Zawiera czynnik VIII, fibrynogen, vWF, fibronektynę i czynnik XIII.
Koszt. Względnie niski.
Przetoczenie płytek krwi
Standardowe dawkowanie. Koncentraty płytek krwi uzyskuje się od losowo wybranych, pojedynczych bądź licznych dawców (zlewane koncentraty z pełnej krwi). Koncentraty zawierają płytki zanurzone w około 50 ml osocza, oddzielone od innych składników pełnej krwi uzyskanej w trakcie pojedynczego pobrania. Określa się je również mianem płytek pobranych od losowego dawcy. Jedna jednostka zawiera co najmniej 5,5 × 1010 płytek. Podanie jednego worka płytek od losowego dawcy dorosłej osobie z trombocytopenią jest niewystarczające do uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Czas przechowywania wynosi 5 dni. Koncentraty płytek pobranych od 4-10 dawców określa się mianem zlewanych koncentratów płytek krwi. Inny typ stanowią filtrowane zlewane koncentraty płytek krwi od licznych losowych dawców i filtrowane płytki krwi uzyskane od pojedynczych losowych dawców metodą aferezy.
Przeciwwskazania. Znana nadwrażliwość na produkty krwiopochodne.
Najważniejsze interakcje. Brak.